Alhoewel ons motel prima is en de omgeving adembenemend, is de rest van Ouray een shit hole; lelijke vreemde mensen, rare etablissementen, vreemd voedsel, etc. Maar voor ons is het de springplank van onze kortste en waarschijnlijk mooiste rit naar Durango, Colorado.
Onze manier van reizen is altijd een kwestie van keuzes maken, maar als iets niet doorgaat betekent nog niet dat zo iets van de wish list verdwijnt. Een van die is items is de rit van Ouray naar Silverton over highway 550. De weg die The Million Dollar Highway wordt genoemd.
Waar die naam vandaan komt is nog onbekend. Er zijn meerdere theorieën over en laat ik aan de hand van die theorieën de rit beschrijven. De eerste theorie zegt dat de aanleg van deze weg geld opleverde, want er is hier volop mijnbouw en als je langs plaatsjes als Silverton en Ironton komt begrijp je wel dat er bij de aanleg zilver is gevonden en dat is natuurlijk een kostbaar goed….
De tweede theorie dat het te maken heeft met de onbetaalbare uitzichten die deze route oplevert. Want, misschien is het niet de mooiste route ooit die we hebben gereden, die eer komt aan de rit Moab naar Monument Valley, maar dit is een rit die zeker in de top 3 thuis hoort. Je ziet het wel aan de foto’s.
De derde theorie, en dat is mijn persoonlijke favoriet, zegt dat er ooit iemand is geweest dat hij/zij nog niet voor een miljoen Dollar deze weg door dit gedeelte van de Rockies nog een keer zal doen. Want terwijl Robert de vele haarspeld bochten tussen de lijntjes rijdt met de advies snelheid van maximaal 16 kilometer per uur, kijk ik vaak rechts van me uit de auto hele diepe ravijnen in.
Maar wellicht is theorie vier wel de beste, want het zou zo maar kunnen dat dit huzarenstukje van wegenbouw gewoon een miljoen Dollar heeft gekost. Wat nu al heel veel geld is, maar in 1880 nog heel veel meer. Laat duidelijk alle vier de theorieën bestaan en zijn geen hersenspinsel van mijn zijde.
Maar na veel gezwoeg op de Million Dollar Highway door Robert komen we dan toch aan in Silverton; een dorp waar de tijd letterlijk stil heeft gestaan en de aankomstplek van de stoomtrein is die begint in Durango. Na al het zweten van gisteren besluiten we vandaag niet te hiken en gewoon de toerist uit te hangen vandaag. En er is geen betere plek dan dit, want binnen een uur komt de stoomtrein na een vier uur durende klim aan op deze plek en natuurlijk wachten we op de aankomst onder het genot van een kop koffie en natuurlijk te filmen.
Het vervolg op US Highway 550 naar Durango is minder spectaculair, maar niet minder mooi en uiteindelijk rijden we rond een uur of twee Durango binnen. De eerste keer dat we hier waren, kwamen we van het zuiden binnen rijden en hebben we niet meer dan drie blokken rondom ons hotel gezien en we hadden de indruk dat Durango een klein stadje was. Maar nu we van het noorden komen zien we dat dit geen shit hole is, maar een indrukwekkende stad.
We zijn steeds meer van nieuwe de nieuwe indrukken opdoen, maar hier in Durango gaan we toch weer naar hetzelfde hotel toe; Het historische Strater hotel. En gelukkig voelt het, net als Durango, helemaal goed aan en zijn we blij dat we gekozen hebben voor het hotel met de geweldige Diamond Belle Saloon waar we bediend worden door heren en dames aangekleed in, soms wat pikante kledij dat volledig past uit de ontstaanstijd van dit hotel; 1887… Geweldig!
Maar we zien meer van Durango dan de vorige keer en lunchen Grieks, verkennen we het historische downtown area, dineren we Nepalees, drinken we een biertje in dezelfde brouwerij die we 11 jaar geleden hadden ontdekt en liggen we vlak voor 12 uur op bed. Moe en voldaan van een heerlijke dag.
Geen leuke foto’s van de bedienden? Super reis weer Robert en Ramon! Heel gaaf xxxxxx