De Film: Atlantic Sea Life
Alhoewel minder spectaculair dan vijf jaar geleden zijn we ongekend vermaakt door het weinige zoölogische leven wat we in drie uur tijd zijn tegengekomen. Hier een korte impressie.
Zonder het O woord te willen bezigen was het gisteren wederom zeker niet te laat, tel daarbij onze verstoorden biologische klok bij op en zo gebeurt het dan dat je vanuit je bed de zon kan zien op gaan zo rond een uur of 13 minuten over 6, maar elk nadeel heeft z’n voordeel want we zien de zon opkomen wat betekent dat het mooi weer is en omdat het zo, Godfried van Bourgogne, vroeg is kunnen we wel de walvistour doen van half 10 ’s ochtends en daar hebben we beide veel zin in.
Alhoewel onze nieuwe stelregel is dat we zoveel nieuwe ervaringen op willen doen, want te vaak zijn we bij een tweede herbeleving teleurgesteld. Nu zijn we verwende snotapen, dat weten we wel, maar deze snotapen zijn onderhand zulke doorgewinterde reizigers dat we weten dat een hotel of een restaurant te vaak tegenvalt voor een tweede maal. Maar tot nu toe zijn de doe dingen, de activiteiten, daar altijd een uitzondering op geweest. En daarom gaan we net zo als in 2012 rond een uur of negen aan boord van de Dolphin Watch X, nadat we een fenomenaal broodje hadden gescoord bij de lokale Portugese bakker en met de wetenschap dat we vandaag de op een na grootste walvissoort van de wereld gaan zien; de vinvis.
En zo gebeurt het dat we rond half tien met vliegende vaart de haven van Provincetown achter ons laten terwijl wij ons heerlijke broodje opeten onder het genot van een kop koffie en de zon, die ons goed weet op te warmen en worden we niet heel veel later beloond met het eerste stuk zeeleven een zonvis. Een verticaal levende vissoort die zo vlakbij het zeeoppervlak er wel angstaanjagend uitziet en dat zal dan ook wel zijn core verdedigingsmechanisme zijn. Leuk hoor zo’n zonvis, die in Nederland maanvis wordt genoemd, maar wij willen niet de vissen, maar de zoogdieren zien en voordat we dat kunnen bedenken duikt er een bultrug aan stuurboord op terwijl hij/zij zich vol laat lopen met z’n vers in de val gelopen voedsel. En zo weet hij/zij ons voor een dikke twintig minuten te entertainen totdat hij dan pas een hele diepe duik neemt en haar staart laat zien, want op basis van de tekening van z’n staart wordt de bultrug geïdentificeerd en het bleek een 40 jaar oude dame te zijn, die haar voedsel meer dan verdient want ze heeft in haar leven maar liefst 14 kalven op deze aardkloot weten te zetten en daarbij haar steen heeft bijgedragen aan de tot stand houding van dit prachtige diersoort wat gelukkig niet meer bedreigd is.
Na deze voorstelling gaan we op zoek naar nog meer walvissen en onze verwachtingen zijn hoog gespannen, maar zoals altijd laat wildlife zich niet sturen en dat is maar goed ook natuurlijk. De crew doet uitermate haar best om nog meer walvissen te vinden, maar blijkbaar heeft de soort en mas afgesproken alvast te vertrekken naar warmere oorden. En wij vinden het allemaal best, want het is heerlijk op de boot waar we opgewarmd door en een eerste bruine kleur opdoen van de zon. En na ruim een uur zoeken keren we om om terug te varen naar de haven, maar vlak voordat we een laatste bocht maken stoppen we bijna abrupt ons te laten vermaken door niet een van de grootst levende dieren in de zee, maar door een veel kleinere namelijk een zeeschildpad. Als we de crew mogen geloven een redelijk uniek fenomeen om dit te kunnen zien. Een schouwspel dat even later nog spectaculairder wordt door de eetrituelen van dezelfde bultrug van eerder die ochtend. Maar hierna was de show toch echt afgelopen en voeren we drie uur na vertrek weer de haven in om ons vervolgens te goed te doen aan een aantal van het zeeleven wat we de afgelopen uren niet hebben gezien; oesters, kreeft en krab. Zalig!
Moe maar voldaan lopen we terug naar het huis van Jeffrey en Gary om ons gereed te maken voor het door de genoemde heren avondprogramma wat begint in hun huis waar we kennismaken met een aantal buren en gasten, waaronder Ryan. Met een redelijk gezelschap verplaats het programma zich naar één van de laatste reguliere tea dances om weer terug te keren met onze gastheren bij onze gastheren, waar we de avond blijven en onder het genot van pizza en een alcoholisch drankje de avond erg gezellig afsluiten en voor het eerst deze vakantie pas, net aan, de volgende dag op bed liggen.
