Wie ooit tegen mij gezegd zou hebben dat ik in Baker City heerlijk zou slapen, zonder verstoringen uit de twilight zone, zou ik nooit geloofd hebben en waarschijnlijk had ik de persoon hartelijk uitgelachen. Toch is het waar dat ik, zonder inmenging vanuit eerdergenoemde zone, fris wakker wordt en na een uitstekend ontbijt in een diner, wat zich in vergevorderd stadium van vergane glorie bevindt, blijven we ook nog in het 9000 zielen tellende dorpje om een museum te bezoeken volledig gewijd aan the Oregon Trail.
Want nadat Louis en Clark het Oregon territorium hadden ontdekt, wat nu de staten Washington, Idaho, Oregon natuurlijk en gedeeltes van Wyoming en Montana zijn, trokken exact 175 jaar geleden de eerste ontevreden oosterlingen naar dit gedeelte van het continent. Independence, Missouri was de belangrijkste startplaats van deze 3500 kilometer lange trek. Voor die tijd geen sinecure natuurlijk, dus, met een vol met proviand bepakte huifkar, begon begin mei deze voettocht, die binnen een half jaar geslecht moest worden. Eerder kon niet want dan was de enorme prairie te drassig, later kon ook niet want dan zou de vrieskou dit avontuur vervelend laten aflopen. Dat betekende dus dat er gemiddeld 20 kilometer per dag moest worden gelopen. Iets wat te doen is over de vlakke prairies, maar ook moesten, vaak zonder hulpmiddelen, rivieren worden geslecht. En dat betekende letterlijk de huifkar afbreken en als een soort van vlot meetrekken terwijl het vee en de mensen moesten zwemmen. Als dat al een opgaaf was, hoe zou het dan zijn om de machtige Rocky Mountains te slechten. En machtig zijn ze, want terwijl ik dit schrijf kan ik letterlijk naar de hoge besneeuwde bergtoppen kijken en alleen maar denken; wauw.
Genoeg olifanten op de weg dus… Waar wij beren op de weg zien, sprak men in die tijd van olifanten, niet wegnemende dat zo’n olifant best een beer kan zijn, maar ook cholera, honger tot kannibalisme aan toe en zo is er vast nog wel een kudde olifanten te bedenken, maar dit is geen wikipedia site en ik wil jullie niet te veel blootstellen aan Billypedia. Jullie hebben een aardig idee hoe bar het was en wij ondergaan dit museum met veel plezier, maar we hebben onze eigen Oregon Trail nog te slechten, maar dan in tegengestelde richting, want wij gaan, volgens de echte route, op weg naar Boise in onze volgende staat Idaho. Dat doen we niet per huifkar, maar met een heerlijke Chevy Traverse onder onze reet en die brengt ons in drie uur op de plek van bestemming, waar wij onze eigen mini-olifant tegenkomen in de vorm van water wat met bakken uit de lucht komt zetten.
Bij het hotel wuiven ze onze teleurstelling weg met het gezegde hier in Idaho; “Vind je het weer in Idaho niet fijn, wacht dan 5 minuten.” Maar 5 minuten, worden er 10 en zelfs 15, dus besluiten we de auto te pakken naar het State Capitol gebouw van Idaho, want Boise is de hoofdstad van deze staat. Ook hier kunnen we vrij naar binnen lopen en alle belangrijke zalen bezichtigen in een gebouw wat ook hier weer lijkt op haar grote zus in Washington D.C. Er is zelfs helemaal niemand te bekennen in het gebouw, want vandaag is een belangrijke dag in Idaho, er wordt gestemd voor de genomineerden voor de aanstaande verkiezingen in november van dit jaar. En dat betekent dat alle senatoren en afgevaardigden in hun eigen gemeente zijn om republikeinse zieltjes te winnen.
Na dit bezoek blijkt het toch droog te zijn geworden en pakken we de fiets bij het hotel om de stad verder te verkennen wat dan toch weer wordt belemmerd door een nieuwe bui, die ook niet binnen 5 of zelfs 15 minuten voorbij is. Daarom besluiten we ons binnenste te voorzien van een natje en een droogje en fietsen we, droog, rond een uur of half zeven terug naar het hotel om ons klaar te maken voor het avondprogramma.
Nou ja avondprogramma… Boise, Idaho op een dinsdagavond is natuurlijk niet meteen een fuifnummer, maar we weten een toch een gezellig en hoog aangeschreven restaurant te vinden wat ons eten niet 1 keer, maar zelfs 2 keer koud weet voor te schotelen. Beetje jammer en dat zagen ze zelf ook in omdat er geen eten op de rekening stond. Na nog een paar biertjes lopen we huiswaarts om alweer niet al te laat naar bed te gaan.
P.S. Excuses als mijn volzinnen iets te vol zijn en er, hier en daar, een komma te veel of te weinig is geplaatst. Straks als we thuis zijn zal ik het, indien nodig, corrigeren.
