De Film: Entering San Francisco on the 101
Van al die keren dat we in San Francisco zijn geweest zijn we nog nooit binnen gekomen of vertrokken via the Golden Gate Bridge. We zijn er over gelopen of over gefietst maar dus nooit met onze mooie bak er overheen gereden. Je begrijpt het al; dit jaar dus wel! En een ondersteunend deuntje helpt altijd en dat kan natuurlijk niks anders zijn dan de tune van de jaren 70 serie The streets of San Francisco.
Omdat Eureka al vroeg in de avond in slaap viel hebben wij het niet heel veel later gemaakt maar dat waren we sowieso niet van plan, want vandaag staan we voor de langste rit die we dit avontuur hebben en daar moet je fit voor zijn. Dus na het continentale ontbijtje en alle andere ochtendrituelen rijd ik van het terrein af van het onverwachte goede hotel om van Bram (de stem van TomTom) twee aanwijzingen te krijgen om ons op de US101 te brengen en dan vervolgens vijf uur lang z’n mond houdt.
Nu lijkt dat misschien wat saai vijf uur lang op een weg, maar geloof me de US 101 southbound richting San Francisco is verre van saai. De weg geeft waanzinnige blikken over de stille oceaan in eerste instantie om al snel in hoogte te winnen en tussen de Redwood XXL bomen te rijden om vervolgens nog hoger te rijden en al slingerend naar beneden gaat waar de omgeving over gaat van bomen naar wijngaarden. En dankzij deze afwisseling van omgeving verloopt de rit vlot en dan is het figuurlijke hoogtepunt nog niet bereikt want terwijl ik de laatste zinnen van mijn vorige verhaal vertel doemt daar de berg die op dat moment nog de skyline van San Francisco verbergt en ons toegang geeft tot het figuurlijke hoogtepunt van deze rit; The Golden Gate bridge.
Nu wordt dit onze vierde maal dat we naar the Golden City maar nog nooit hebben we zelf over die beroemde brug gereden maar na vandaag kunnen we dat van onze bucket list afvinken. En aan Robert de eer om te rijden terwijl ik fungeerde als extra paar ogen omdat het druk is op de weg maar we beide ook willen genieten van dat moment dat we over de half in de wolken gelegen meest beroemde brug rijden. En het was in onze ogen spectaculair!
En dan ben je in San Francisco maar dan ben je er nog niet. Dan begint het harde werken pas voor de bestuurder, de extra paar ogen en niet te vergeten auto. Alhoewel de rit hier naar toe spectaculair in hoogte verschillen en uitzicht was, hier zijn de hoogteverschillen door de diverse heuvelen (of zeg maar bergen) nog extremer en dat kost toch nog een paar zweetdruppels om uiteindelijk veilig aan te komen bij ons hotel gelegen in de wijk The Mission vlakbij The Castro. En vanuit dit, wederom geweldige, hotel sjokken we, toch best wel vermoeid, naar The Castro om daar te proosten op een goede en veilige rit.
Na een paar cheersmomenten en een uurtje rust terug in het hotel zijn we weer naar de wijk van Harvey Milk teruggekeerd om daar heerlijk noodles weg te slurpen en het nachtleven van deze bijzondere stad te ervaren. Het is goed om terug te zijn!
Afsluitend nog een paar beelden; stil en bewegend!
