De wekker ging rond een uur of half negen in The Three Beer Lodge. Het was gisteren best wel laat geworden, met de nodige But Light biertjes. Dus ik had wel wat moeite om mijn bed uit te komen en wakker te worden. Wat vaak helpt is een stevig ontbijt. Als iets niet moeilijk te vinden is in Amerika, is een restaurant waar je je eieren op 20 manieren bereid kunt krijgen, Scrambled, 3 egg’s sunny site up, omelet met 1,2 of 3 eieren, met of zonder bacon, ham of worstjes. Het naast het hotel gelegen restaurant met dezelfde naam had al deze variaties op de kaart staan en met onze 2 dollar kortingvouchers van het hotel hebben we daar onze magen gevuld.
De temperatuurmeter gaf 45 Fahrenheit aan, wat ongeveer 7 Celsius is, met een bewolkte hemel en wind. Dus het was gewoon koud! Toch eigenwijs de korte broek aan want het is tenslotte vakantie.
Nadat we de koffers in de auto hadden gegooid zijn we Yellowstone NP weer ingereden. We gaven de beren nog 1 dag de kans om zich te laten zien, want we waren toch wel een beetje teleurgesteld in de wild life van Yellowstone. Dus met de camera op schoot en gewapend met een volle bus bearspray reden we het park in noordwaarts, omdat we via de Noord entrance het park zouden verlaten op weg naar onze eindbestemming van vandaag: Bozeman Montana.
De wegen door het park hebben de vorm van een 8. Gisteren hebben we het onderste rondje van de 8 gereden, en vandaag zouden we het bovenste rondje pakken, The North Rim. We zagen dat de toeristen in het park gekleed waren met lange broeken, truien en dikke jassen. Dat bleek niet overbodig bij onze eerste korte stop. We hebben de ochtend en het begin van de middag besteed met rondrijden en de Mammoth hot springs bekeken, wat een kalk afzetting is door opborrelend geiserwater. Door de aanwezige micro-organisme in het water ontstaan er mooie kleuren. Tegen half 2 hebben we nog een korte trail gelopen naar de Wraith Falls, een kleine waterval in de bossen van Yellowstone. We wisten dat we terug zouden moeten naar Mammoth springs, en dat het van daaruit nog zeker 2 uur rijden was naar Bozeman, dus hoe verder we van mammoth zouden rijden, hoe langer het zou duren voordat we in Bozeman zouden aankomen. Na de hike hebben we dan ook besloten om de navigatie in te stellen op het hotel, daar zouden we dan tegen half vier aankomen.
Na een prachtige rit het park uit (geen beer gezien) en ook de rit naar Bozeman, met rechts van ons de Rocky mountains was adembenemend mooi, kwamen we dan ook rond half vier bij het hotel aan, het Lewis en Clarc Hotel. We hadden vooraf wel onze bedenkingen bij het hotel. Er was weinig hotel keus in het centrum van Bozeman, waar alle horeca en winkels zich bevind in het historische downtown aan Main street. Maar het viel allerzins mee. Het witte hotel uit de jaren zeventig was zeker aan renovatie toe, maar straalde nog wel de sfeer uit uit die tijd. De auto konden we weer parkeren voor onze hotel kamer, die je met een grote glazen deur, die je kent van balkons, kunt afsluiten.
Nadat we ons hadden geinstalleerd zijn we Mainstreet ingelopen om wat winkeltjes te bekijken, de temperatuur was intussen opgelopen naar een confortabele 16 graden en het zonnetje scheen lekker. Een bekende gezegde over het weer in Montane is, Don’t you like the weather, just wait ten minutes, wat iets zegt over de snel veranderende weer condities van deze staat. Deze wijsheid heb ik gelezen in de lobby van het hotel, wat een soort van rariteiten kabinet is. Inclusief de receptioniste die half zingend ons had verwelkomd en ingechecked.
Mainstreet is een ontzettend leuk stukje Bozeman. We hebben ons tegen half zes geinstalleerd in het wijnrestaurant Plonk, waar ik een (of was het twee;)) heerlijke rode wijn heb gedronken en Ramon een Heineken. We besloten tegen zevenen terug te lopen naar het hotel en ons op te frissen voor de avond. We hebben echt heerlijk Thais gegeten in het restaurent Rice. Eindelijk een keer geen pubfood, en ook de prijs was zeer vriendelijk. Daarna zijn we nog wat wezen drinken bij Plonk. We kwamen er al snel achter dat de jeugd van Bozeman na elfen de binnenstad overneemt, en tegen twaalf was iedereen (behalve wij) in de kroegen dronken. Tegen een uur of een vonden we het welletjes, en zijn we terug gewandeld naar ons hotel.
