De Film: Sunrise @ Monument Valley
Tja, ik had graag van de wekker wakker geworden om onze GoPro te installeren en aan te zetten. Ik was al wakker na een slechte nacht, maar dat heeft geen invloed gehad op het uiteindelijke resultaat; de zonsopgang in Monument Valley.
Voor vanochtend had ik de wekker al om half zes gezet om onze GoPro aan te zetten zodat deze, terwijl ik verder zou gaan slapen, de zonsopgang in Monument Valley zou gaan filmen. Helaas was de werkelijkheid anders, want vannacht heb ik maar heel weinig kunnen slapen vanwege de constant wisselende temperatuur in de hotelkamer en zo kan ik via de GoPro app op m’n iPad in m’n bed live de zonsopgang volgen die twee meter verderop wordt gefilmd. Jammer, maar het is niet anders.
Niet alleen ik heb slecht geslapen, alhoewel iets beter, is Robert ook vroeg wakker en dat betekent dan weer wel dat we vroeg hebben ingepakt, hebben ontbijten en snel op de weg naar Holbrook zaten. En al na een paar minuten zaten we alweer in onze volgende staat, the Grand Canyon State oftewel Arizona. Alhoewel ook weer niet officieel, want nog steeds rijden we door het eigen land van de Navajo Indianen en daar gelden hun regels niet die van de Federale Staat. Dat betekent ook dat we nog steeds in Utah tijd zitten, want dat hanteren de Indianen hier. Alhoewel Arizona net als Utah in dezelfde tijdzone zit, Mountain Time, zal het straks in Holbrook, net buiten het reservaat, toch een uur later worden, want eerstgenoemde staat hanteert geen zomertijd. Begrijpt u het nog? Wij moesten er ook even over nadenken.
Maar zover is het nog lang niet, want in het Navajo Reservaat is nog een bezienswaardigheid; Canyon di Chelly. En dat zal meteen de laatste canyon zijn die we dit jaar zullen zien en meemaken. Op z’n eigen manier net zo bijzonder als Bryce en Zion. Want in deze hele lange canyon werd en wordt bewoond door de Navajo indianen en als toerist mag je langs de canyon rijden en naar beneden staren om de groene en bebouwde canyon dal te bekijken. Heel bijzonder om te zien, alhoewel we geen indiaan of woonplek hebben gezien. Althans niet een huidige woonplek, want in de verte kunnen we een bouwwerk in de rotsen zien liggen dat het witte huis wordt genoemd. Het was onderdeel van een complexer bouwwerk dat onderdak gaf aan meer dan 60 indianen in het begin van de vorige eeuw. Er is zelfs een trail er naar toe, maar vanwege de warmte en de moeheid hebben we er beide geen puf voor en besluiten we al snel naar onze eindbestemming voor vandaag te rijden, Holbrook. De rit stelt niet heel veel voor; cruise control aanzetten en de auto tussen de ononderbroken lijn aan de rechterkant houden en de doorbroken lijn aan de linkerkant houden. Zelfs het gemotoriseerde verkeer vormt geen uitdaging. Wat wel een uitdaging vormt zijn de loslopende koeien en wilde paarden, die regelmatig vlak voor onze auto een poging doen om over te steken. Maar ook dat weten we trotseren en zo komen we rond een uur of 1 aan in Holbrook.
Nadat we de koffers weer hadden uitgestald in de uitstekende kamer van de Travelodge reden we het dorpje in. Holbrook ligt aan Route 66, maar is net als de route zelf vergane glorie. Toch geeft die vergane glorie nog steeds een authentieke blik en dan voelen wij ons al weer snel op onze plek. Maar ook hier komt er een moment dat nostalgie overgaat in oude meuk, dat wel bleek uit onze keus van restaurant om te gaan lunchen. Na de lunch zijn we weer teruggereden naar het hotel om de was uit te gaan zoeken die vervolgens in de wasmachine van het hotel werd gewassen en gedroogd. Terwijl Robert hiermee bezig was, ben ik toch echt helemaal ingestort en nadat ik een paar uurtjes had gepit was de inhoud van m’n koffer weer net zo fris als voordat we vertrokken. Dank je lief!
We zitten redelijk buiten het dorpje in ons hotel, maar het geluk wil dat de nummer 1 restaurant, een Italiaan, op slechts vier minuten lopen van het hotel zet en het is dan ook logisch dat we daar gaan eten. En Tripadvisor heeft ons wederom niet in de steek gelaten, want het eten is heerlijk en de bar van dezelfde eigenaar ernaast is prima. Daar hebben we gezellig wat gedronken en gepoold. Voor mij minder noemenswaardig want ik heb met 3 out of 5 verloren, maar revanche zal zoet zijn.
Heel mooi de zonsopgang. Het witte huis zien wij niet .veel plezier nog
Groetjes
Gerard en Trudy