Vanuit een Starbucks ergens in Frisco schrijf ik deze log, omdat het hotel problemen heeft met de WiFi verbinding en ik jullie onze verhalen niet wil onthouden.
Vandaag is onze eerste echte dag in San Francisco en we zijn de dag goed begonnen met een lekker ontbijtje in ons hotel en vervolgens wandelend met een Starbucks koffie in de hand de stad verkend.
Wandelen in San Francisco; ja, ja. Ik heb die gasten van vroeger nooit begrepen. Want wie zet er nou een stad neer op 40 heuvels! @#!%&, dat is het hard werken en de kuiten zullen in omvang gaan toenemen. Maar goed, we zijn in eerste instantie naar het noorden gelopen om naar de Fishermans Wharf te gaan, zoals elke goede toerist dat doet.
Daar aangekomen zijn we langs de verschillende pieren gewandeld (zeer toeristisch allemaal) richting pier 33 waar ze kaarten verkopen voor een overtocht naar Alcatraz. En daar moesten we onze eerste echte teleurstelling van deze vakantie incasseren, want alle kaarten zijn uitverkocht gedurende de periode dat wij in de stad zijn. Dus das balen en is dit eigenlijk het enige uitzicht wat we op het eiland/gevangenis zullen hebben.
Jammer, maar helaas. Een wijze les voor een volgende keer; als je weet dat je iets wilt bezoeken, meteen boeken via het internet.
Het is vandaag een prachtige dag, maar wel koud. Het is slechts 18 graden met een flinke bries. Dus voor het eerst deze vakantie hebben we overdag de jassen aan. Na verder te hebben gewandeld zijn we met de ouderwetse cable-cars richting het westen gegaan. Een leuke ervaring, maar 5 dollar per kaartje is wel een beetje overdreven.
Frisco is een hele diverse stad, qua bouwstijl maar ook qua openbaar vervoer. Je hebt de cable-cars, maar ook bussen, trolleys, trams en de metro (had ik niet meteen verwacht in dit gebied met z’n regelmatige aardbevingen). Wij hebben voorlopig maar even voor de wandeling gekozen en zijn we gelopen naar het centrum. En daar hebben we voor het eerst kennisgemaakt met dé hit in de U.S.; de I-phone (uit sinds gisteren). Ik heb er zelf even mee mogen spelen en dat apparaatje gaat een grote hit worden. Geweldig!
Nadat we een broodje op Union Square hebben gegeten zijn we door Chinatown gelopen en vervolgens besloten om per bus en metro te gaan naar Castro. Het is inmiddels half vijf en we willen daar een biertje gaan drinken. Zo gezegd, zo gedaan en zo rond een uur of half zeven waren we weer terug in ons hotel, om ons wederom gereed te maken voor de avond.
Vanavond zijn we richting Castro gelopen. Onderweg hebben we bij een Mexicaan lekker gegeten, waarna we verder zijn gelopen. Waarom ik terugkom op het lopen is het feit dat we ons beide niet onveilig voelen in Frisco, maar we voelen ons niet helemaal op ons gemak (door alle weirdo’s zoals gisteren beschreven). En dat is voor het eerst dat we ons niet helemaal op ons gemak voelen in een (Amerikaanse) wereldstad. We hebben ondertussen heel wat steden gezien en hebben hele afstanden per voet afgelegd. We hadden niet verwacht dat deze stad dit gevoel zou geven. Les: niet meer lange afstanden lopen in het donker. Overigens is er gedurende de wandeling niets ergs gebeurd of zo.
De avond in Castro was erg gezellig dankzij de lokale bevolking. In de stad gaan alle barretjes rond 2 uur dicht, dus we hadden even wat moeite om een taxi terug naar het hotel te vinden omdat iedereen gelijk weggaat. Na een praatje met wat Ieren bij ons hotel, die zeer gefrustreerd waren vanwege de sluitingstijd, lagen we rond half drie in ons bed.
