Wat een wereldburgers zijn we toch, metropolieten, sterker nog cosmopolieten! En je begrijpt dat ik dat toch met enig sarcasme weet te schrijven want nog voor dat we Tokio hadden verlaten, weten we een t-shirt en kabel in ’t appartement laten liggen stappen we uit bij de verkeerde Terminal op Hanada Airport, want je kan de I toch ook echt aanzien voor een 1 en pakken we de verkeerde, veel langere, lijn want we vliegen niet met Lufthansa naar München, maar met All Nippon Airways. Om toch even voor ons zelf op te komen beide vliegtuigmaatschappijen behoorde tot dezelfde groep, beide vliegtuigen vertrekken naar Munchen en de vertrektijd scheelt 5 minuten. Bizar eigenlijk als je er over nadenkt. Maar verder, op een uurtje vertraging na in Munchen waren het twee geweldige vluchten die ons na een onvergetelijke vakantie weer in Nederland weet te brengen. Misschien wel het meeste trieste van deze hele reis dat we dinsdagochtend om 9 uur zijn vertrokken uit de grootste stad ter wereld en we vandaag wellicht stranden in Zwolle omdat de trein niet al te snel kan rijden vanwege langzame treinen voor hem. Maar dat terzijde.
“The adventure begins at the end of our comfort zone” dat waren exact mijn eerste woorden van dit avontuur en zo als jullie hebben kunnen lezen waas deze reis niet altijd even eenvoudig. Zeker de overweldigende drukte en grootte van Kyoto deed ons de moed ver in de schoenen laten zakken, maar nadat we ons wisten te herpakken hebben we ook gelukkig kunnen genieten van deze imposante oude hoofdstad. Ik ga niet alles herhalen van wat ik al eerder heb geschreven dan wel beschreven. Laat duidelijk zijn dat het een geweldig avontuur was in een fantastisch land met fantastisch aardige en behulpzame inwoners. Als we alles van te voren hadden geweten, dan hadden we zeker een aantal zaken anders gedaan, waaronder eerder te boeken, beter letten op de hotelkamers en met name de grootte van de kamers. Maar daar blijft het wel bij. De JR passen waren een geweldige uitkomst en het openbaar vervoer in het land is geweldig, wasar de NS nog een puntje aan kan zuigen. Je begrijpt dat ik dit toch even moet melden naar aanleiding van de op een na laatste zin in de vorige paragraaf. Maar het allerbeste besluit was de huur van een MiFi kast, die ons nooit in de steek heeft gelaten waardoor we altijd zaken konden opzoeken die we niet begrepen vanwege de noedelbrij gecombineerd met cijfervermicelli.
En zo komt er een eind aan alweer een fantastisch avontuur, die door jullie weer massaal is gevolgd als ik de Google Analytics mag geloven en dat doe ik natuurlijk. Misschien is het jullie opgevallen dat de website hier en daar wat kleine imperfecties laat/liet zien. Ik had graag met een nieuw avontuur in een nieuw land de website willen upgraden met een nieuw bij deze tijd passende look en feel. Helaas is dat door alle hectiek niet gelukt. Een mooi doel om daar de komende maanden maar een mee aan de slag te gaan.
En dat te hebben geschreven sluiten wij deze blog voor een dertiende maal, maar niet zonder te eindigen met:
ありがと さよなら, Arigato Sayonara, thank you and goodbye, dankjewel en tot ziens.
Robert en Ramon
P.S. Oh ja er was nog een open eindje…. Was die ene foto nou gelukt. Die foto bij Fushimi Inari Shrine (伏見稲荷大社), iets wat alleen ons neefje eerder zou weten als de foto gelukt zou zijn. Nou zoals je ziet prijkt de foto bij dit laatste verhaal van ons avontuur in het land waar de zon begint.
Bedankt voor al jullie mooie verhalen , we hebben echt weer genoten dit jaar
Gerard enTrudy