Vaak zijn wij we gehaaide en slimme reizigers, ook door schade en schande wijs geworden, we hebben lijstjes om uit te checken zonder iets te verliezen. We zijn handig met booking.com en weten vaak door te annuleren en weer te boeken het beste hotel voor een betere prijs te krijgen. Dit is niet zo’n verhaal.
Want we staan te laat en gehaast op en daardoor rijden we zonder na te denken naar het begin van de start van onze hike, wat we echt beter hadden moeten voorbereiden. Het begint al met eten, iets wat we niet aan het begin van de cabine kabelbaan kunnen krijgen, maar uiteindelijk werd aan het eindpunt van die 15 minuten durende trip. Het wordt nog erger…. Maar niet voordat ik persoonlijk weer een zelfoverwinning moest overwinnen.
Gisteren schreef ik nog, ik heb mijn hoogtevrees overwonnen, maar wat ik niet schreef, ik zei ik ga nooit in een stoeltjeslift. Leuk hoor die principes, en je weet ik ben principieel. Maar het is een afweging tussen principes en een klim van 1 kilometer stijl omhoog of een stoeltjeslift 1 kilometer omhoog en daarna eigenlijk alleen maar een hike omlaag (met wat hele vervelende klim). Je begrijpt het, het gemak overwint het van de angst en beiden zitten we voor het eerst in zo’n lift. En als ik Robert vraag, maak jij een selfie van ons twee is zijn antwoord: “Ben je helemaal gek”. Dus ik was niet de enige, die een berg moest overwinnen.
De echte stupiditeit, mijnerzijds, blijkt als we beginnen aan de hike naar ons doel: Le Lac Blanc, het Witte Meer. Ik ben ook de jongste niet meer en tegenwoordig heb ik voor de voeten wat meer ondersteuning nodig. Iets wat ik gebruik voor m’n dagelijkse tred, maar ook heb gebruikt voor de vorige hiken. Dat betekent dus dat ik de normale ondersteuning uit m’n trilrunners al eerder heb verwijderd…. Ach laat maar, ik was m’n steunzolen vergeten en dat is niet handig met de puntige keien op deze route. Het enige geluk blijkt dat ik de originele zolen bij me had en dat maakte de hike een stuk minder gevoelig.Dit alles betekent dat we, zoals de hotel uitchick lijst, nu ook een hike lijst hebben; water, voedsel, EHBO kit, poncho, STEUNZOLEN en ga zo maar door.
Veel woorden en zinnen over een van de mooiste ervaringen die wij deze reis mogen meemaken. Niet een eenvoudige hike. Maar grotendeels zien we de Mont Blanc en komen we na anderhalve uur bij het witte meer. In eerste instantie wat tegenvallend, maar ja gisteren hebben we drie uur na het massief van de Franse Alpen aangekeken en met name de top van Europa, maar na een half uur zeggen we dat dit, zoals de reisgidsen/personen allemaal vertellen, de op een na mooiste plek van dit gebied is.
En dan de terugreis, de reis die we zonder de stoeltjeslift hadden moeten klimmen. Die blijkt zelfs met zolen, goed of niet, niet eenvoudig, en we zijn blij dat we de juiste keuze hebben gemaakt voor de weg omhoog, maar juist naar beneden zijn de puntige, losliggende keien lastig en soms gewoon pijnlijk.
Allemaal luxe problemen, maar we zijn blij aan te komen bij de cabinelift die ons terug brengt naar het startpunt ergens in Chamonix. En de geweldige hike, de uitzichten op de Mont Blanc gaan ons niet in de verhitte kleren zitten.
We hadden al verteld dat we een dag bij hadden geboekt in dit hotel, maar helaas moesten we wel verhuizen. Het is een geweldig hotel, dus vanochtend bij de uit- en incheck was onze nieuwe kamer al klaar. Toen hebben we al onze tassen en koffers gedumpt, nu moesten we de kamer enigszins inrichten.
Na de installatie drinken we ergens, in het geweldige Chamonix, een drankje, maar de vermoeidheid slaat al snel toe. Zo snel, dat we besluiten kort te rusten in het hotel en gebruik maken van het restaurant van het hotel, waar we geweldig smaakvol eten.
Nu was het mijn plan om na het diner te gaan bloggen over de dag van vandaag, maar we storten beide volledig in en zo dromen we over het witte meer en de witte berg, met in ons achterhoofd het doel van morgen, waarvan we denken dat het geen eenvoudige klus wordt en daarom vroeg dienen op te staan.
Vandaag blijkt net geen topdag. De hike is geweldig, maar de uitzichten van gisteren op de massieve Franse Alpen, de enerverende tocht omhoog, de gletsjers en natuurlijk het uitzicht op Mont Blanc, doet de hike en het gezicht op het witte meer enigszins verbleken.
Het enige wat rest voor deze ‘bijna’ topdag’ zijn de foto’s.
Hahahaha wat een verhaal en wat een ellende ….. Maar jullie maken toch maar weer een supermooie reis!
Veel liefs,
Mira