En daar zit je dan, aan de eettafel het laatste verhaal van dit, in eerste instantie, grote onbekende avontuur te tikken, want, bijna, alles is nu bekend. Een trip die 3463 kilometer en 21 dagen geleden begon, waar ik nog niet wist waar ik de mosterd kon vinden, maar nu er echt op zit.
Iedereen zal zich 2020 herinneren! En net als iedereen zijn dat vaak verdrietige herinneringen, maar wij zijn blij dat we ook een geweldig mooi herinnering hebben en dat is deze vakantie. Een vakantie gedreven door weersvoorspellingen en COVID-19. En door deze twee gegevens en ons eigen besluit dat er geen twee grenzen mochten zijn tussen ons en Nederland zijn we door Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland getrokken.
Drie landen met één taal, maar in onze ogen zo verschillend zijn gebleken. Waar één variabele de doorslag heeft gegeven om onderscheid te maken tussen de drie: Boring! Duitsland is gewoon saai, natuurlijk niet qua geschiedenis en er zijn natuurlijk uitzonderingen, zoals de steden Hamburg en Berlijn, maar voor de rest is het gewoon saai. Niets voor niets vindt de website: www.grijsopreis.nl Duitsland zo geweldig! Maar toen wij vanochtend om half negen vertrokken uit de Euro hoofdstad moesten we de parkeergarage CASH betalen, want stel je voor dat grijsopreis mensen een bankpas in een machine moeten stoppen in een wildvreemde stad in het buitenland.
Genoeg over Duitsland! Oostenrijk was geweldig; de gastvrije mensen, de hotels, de steden en natuurlijk de bergen en dat was nog maar een voorproef op wat komen ging. En dat was Zwitserland. Wauw, de Alpen daar hebben net zoveel indruk gemaakt als de Rockies. En we hebben het geluk gehad om ook nog eens de Matterhorn in al haar glorie te zien. Top dat af met een geweldige hike in Saas-Fee ,met een net zo mooi omgeving, het Olympisch museum en de stad Zurich. Wat een geweldige stad. Allemaal stuk voor stuk hoogtepunten, maar wel hele dure hoogtepunten. Maar ach dat is maar geld, de herinneringen die zijn pas onbetaalbaar.
En dan draait de laatste was, hebben we gekeken naar de nog, onbekende, mol en staat de, nog onbekende, realiteit voor de deur. Tijd om een onbekend avontuur af te ronden in een jaar dat in het teken staat van een virus. Wat we hebben geleerd in die afgelopen drie weken is dat mondkapjes niet de oplossing is, want daardoor denk iedereen veilig te zijn en niemand zich meer houdt aan de anderhalve meter afstand, terwijl wij, bijna als een wals zich door de mensen probeerden te bewegen.
Het was dan ook zo’n verademing, letterlijk en figuurlijk, om in Nederland geen mondkapje meer op te hoeven doen en zien dat we met z’n allen diezelfde wals om elkaar heen dansen.
Wat was nu beter? Amerika, Japan of nu eindelijk Europa? Laat duidelijk zijn, dat Amerika het ultieme land is voor de road trip, maar we zijn blij, om allerlei redenen, dat we dit jaar een road trip hebben ervaren in Europa met onze eigen geweldige auto, genaamd de Benz. En dat maakt deze in eerste instantie onbekend reis zeker niet onbemind.
Robert en ik danken jullie voor het lezen van onze verhalen en reactie’s. We vinden het een grote eer dat jullie ons dagboek volgen. Voor nu gaat deze website in een soort van lockdown, net als wijzelf het contact met andere een aantal dagen minimaliseren, want we hebben wel heel veel mensen ontmoet en hopen dat de Corona Apps van de de drie bezochte landen geen push meldingen gaat geven. Er is nog een ander onbekend iets en dat is stand 2-1, namelijk de flitspalen die het niet eens waren met onze snelheid. Zoals Robert al tegen me zei het is geen wedstrijd, maar in deze ben ik toch blij dat ik de verliezer ben.
Nogmaals dank! Hopelijk tot snel op dit medium en blijf vooral gezond…
❤️ Robert en Ramon
Blij dat jullie weer veilig in Deventer zijn!
Esther xxx