Sloot ik op 11 juli 2019 af met “We will be back once”, was dat niet vermoedend dat de wereld ruim drie jaar in haar greep werd gehouden door een onzichtbaar monster. Maar bijna 5 jaar na dato kunnen we met recht zeggen: We are Back!
En deze alinea schrijf ik op mijn/ons een favoriete momentje terwijl ik te vroeg aan een heerlijke back Starbucks koffie zit al uitkijkende op een binnen gelegen ijsbaan, terwijl het nu in Houston al 24 graden buiten is zo rond een uur of 7 in de ochtend
En op dit favoriete momentje schrijf ik natuurlijk over de dag van gisteren en dat ook een verhaal van superlatieven gaat worden, hoe toepasselijk, want het eerste verhaal van dit avontuur ging ook over superlatieven. Maar die superlatieven die ik ga beschrijven heffen elkaar op en het omslagpunt ligt net na de veilige landing op George Bush International Airport hier in Houston.
Want tot dat omslagpunt ging alles snel, sneller en snelst qua vertrek van hotel tot aan het instappen in onze Airbus 330. Een vliegtuig dat ons kalm, kalmer kalmst in 10 uur wist te brengen naar Houston. Overigens, wie had twee geleden gedacht dat je blij bent dat een Airbus je zover weg brengt en voor die twee jaar geleden dat het niet uitmaakte of het Boeing of Airbus was. Maar dat terzijde…
Iedereen voelt op z’n Hollandse klompen aan wat de superlatieven zijn na de landing op het vliegveld. En die ga ik gewoon lekker niet noemen, want ik heb mijn favoriete momentje hier, terwijl ik nog een teug van mijn koffie neem. Maar de douane heeft in deze een hoofdrol weten te verkrijgen in dit negatieve aspect van de reis. Wellicht speelt mijn geduld ook wel een soort van rol.
Het leverde bij ons wel stress op, want uiteindelijk waren we pas om zes uur ’s avonds in het hotel en dat is ons nog nooit gebeurd. Want we wilden nog wat zaken regelen, zoals ons data kaartje zodat we onbezorgd data kunnen verbruiken. En terwijl we dat probeerden te gaan regelen vanuit de bar van ons hotel vergeten we met ons eerste biertje te proosten op deze vakantie.
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen natuurlijk en proosten we met ongelimiteerde data toch op de vakantie vanuit een geweldig hotel, waar een geweldige auto in de parkeergarage staat. Maar dat apparaat krijgt een betere introductie als we het deze ochtend gaan gebruiken, terwijl we langs de kust van de golf van Mexico, naar onze volgende bestemming rijden. Maar dat laat ik over het verhaal van vandaag wat ik waarschijnlijk morgen ga beschrijven. Terug naar de dag van gisteren…
Uiteindelijk, na een heerlijke maaltijd bij ons geliefde Aziatische Bistro, de PF Changs, en nog een paar biertjes, ging, na 24 uur in de weer, het licht letterlijk en figuurlijk uit. Want zodra onze lichamen de hemelse bedden van The Westin Oaks in Houston raakten sliepen we letterlijk momentaan.
