Alhoewel Route 61, die ons naar Vicksburg bracht, erg mooi en groen was, het gedeelte van de route die ons naar Memphis bracht was erg saai. Over ruim 300 km langs alleen maar maïs-, koren- en rijstvelden door dorpjes en ghost towns, in dit zeer arme gedeelte van de Verenigde Staten, kunnen we niet zo heel veel over melden.
Memphis, daarentegen, was veel interessanter. Het is natuurlijk de stad van the king; Elvis Presley en we moesten in ieder geval even langs bij zijn huis: Graceland. Nu hebben we beide niets met deze man, maar als je toch in de buurt bent is het toch even leuk om te kijken. Mijn vader is wel een groot fan en dus daarom heb ik hem gebeld terwijl ik voor de beroemde poorten van het huis sta (zie de foto). Alhoewel we niet van plan waren naar binnen te gaan, hebben we het toch op aanraden van m’n vader gedaan.
En we zijn blij dat we het hebben gedaan, want alhoewel de dimensie van Graceland ons bijzonder tegenviel, gaf het ons een goed beeld van hoe hij en zijn vrouw en kind hebben geleefd. Daarnaast gaf het een mooi beeld van z’n, niet mis te verstane, carrière. Door middel van een audio guide werden we door de algemene ruimtes van het huis geleid, zoals de woonkamer, de TV room, de Jungle room en z’n trophy room, wat eerder z’n squash baan was.
Uiteindelijk kwamen ze natuurlijk bij zijn graf en dat van z’n moeder, vader en tante. We hebben geen huilende fans gezien, maar het was een mooi moment om mee te maken.
Ondertussen was het een uur of vier en hebben we de auto weer opgepikt om verder te rijden naar ons hotel downtown, toch nog 5 mile verwijderd van Graceland. Eenmaal aangekomen hebben we onze auto geparkeerd en ingecheckt. De man die onze bagage naar de kamer bracht zag dat we een 6-pack bier bij ons hadden en vroeg of we een cooler nodig hadden. Uiteraard! Beide dachten we dat er een ijskoeler zou worden gebracht, maar 10 minuten later werd er aan de deur geklopt en stond een van de medewerkers van het hotel voor de deur met een koelkastje. Weer een van de hilarische momenten die we kunnen toevoegen aan de herinneringen van onze vakanties hier in de VS. Nadat we de koelkast hebben laten installeren en een fooi aan de medewerkers hebben gegeven, hebben we dan maar ons 6-packje in de koelkast gezet, waar we uiteindelijk maar 1, weliswaar lekker gekoeld, biertje van hebben gedronken.
Na dit moment van toch wel grote schaamte hebben we maar wat rust genomen en daarna ons opgefrist om rond een uur of 7 Beale street te verkennen, slechts 1 blok van het hotel verwijderd. Beale street is the place 2B in Memphis. Op slechts 500 meter heb je daar verschillende bars/restaurants met allerlei live bands. Na een kleine kroegentocht kwamen we uiteindelijk bij de club van BB King en daar hebben we redelijk gegeten en gedronken onder het genot van de muziek van de BB King All star band. Gedurende de pauze van deze band zijn we ook nog gelopen naar een andere club waar daadwerkelijk het beste talent stond te spelen. Helaas zijn we zijn naam kwijt, maar zodra hij beroemd wordt, en dat zal hij zeker worden, kunnen wij zeggen dat we hem live hebben zien spelen.
En zo is een muzikale dag tot een eind gekomen. En wie zich afvraagt waarom de titel van deze blog “One Night With You” luidt; nou dit was een grote hit van Elvis uit de jaren zestig en Memphis is Elvis city, de stad die we maar 1 nacht hebben bezocht. Op een of andere manier toepasselijk.
