Piet Paulusma, Reinier van de Berg, Gerrit Hiemstra en app WeatherPro…. jullie hebben je geloofwaardigheid totaal verloren, want gisteren en vandaag zou de zondvloed over ons heen dalen, maar niets bleek minder waar. Het was een bewolkte, maar vooral droge dag en zo hebben we na een lekker ontbijt op bed, dankzij COVID-19, en nog wat extra rust, de Camelbacks gevuld met water, de hiking schoenen aangedaan en reden we rond twaalf uur weg naar Garmisch Partenkirchen in Duitsland. Dat klinkt ver, maar vanuit Innsbruck is het slechts 55 minuten.
Dus om 1 uur bepakken en bezakken we ons om de Partnachklam hike te wandelen; een 7,2 kilometer lange hike, deels loop, die ons naar de rivierkloof brengt van de rivier de Partnach een 16,5 kilometer lange rivier hier in Beieren. En wat waren we verrast door het natuurschoon, maar ook de hik, want op het moment dat de loop begint, die eenrichtingsverkeer is vanwege COVID-19, lopen we door een half-open speciaal geboorde tunnel, 700 meter langs de rivier, wat spectaculaire beelden oplevert, die je hieronder terugvindt in de foto sectie. Maar zo gaf dat verdomde virus toch nog een extra dimensie aan deze tocht, want door de half open tunnels, waar een constante aerosol hangt van water dat van de berg komt vallen, zijn we verplicht een beflapje te gebruiken. We begrijpen waarom, we doen het meestal trouw, behalve als we foto’s van elkaar maken. Na deze tunnel nemen we afscheid van de rivier en wordt het klimmen geblazen. 400 meter klimmen op slechts een afstand van minder dan een kilometer valt niet mee hoor, we zijn immers geen 40 meer.
Maar het valt mee hoe makkelijk we het redden en vanaf dan is het afdalen, zoals al eerder gezegd, vaak lastiger dan klimmen, en ook hier is dat het geval, want alle regenwater veroorzaakt extra stroompjes aan water dat een gedeelte van het voetpad stroomt.
En zo komen we bijna twee uur later terug bij het beginpunt en worden we toch verrast door wat we tegen komen. Nogmaals, dit is niet de WWII memoriam tour, maar de hike begint en eindigt bij de skischans van Garmisch Partenkirchen en daar blijken nog de tribunes te staan van de Olympische Winterspelen uit 1936. Toen we heen liepen dacht ik nog: “Goh een Olympisch stadion, vast uit de jaren 50 of 60, maar wat een toch wat Nazi-achtige beelden”, toen we terugkwamen en weer in het bereik van het 4G netwerk heb ik het opgezocht en was dit het toneel van “de vergeten Olympische Spelen” in 1936 en zou het het toneel worden van de spelen in 1940, die om, zeer verklaarbare redenen, zijn afgelast. Bijzonder.
En zo zijn we alweer rond een uur of 4 terug in Innsbruck om heerlijk te douchen, wat inkopen te doen in deze toch fraaie stad, een plan maken voor de dagen die komen gaan, heerlijk Aziatisch eten bij Oishi en tot rust komen in ons geweldig hotel; aDLERS om wat te drinken, te bloggen en te slapen.
We geven niet vaak het predikaat: Top dag en dat krijgt deze dag ook niet, maar het was zeker een fantastische dag hier in Oostenrijk en Duitsland.
Prachtige foto’s mannen! Fijn dat jullie ,zo relatief dicht bij huis, zo genieten!
Kus Esther xx