Ondanks alle gezelligheid van gisterenavond met Nathan hebben we het niet al te laat gemaakt want vandaag hebben we toch een rijdag voor de boeg die we willen afwisselen met wat bezichtigingen die we via de omweg die we rijden proberen aan te doen. Dus na een stevig en goed ontbijt de auto na drie dagen uit z’n stalling hebben gehaald zaten we op deze prachtige en heldere dag al tegen een uur of 10 op de snelweg op weg naar Bend.
Het weer is helemaal omgeslagen. Was het in de buurt van Mt. Rainier nog druilerig en bewolkt, gaandeweg in Portland werd het steeds beter, warmer en vooral helderder. En waar we toen Mt. Rainier niet konden zien zagen we al snel twee enorme puisten in het landschap. De ene is Mt. Hood waar we vandaag gedeeltelijk omheen rijden, de ander is Mt. St. Helens en het verschil kan niet groter, want waar Mt. Hood een hele spitse top heeft, heeft die andere dat duidelijk niet door die enorme explosieve eruptie van Helens nu zo’n 36 jaar geleden. Nu heb ik menig explosies mogen meemaken, maar kan niet bevatten hoe enorm die knal moet zijn geweest. Helaas zitten we op de snelweg en lukt het niet om de platte top van die vulkaan vast te leggen, maar we zijn beide onder de indruk.
Een snelweg die we al snel verlaten om langs/door/via de Columbia River gorge te rijden waar we hopen een aantal prachtige watervallen te kunnen aanschouwen. Maar het is Memorial Day vandaag, een vrije dag, en een heleboel Amerikanen hebben hetzelfde plan gevat, waardoor er geen beginnen aan is en daarom slaan we de watervallen over en gaan nog wel even kijken bij een indrukwekkende waterkracht centrale en ook nog eens verwonderd kijken naar de vissen waaronder zalmen, die via een watertrap de rivier tegen de stroom in op zwemmen om daar te paren of gevangen te worden door de beren.
Uiteindelijk na 100 Mijl moeten we afscheid nemen van de prachtige rivier om plaats te maken voor een route met nog mooiere visuals want onderhand komen we in het gebied waar Mt. Hood het beeld bepaalt en weer kan ik allerlei superlatieven gebruiken maar jullie begrijpen wel dat we het mooi vinden. Maar ook Mt. Hood verlaten we om via het centrale hoog gelegen plateau in Oregon naar Bend te rijden waar we rond een uur of half vier aankomen. Oh ja, nog wel het noemen waard is dat die Amerikanen morgen weer aan het werk moeten, dus terug moeten keren naar vaak de grote stad, waardoor wij langs een enorme file van ongeveer 50 Mijl richting Bend reden.
Eenmaal aangekomen in Bend installeren we ons in de kamer en lopen het stadje in om heerlijk in de zon op het terras te zitten en genieten van een snack en een bier om vervolgens terug te keren naar onze B&B om een lange broek aan te trekken voor de avond. Daar gaan we bij een sushi-fusion eten en genieten van het voedsel en de discussie met de barman over de aankomende verkiezingen. Die zelfs mij weet te overtuigen dat Bernie te links is, Donald een boef is en Hillary een nog grotere boef is en de uitslag dan ook heel onzeker gaat worden in november.
Bend gebruiken wij als hub voor een Nationaal Park morgen, maar de meeste Amerikanen gebruiken het als verblijfplaats voor alle outdoors activiteiten hier in de winter en de zomer. Dat betekent dat de mensen er hier vroeg uit willen waardoor het ’s avonds ook niet laat wordt. Zo ook voor ons, want al vlak na 11-en lagen we op bed.
Hoi jongens we genieten weer enorm van al jullie leuke en spannende verhalen , prachtige reis is dit .
Nog heel veel plezier.
Groetjes
Gerard en Trudy