Heel bewust hebben we gekozen voor een hotel in de Bijlmer/Arena vannacht, omdat we dachten dat er op een doodnormale woensdagavond en nacht wel wat te beleven zou zijn. Maar het blijkt dat de Bijlmer/Arena op een woensdagavond ook gewoon doodnormaal is waar zo mogelijk alles nog eerder dicht gaat dan in Deventer. Maar we hebben een prima avond gehad en deze toch nog te laat afgesloten in de hotelbar, waardoor de ochtendwekker een ietwat sadistisch ondertoontje leek te hebben. Sadistisch of niet, hij ging af en we hadden niet de luxe om hem te negeren want anders zouden de dames en heren van de KLM ons doodleuk negeren en dat zou een ongewenste situatie zijn natuurlijk. Want today is the day…. De dag dat opnieuw een groot avontuur in Canada en de Verenigde Staten begint en alle diverse puzzelstukken (de voorbereidingen van de afgelopen maanden) moeten gaan samenvallen tot een mooi geheel.
Een puzzelstuk waar we natuurlijk weinig invloed op hebben is het transportstuk van Nederland naar onze eindbestemming, maar als dit een voorbode is voor onze vakantie dan wordt dit onze beste vakantie ooit, want nog niet eerder is alles zo voorspoedig verlopen als met deze heenreis naar Toronto. Alle factoren, zoals de weergoden, de anti-babyjengelgoden, het personeel van Schiphol, de KLM, de douane van het Canadese grondgebied en een taxichauffeur hebben ervoor gezorgd dat we binnen 10 uur het Nederlands grondgebied hebben verruild voor het Canadese grondgebied, waar een niet te warm middagzonnetje ons vlak voor het middaguur toe straalde terwijl we de trappen van ons hotel betraden.
Maar ja, als het nog maar 12 uur ’s middags is, dan hebben we nog heel veel tijd tot aan het normale tijdstip om te gaan slapen hier. Nadat we de koffers hadden geïnstalleerd op de heerlijke ruime kamers hebben we allereerst natuurlijk geproost op de voorspoedig verlopen reis en hebben we samen een heerlijke pizza gegeten, alhoewel dat na alle verwennerijen van het KLM personeel eigenlijk niet nodig was.
Het is alweer 9 jaar geleden dat we Toronto, gedurende onze allereerste reis, hebben bezocht dus zijn we de stad maar weer eens gaan verkennen door te lopen naar ons eerdere hotel (wat we dit jaar ook hadden geboekt, maar omdat het verbouwd wordt onze reservering heeft gecanceld, waardoor we opzoek moesten naar een nieuw en uiteindelijk veel beter hotel) en de omgeving waar we toen ’s avonds veel hebben doorgebracht; Church Street.
Na deze trip down to memory lane hebben we ons gericht op downtown met de vele wolkenkrabbers en dure en sjieke winkels, iets waar deze vormen van homo sapiens zich bijzonder op onze gemak voelen en ook teleurgesteld zijn als we ons geld daar niet kwijt kunnen raken omdat een niet nader te vernoemen bedrijf de tijd nog niet rijp vindt om een toffe gadget in de winkel te verkopen zodat wij, voor ons gevoel, niet bij de tijd zijn.
Alhoewel we het niet zeker wisten, was het gevoelsmatig wel tijd om ons verdriet een beetje te laten verdrinken en vonden we al snel een Ierse pub waar ze een heerlijk Hollands biertje wisten te serveren. En was het ook duidelijk dat het in Nederland middernacht was, want onze biologische klok begon zich te melden. Tijd om terug te gaan naar het hotel om snel ons bed te vinden voor een uurtje rust. Maar haastige spoed is zelden goed; want al bij onze eerste stappen buiten de pub verstapte Robert zich aan een tramrail. Maar op het moment dat ik dit schrijf, blijkt de schade niet al te ernstig. Maar met deze tegenslag bleef het niet bij; want hadden we maar die ene gadget gehad, dan hadden we ons op nog meer manieren kunnen laten wekken. Wat een uur slapen had moeten zijn, werd een marathon tuk van bijna 5 uur. En om iets over tien schrokken we wakker, ons realiserende dat we niet veel meer tijd hadden om wat te gaan eten en toch nog even te genieten van het uitgaansleven van deze bruisende stad.
Gelukkig heeft dit hotel een keuken die 24 uur open is en hebben de burgers ons prima gesmaakt waarna we naar Church Street zijn gelopen om daar de stad onveilig te maken. Nu klinkt dat dramatischer dan het in werkelijkheid is, want we zijn natuurlijk in een Britse kolonie dus ook hier gaan de kroegen om 2 uur dicht en dat bleek laat genoeg voor ons, want we hadden geen enkele moeite in slaap te vallen, zelfs niet na onze marathon tuk.
Heren,
Wat jammer dat die nader te noemen winkel nog niet de tijd had om jullie te voorzien van tijd. Alhoewel ik wel een prachtige foto met een bandje met daarop tijd voorbij zag komen. Veel plezier tijdens jullie nieuwe avontuur, ga jullie zeker weer volgen tijdens deze trip!