Zoals ik gisteren schreef is dit gedeelte van de route mijn grote wens. Natuurlijk kennen we Colorado met Denver, Boulder en vooral Rocky Mountain National Park. Maar deze staat levert zo veel meer, iets wat ik wist van Youtube en we vandaag en gisteren in praktijk brengen. Dat doen doen we door het leuke Salida achter ons te laten en westwaarts trekken. Waar we gisteren het lege zuidelijke niets met haar duinen ontdekten, trekken we nu westwaarts waar het verre van niets is.
Dit is duidelijk het gebied van de foorteeners; de bergen met de sneeuwtoppen en de wegen met de geweldige uitzichten; omhoog en langszij, maar ook weinig tolerant, want als je net iets te lang je blik van de weg afwendt zijn de lijntjes van de weg veranderd en kan je zo maar een paar 100 meter lager zitten. Wat dat betreft is de zwaartekracht een bitch.
Maar we weten de gave bak tussen de lijntjes te houden terwijl we nog steeds genieten van het geweldige uitzicht van de machtige bergen. En juist terwijl we tussen de machtige bergen zitten is ons doel juist het tegen over gestelde… Wat hier in het gebied van de fourteeners is er een gebied wat afwijkt van het geplaveide pad; iets wat wij deze reis opzoeken. En als we na een twee uur rijden aankomen blijkt tussen al die hoge bergen the black canyon wederom een dieptepunt, ehh sorry hoogtepunt te zijn.
Gisteren vertelde ik al over die vulkaan, gedurende die vulkaan werd naast het smelten ook knetterhard steen omhoog geworpen. Maar knetterhard steen verliest het altijd van water en zo is in 60 miljoen jaar, met de snelheid van de diameter van een menselijk haar door de rivier de Gunison een enorme diepe canyon ontstaan, die wederom adembenemend is. Adembenemend omdat hij zo diep is, maar ook omdat de canyon zo nauw is dat de zonlicht weinig invloed heeft en de canyon donker oftewel zwart lijkt.
Iets wat we tot op het bot ervaren door een korte maar intense hike, waarna we nog verder zuidwaarts trekken om definitief in het gebied te raken van die foorteeners, inclusief de besneeuwde toppen de machtige uitzichten en het pittoreske dorp Ouray, waar we blijkbaar Thais kunnen eten, een paar brouwerijen aan kunnen doen en de avond afmaken ter voorbereiding van waarschijnlijk de meest geweldige en gevaarlijkste highway die we hier in Amerika gaan meemaken. En we hebben er zin in.
En zo eindig ik een dag, die we geweldig vinden, maar altijd een donker randje om zich heen zal hebben. Calvin, we hadden graag je 21e verjaardag op deze 23e mei 2018 met je gevierd hebben en graag hier op deze wederom bijzondere plek. We missen je stoere vent. Robert en Ramon
