The day before the day; D-day. Het is 5 juni 1944, aan de andere kant van het Engelse kanaal, staat de grootste armada’s klaar om het water over te steken, zodat wij 78 jaar later, in alle vrijheid, kunnen ontdekken waar D-day voor staat en wat zich aan die kustlijn en op die stranden en kliffen heeft afgespeeld.
Gisteren schreef ik al dat we twijfelen of ons plan voor deze vijfde juni gaat lukken. We zijn heel bewust deze reis begonnen om Normandie aan te doen gedurende het weekend van 6 juni, maar we zijn natuurlijk niet de enige. Daarbij komt dat het Pinksteren is, dus bijna iedereen is vrij; iets waar we vanavond nog “last” van krijgen. Dus, of we verzanden in enorme file’s en komen we niet ver, of we gaan een top dag beleven…
Timing is key! Dat was in 1944 zo en in 2022 niet anders, waarbij ik onze timing niet mag en nooit wil vergelijken met de mensen die D-day hebben gepland. Een plan zo groot, dat je je afvraagt; hoe hebben ze dit geheim gehouden. Ik vroeg me dat ook af een tijd geleden en kwam op het verhaal van Agent Garbo; een van de meest briljante contra-spionage verhalen, waarbij de Duitsers door een aantal personen volledig om de tuin zijn geleid en dachten dat de aankomende Operation Fortitude zou plaats vinden bij Calais. Zelfs Hitler werd overtuigd door Garbo en daarom was Calais en de straat van Dover voorzien van een grotere legermacht dan de stranden van Normandië, waar Operation Overlord op 6 juni zou gaan plaatsvinden. Wie meer wil weten over Agent Garbo kan hier heel veen vinden. op Youtube. Erg interessant, maar ook leuk om meer over te leren. Tot zover Billypedia.
Terug naar de dag voor 78 jaar later. Laat ik kort zijn; het was een fantastische dag! Door vroeg (timing) op te staan hebben we bijna ons gehele plan voor vandaag kunnen uitvoeren. En nu kan ik alle plekken die we hebben bezocht uitgebreid omschrijven en dat zal een geweldig epistel opleveren, maar vandaag is meer een dag van twee uitersten van emotie’s en laat ik die emoties gebruiken om The day before the day te beschrijven.
Ik wil dit verhaal positief eindigen, dus dan beginnen we met de emoties; verdriet, bewondering, moed en niet kunnen begrijpen. Want, ik kan dit in vrijheid schrijven, alleen maar door de jongens en mannen die op 6 juni de stranden van Gold, Sword, Juno, Utah en Omaha bestormen en velen het strand niet eens weten te bereiken. Als je dan op Omaha Beach staat kan je alleen maar vol schieten. Als je Pointe du Hoc al wandelend bereikt en weet dat slechts 90 man van de 225 uiteindelijk deze 30 meter hoge zwaar bewapende klif weten te bereiken, omdat er slecht getimed was. En dat je alleen maar kan janken als je de Amerikaanse begraafplaats bezoekt waar daar alleen al bijna 10.000 graven zijn. Juist in 2022 betekent dat voor ons heel veel en zijn we bereid om wat meer uit te moeten geven aan gas en elektriciteit. Dit nooit meer!
Maar naast de ellende overheerst de emotie blijdschap deze dag; en zo hoort het ook. Want hier in Normandie zijn de dagen rondom 6 juni juist een feest van vrijheid. En dat weten ze te vieren, samen met allerlei D-day nerds uit heel Europa. Zijn wij de nerds die het gaaf vinden om de Apple campus te bezoeken, zijn deze nerds diegene die het originele materieel opknappen en daarmee trots rijden door het noorden van Normandie. En het is gewoon geweldig. Knipper je even met je ogen en je zit in een militaire colonne van materieel uit 1944. En geloof me er rijden bijna meer van die oude voertuigen, dan dat van de moderne voertuigen. En zo rijden van de braderie in Sainte-Mère-Église, waar nog steeds die paratroeper aan de kerk hangt, naar de volgende braderie en uiteindelijk een kleine militaire parade van oud materieel en mensen in vol 1944 ornaat in het dorp Arromanches, waar ooit de kunstmatige haven werd aangelegd, omdat de voortgang van Overlord nou niet geheel voorspoedig bleek te gaan.
En na een schoonmaakbeurt van de Benz sluiten we deze dag af terug in Caen, waar eten niet eenvoudig blijkt te zijn op deze eerste Pinksterdag. Niet alleen vanwege de Christelijke dag, maar ook vanwege de inkoop van diverse etablissementen. Maar als dat onze enige strubbeling is, dan weet je dat we het goed hebben en leven in vrijheid. Mede door de jongens en mannen die de Normandische kust bestormden op 6 juni 1944.
Eigenlijk zijn dit alweer te veel woorden, laat vooral de foto’s het verhaal vertellen van deze dag.
Hoi jongens
Wat een geweldig verhaal en mooie foto’s en ja ook wij zijn blij dat we nog nooit in een oorlog hebben geleefd en hopen dat ook nooit mee te maken .
Lijkt me erg indrukwekkend om het allemaal te zien.
Liefs van
Gerard en Trudy