Terwijl de één het zwemmen is om af te koelen van de warmte hier en de ander (ik dus) aan het blozen gaat moeten we nog bij komen van al het geweld aan natuur dat we vandaag in de sneeuw hebben mogen meemaken, maar daar vertel ik pas later over. Jullie weten dat we van zijn van dit land, maar na vandaag hebben we weer een stuk extra motivatie om terug te keren. Een woord: wauw!
Maar denk dan niet dat de dag waar ik nu over ga schrijven minder leuk was. In tegendeel want de zondag in Portland was geweldig maar op een heel andere manier. Een manier die pas laat in de ochtend begon en dat vonden we prima en het ontbijtje bij de bakkerij een uurtje later ook. Als echte Nederlanders moeten we in ieder geval een keer fietsen als we op vakantie zijn en the city of bridges, zoals Portland ook wel eens wordt genoemd, leent zich daar uitstekend voor en zo vlak voor het middaguur waren we begonnen aan de eerste kilometers om de eerste brug te gebruiken om de rivier over te steken en aan de westzijde de skyline van Portland te bezichtigen. We hebben vaker gefietst in dit land, maar het lijkt alsof Portland wel het meest geschikt is. Niet alleen vanwege de vele fietspaden, maar ook vanwege de relatief lage hoogteverschillen wat onze kuiten enorm op prijs hebben gesteld. De stad zelf moedigt fietsers dusdanig aan dat ze zelfs een aparte brug voor fietsers hebben aangelegd die wij gebruiken om een acht te maken van onze ruim 20 kilometer lange tocht langs de rivier die ons een mooi beeld brengt van niet alleen de skyline van PDX maar ook van de mooie wijken en ook de natuur vlak buiten de stad.
Maar 20 kilometer is natuurlijk niks voor ons Hollandse jongens en zo brachten we na twee uurtjes alweer de fietsen terug om verder te gaan wandelen downtown naar het hotel om vervolgens weer naar de Nike store te lopen om daar voor mij wel de meest kekke schoenen te kopen en vervolgens de schoenen te laten wennen aan mijn voeten en onze ontdekkingstocht in Portland voort te zetten, maar die uiteindelijk dan toch wel weer eindigt op het dak van de lokale brouwerij om nu te genieten van een voor ons onbekende Pilsener.
Mede waarom we Portland zo leuk vonden drie jaar geleden zijn haar inwoners en specifiek één: Nathan. Hem hadden we 2013 ontmoet in een bar en een ontzettend gezellige avond mee gehad. Op een of andere manier zijn we hem uit het oog verloren, maar op miraculeuze wijze stelde Facebook een paar maanden geleden aan mij voor dat ik wellicht met hem vriendjes moest worden (hoe zo big brother is not watching). Maar daardoor ontstond er weer contact en deze avond hebben we hem weer ontmoet. En al vanaf de eerste seconde klikte het weer als drie jaar geleden en zo hebben we de avond en het eerste uurtje van de nacht al pratend, drinkend en etend doorgebracht. Gewoon fun! Thanks Nathan, hopefully we meet again soon!
En zo sluiten we een geweldig weekend af in Portland. Hier onder volgen nog wat foto’s van deze superdag, maar helaas de foto’s met Nathan zijn niet helemaal gelukt. Daarom maar een foto van ons drieën uit 2013 (die sowieso kilo-wise wat gunstiger is voor ons alle drie omdat we alle drie gezonder zijn gaan leven).
