Het voordeel van het niet al te laat maken is dat je ’s ochtends niet al te laat wakker wordt en zo kunnen we nog snel gebruik maken van het ontbijt van Hampton Inn om zo tegen een uur of 10 op stap te gaan. Nog niet om te reizen naar onze volgende bestemming, maar te gaan naar één van de belangrijkste reden waarom we Birmingham bezoeken; het Civil Rights Institute.
En zo lopen we iets over tienen het museum binnen waar we keurig worden ontvangen en naar de filmzaal worden geleid om daar geheel in ons eentje naar een 15 minuten durende film te kijken die ons vertelde over het ontstaan van Birmingham en de steeds slechter wordende rechten van de Afro Amerikaanse bevolking na de burgeroorlog. Een oorlog die werd gevochten om de slavernij af te schaffen. De film bracht ons tot 1921 en eindigde met een beeld dat fysiek te zien was achter het scherm toen deze werd opgehesen.
En zo liepen we het museum verder in om te zien hoe het met de rechten van de zwarte bevolking per decennium gesteld was. Hierin werd de vergelijking getrokken met de rechten in de gehele Verenigde Staten in vergelijking tot de staat Alabama. Waarbij duidelijk wordt dat de staat Alabama behoorlijk achter liep op de rest van de staten, maar dat Rosa Parks en haar busactie, Martin Luther King jr. en nog veel meer bloedige en vreedzame actie’s eindelijk leiden tot verbetering vanaf pakweg de jaren ’60. Iets dat heel mooi werd getoond door middel van licht. Daar waar het slechter ging met de rechten werd het donkerder, daar waar het beter ging werd het lichter en lichter om uiteindelijk te komen in het jaar 2008; het jaar waar een (deels) afro amerikaan werd gekozen tot president van dit land.
En zo zijn we in ruim een uur mee op reis genomen door de donkere geschiedenis van de Verenigde Staten. Maar wij hadden voor deze dag ook nog een reis voor de boeg. Niet naar Pensacola Beach, maar naar Mobile omdat de vooruitzichten voor Pensacola er donker uitzagen. Maar diezelfde donkerte zou ons ook parten gaan spelen op onze rit naar de nieuwe bestemming. Althans dat voorzag Robert op z’n iPhone terwijl ik de stad uit reed. Daarom besloten we al snel om Mobile via een andere route aan te doen, die ons wel iets meer tijd zou gaan kosten, maar een stuk minder regenachtig zou zijn. Want als het hier regent dan gaat het ook goed tekeer, zoals we in de buurt van Gatlinburg hebben meegemaakt en gisteren in Texas waar enorme overstromingen zijn geweest zoals we hebben gezien op het nieuws.
Een wijs besluit want we zien weinig regen en de route is waarschijnlijk veel mooier dan al het beton van de Interstate. En zo komen we na een paar uur en te slechte stop bij de McDonalds rond een uur of vier Mobile (spreek uit als mobiel met de klemtoon op de eerste lettergreep). Na het dumpen en de kamercheck zijn we het historisch centrum van deze havenstad gaan ontdekken. Het heeft veel weg van het Franse Kwartier van onze eindbestemming, maar het mist toch wel de charme. Maar we vinden het prima voor twee dagen.
Na een heerlijke maal te hebben gegeten bij the Noble South brengen we de rest van de avond door in verschillende kroegen waar we vermaakt worden door bingo en karaoke en ons zelf vermaken door wat potjes pool te spelen.
