Vandaag is een trieste dag, want we moeten afscheid gaan nemen van onze super bak, maar op deze laatste dag hadden we ook één van de mooiste ritten in het vooruitzicht; Pacific coastal route 1. Lang hebben we getwijfeld of we deze route wel zouden nemen, omdat het nogal tijdrovend zou zijn. Maar ’s ochtends bij het ontbijt hebben we besloten om de route toch te gaan doen.
En gelukkig maar dat we het hebben gedaan, want de route is geweldig mooi. Het is wel hard werken, want de route gaat via S-bochten hoog de bergen in en weer naar beneden. Op de hoogste punten werden we meerdere malen “overvallen” door de wolken, waardoor het zicht behoorlijk beperkt was. Onderweg zijn we vele mooie punten tegengekomen, waar we een kijkje hebben genomen. Op één van de punten was een kleine zee-olifanten kolonie aan het rusten, wat natuurlijk mooie plaatjes oplevert.
Wat ook opvalt zijn de enorme temperatuurverschillen. Als we langs de kust rijden is het slechts 17 graden, rij je een paar kilometer van de kust is het bijna dertig graden. De invloed van de koude oceaan is enorm.
Ongeveer halverwege hebben we weer de snelweg genomen om zo “snel” mogelijk in San Francisco te komen, maar dat viel zeker nog niet mee vanwege diverse file’s die we zijn tegengekomen. Uiteindelijk kwamen we om half vijf aan bij ons hotel in San Francisco.
Nadat we ingecheckt waren in ons hotel, moesten we voor deze dag nog één ding doen; onze super auto wegbrengen. Gelukkig was het inleverpunt dicht bij ons hotel, dus na een kort ritje konden we hem inleveren.
Het klinkt natuurlijk gek, maar we zijn bijzonder gehecht aan dit ding, wat ons 5411 km lang nooit in de steek heeft gelaten. Hij was comfortabel, groot en was natuurlijk een belangrijk onderdeel van deze vakantie. Afscheid nemen doet pijn 😉
Na alle procedures zijn we richting ons hotel teruggelopen en ondertussen hebben we elk een halve pizza gegeten, we hadden sinds het ontbijt niets meer gegeten deze dag. Terug in het hotel zijn we maar even een paar uur gaan rusten, want de trip was behoorlijk vermoeiend geweest.
Zo rond een uur of negen stonden we weer buiten om het nachtleven van San Francisco te gaan ontdekken. Deze stad is natuurlijk behoorlijk vrijgevochten en staat bekend als de “gay-capital of the world”, dus wij per taxi naar de wijk Castro.
Eenmaal aangekomen in de wijk viel het ons toch wat tegen, maar dat kan ook aan onze vermoeidheid liggen. We merken dat de deze geweldige vakantie, toch ook weer vermoeiend is en dat het z’n tol begint te eisen. Neemt niet weg dat we een leuke avond hebben gehad en dat we rond een uur of één in ons bed lagen.
Oh ja, nog één ding over Frisco; het staat al decennia lang bekend als een vrijgevochten stad en dat is het zeker. Maar hier en daar is het doorgeschoten. Hoeveel weirdo’s we op deze dag al niet zijn tegengekomen is ongekend en bijna schokkend te noemen. Veel mensen hier hebben een LSD tripje in de jaren 60/70 of een crystal meth shot (ik weet niet hoe je dat inneemt) in de jaren 90 te veel genomen.
