De laatste reisdag staat voor vandaag op de planning. Een relatief korte rit van 2,5 uur die ons naar ons Hotel in Chicago zou brengen. We hadden daarom ook geen haast. Tegen 10:30 zaten we in onze SUV. We hadden Madisons al sneller achter ons gelaten. We hadden wel het ontbijt gemist in het hotel, dus we stopten bij een benzinepomp om wat broodjes, jus en koffie te halen. 30 mijl verderop was een rustplek waar we ons ontbijt hebben genuttigd. Het begon zachtjes te regenen.
De we naar Chicago ging deels over tolwegen en kilometers van wegwerkzaamheden zodat het niet echt opschoot. Op stukken waar je 65 Miles mocht reed iedereen 70 of soms nog wel iets harder. Het rijdt het lekkerste om met de stroom mee te gaan omdat je anders links en rechts wordt ingehaald.
Ramon had de eer om de laatste kilometers te mogen rijden.
Chicago is een grote stad met een indrukwekkende skyline. Dus dat leverde bij binnenkomst mooie plaatjes op. Door een navigatie-foutje kwamen we niet helemaal goed terecht, maar naar wat extra meters en goed opletten in de vreselijk drukke straten van downtown Chicago stonden we keurig voor ons hotel, Hilton Homewood Suites.
De kamer was nog niet gereed. Dat gaf ons mooi de gelegenheid de auto weg te brengen naar National, het verhuurbedrijf, die iets verder lag. Na een grondige inspectie om niets achter te laten hebben we de auto met enige weemoed achter gelaten. Het was een fijne bak.
In totaal hebben we 3415 Miles gereden, wat omgerekend precies 5496 kilometer. Wat toch best veel is.
We zijn terug gelopen naar het hotel, waar de kamer ondertussen gereed is. We hadden bewust gekozen voor dit hotel vanwege de centrale ligging, de prijs-kwaliteit verhouding en het feit dat het een aparte slaapkamer en keuken heeft. Plan was dan ook om het ontbijt zelf te maken. We waren niet van plan om echt te gaan koken. Ook het feit dat Wifi bij de prijs inzat was een voordeel omdat we hier 4 dagen zullen blijven. Alleen was het bereik zo zwak dat we telkens op onze IPhones en Mac de verbinding verloren. Uiteindelijk na veel gebel met frontdesk, twee Bridges die niet werkte, gebel met de helpdesk van AT&T kregen we het nog niet voor elkaar. De enige optie was een andere kamer die de volgende dag pas beschikbaar was. Nou maar even zonder dan.
Onze trouwe lezers weten dat we gek zijn op de PF Changs, Chinees Bistro. Nou, het zat dit keer naast ons hotel. Dus Happy hour hebben we daar aan de bar doorgebracht met twee biertjes en een tweetal hapjes omdat we pas tegen negen, zelfde tent, zouden dineren.
Na een korte rust zijn we tegen negen dus naar onze buurman gewandeld voor een heerlijk en relatief goedkope maaltijd. Ramon nam Dan Dan Noodles, een gerecht dat ik thuis wel eens heb geprobeerd na te maken. Maar PF doet het toch veel beter moet ik toegeven.
Na nog wat gezelligheid in een bar vlakbij, met Karaoke en kennis gemaakt te hebben met Ray en Ian, twee lokale gasten, zijn we niet al te laat naar ons hotel gegaan om te gaan slapen.
Helaas geen foto’s vandaag.
