Pfff… Ik weet het niet meer, maar hadden we al verteld dat ons hotel, the Inn at 500 in Boise, geweldig is. Zo niet, dan bij deze en na een heerlijke nachtrust stapt de een lekker en de andere iets minder lekker in de voorgereden auto om te beginnen aan de eerste etappe van de oversteek binnen de oversteek. En nadat we de enkele aanwijzingen van Siri volgen naar de ehhh.. oh ja Starbucks en vervolgens de volgende twee route aanwijzingen opvolgen rijden we rond een uur of 10 de staatsgrens over die ons van Idaho naar Oregon brengt. En na de grensovergang volgen letterlijk nog twee aanwijzingen; 1. “Sla rechtsaf om in te voegen op de US-20 westwaarts” en 2. “Volg de US-20 voor 500 kilometer”.
Wauw, een 500 kilometer lange weg, zonder enige aanwijzing, als Europeaan kan ik met dat niet voorstellen. Want dit is geen snelweg, nee dit is een autoweg, zeg de rijksstraatweg van Deventer naar Voorthuizen, maar dan 10 keer zo lang en het enige wat er is, is niets… Onvoorstelbaar.
En we wisten van de leegte van Oregon, maar onze routes lagen altijd net altijd even anders. En was er dan echt helemaal niets? Nee natuurlijk niet. Er waren de nodige bochten door het bergachtige gebied, er waren een paar spook dorpjes, zo af een toe een mede-weggebruiker en er was/is Burns. Een dorp precies in het midden van deze dag.
En als je op deze website zoekt op Burns, OR dan tref je hier en daar nog wat bitjes en bijtjes van omdat het eigenlijk een stopplek zou zijn gedurende onze grote Amerikaanse oversteek, maar boy wat ben ik blij dat onze plannen gewijzigd zijn. Wat een s*thole! Maar er wonen toch maar liefst 2800 zielen, die in het land van het niets ook niet schoonheidsgen hebben ontvangen en naar mijn idee heeft een meer dan normaal aantal een chromosoom te veel gekregen (censuur: RZ). Wat Burns ook heeft is een supermarkt en daar werken al die 2800 zielen. Dat moet wel, want het is enorm. En waarom? Nou Burns ligt precies in het midden tussen Boise, Idaho en Bend, Oregon. Dus als je op 125 kilometer afstand van Burns woont heb je lekker de keuze tussen twee plekken waar je je boodschapjes voor de dag kan inslaan. Of Burns of in Boise, Idaho of Bend, Oregon. Het is alsof je vanuit Deventer je boodschappen gaat doen bij de Albert Heijn in Zaandam.
Goed leuk om mee te maken en een paar woorden aan te wijden, maar de volgende 250 kilometer geeft geen ander beeld dan eerder omschreven dus sla ik het over, om de vuile was op te pakken in Bend, Oregon. En de ik vorm is de enige juiste vorm, want Robert voelt zich nog steeds niet helemaal lekker (ohhhh was het Robert) en die probeert dat succesvol weg te slapen… How convenient! 😃
Maar met twee professionele wassers en drogers tot mijn volledige beschikking stelt wassen en drogen niet zo veel voor en is het strak en netjes opvouwen het meeste werk. En zo kan ik Robert al na anderhalve uur wakker maken, die verbazingwekkend ineens weer net zo fris en fruitig is als de inhoud van onze koffers. En zo drinken we onze biertjes in de bar van het hotel om te zien hoe de eerste finalist van het WK vrouwenvoetbal bekend wordt, regelen we een Uber om Mediterraans te eten bij Joolz in Downtown Bend en terug te keren naar het hotel om wat te drinken en te bloggen en uiteindelijk gaan slapen om ons voor te bereiden op de tweede etappe van de grote Oregon oversteek, maar belangrijker nog de laatste etappe voltooien van onze grote Amerikaanse oversteek.
En zo zijn er weer meer dan 600 woorden geschreven over….. over niets! En natuurlijk zijn er van niets heel weinig foto’s, maar het te weinig hebben van de schoonheidsgen is rechtevenredig met het grote eten hier, want laten we eerlijk zijn wie maakt er nu zo’n 20 inch sub?
