Niet iedereen staat er op te wachten om 600 kilometer te rijden en ook ik vind Deventer-Amsterdam zo af en toe te ver, maar vandaag hebben we er zin om die 600 kilometer te rijden want het geeft ons de gelegenheid om te genieten van onze auto. En genieten gaat het worden, niet alleen van de auto maar vooral van de omgeving.
Al om negen uur reden we richting de snelweg die ons in 2008 naar Casper in Wyoming bracht. Vrij vlak en paralel aan de Rocky Mountains, die hoe verder we noordwaarts reden steeds kleiner werd. Niet omdat we er vanaf reden maar omdat het gebergte letterlijk steeds kleiner wordt. Uiteraard gaan we dit jaar niet naar Casper, dus namen we bij Cheyenne afscheid van de snelweg die we al kennen om de snelweg richting het westen te nemen. Heerlijk rustig zoeft onze auto over de weg en het enige wat we hoeven te doen is een beetje sturen al gelang de snelweg zich door het heuvellandschap ploegde.
Met nog een 160 kilometer te gaan moeten we de snelweg af en rijden we de US 287 op. Een lange weg die ons naar onze eindbestemming brengt; Lander. Nu hadden we zeker geen lelijke rit verwacht, maar we hadden het vooral vlak en groen verwacht omdat we dat ook richting Casper hadden meegemaakt. Maar niets is minder waar!
Ik verwacht de komende dagen heel veel hoogtepunten op het gebied van natuur mee te maken en ik wil van deze verhalen dan ook geen lange opsomming maken van superlatieven hoe geweldig het hier is. Ik zal me dan ook proberen in te houden, maar vergeef me als het niet altijd lukt.
Maar… Het gebied waar de US 287 ons door heen voert is gewoon geweldig…. Misschien wel omdat het zo onverwacht was, maar de highway levert ons zoveel diverse uitzichten op die we eigenlijk nog nooit bij elkaar hebben gezien; grote donkere bergen uit Colorado, lege dorre vlakten uit Arizona, ferriet rode canyons uit Utsh en lijmsteen geel/bruine rotsen zoals in Death Valley in California. Dat allemaal in een rit, waardoor je elke kilometer die je rijdt wil stoppen om een foto te maken, maar dat kan natuurlijk niet want we moeten nog een aardig stuk rijden. Maar genieten is het en het is niet de mooiste route die we ooit hebben gereden, maar in de top 5 zal de US 287 zeker komen.
Uiteindelijk komen we na ruim zes uur rijden in Lander aan, maar als het er twee waren dan geloof ik het ook. Zo snel ging deze rit. Nadat we de koffers hadden opgeborgen in onze motelkamer, zijn we Lander gaan verkennen. Nu is dat vrij eenvoudig want het is een dorpje van slechts een lange, lange straat en eigenlijk alleen maar met de auto te doen. We kwamen erachter dat de belangrijkste eetgelegenheden vlakbij ons hotel lagen en de auto later niet meer nodig zullen hebben.
De Lonely Planet beschrijft dit plaatsje als de coolste eenstraat dorp van Wyoming en dat willen we natuurlijk beleven, maar blijkbaar was het afgelopen weekend een bierfestival geweest en alle lokalen waren op deze maandag thuis gebleven om na te genieten van kater. Toch was de Lander bar redelijk gezellig en hebben we daar een prima hamburger weten te eten. Zelf later op de avond werd het toch nog wat gezellig en raakte we aan de praat met een paar locals en kregen we diverse nuttige tips voor onze aankomende bezoeken aan de National Parks, maar ook dat we waarschijnlijk de route iets moeten gaan veranderen vanwege een pas die bijna zeker gesloten is vanwege de sneeuw.
Dat laatste gaan we morgen maar eens onderzoeken, want deze dag was voor ons rond een uur of twaalf voorbij.
Hoi jongens het ziet er prachtig uit daar,geniet er van .