Zoals jullie hebben kunnen lezen hangt er op dit moment in de flight control room in Houston met onze beste wensen voor de crew van STS-127, die gepland stond voor vertrek naar het ISS op zaterdag 13 juni. Echter door een lekkage, en niet omdat we aan de knopjes hadden gezeten, is de lancering al tweemaal uitgesteld en staat nu gepland voor 11 juli aanstaande. Niet zo goed voor de bevoorrading van het ISS, maar wel goed voor ons, want wij hebben nu hopelijk de mogelijk om dit machtige apparaat in het echt te zien.
Dus waren we al vroeg onderweg op weg naar Cape Canaveral en na een kort uurtje rijden kwamen we aan bij het bezoekerscentrum. Nu moet ik meteen toegeven dat we in Nederland open hebben gelaten of het Kennedy Space Center zouden gaan bezoeken en hebben ons daarom er ook niet echt in verdiept, we zouden immers al naar NASA in Houston gaan. Dus eenmaal aangekomen bleek dat je minimaal drie uur kwijt zou zijn voor de rondleiding over het complex, terwijl wij hadden verwacht dat er alleen maar een bezoekje aan het centrum kon worden gedaan. Uiteraard geen discussie dat we dit zouden gaan doen, maar we hadden ook toch een klein beetje rekening te houden met het feit dat we nog minimaal 3 uur moesten rijden naar onze volgende bestemming Fort Lauderdale.
Dus na een ontbijtje en een zeer makkelijke security check (we waren verbaast hoe moeilijk je de States binnenkomt en hoe makkelijk je blijkbaar het terrein van NASA opkomt) zijn we de bus ingestapt om te rijden naar onze eerste stop: de Shuttle viewing area. Na een flinke rit in de bus langs onder andere de twee hangars waar de andere twee shuttles staan voor onderhoud en het Vehicle Essembly Building (VEB), het gebouw waar de onderdelen van de shuttle in elkaar worden gezet, kwamen we aan bij de viewing area op ongeveer 1 Mile afstand van platformen 39A en 39B. Dit zijn de platformen waar de Space Shuttle vanaf wordt gelanceerd, maar vroeger ook de Saturnus raketten die onder andere Neil Armstrong naar de maan bracht.
En daar stond die dan de Space Shuttle Endavour, weliswaar omhuld door een service module, maar toch nog steeds zeer indrukwekkend. Eigenlijk zagen we alleen maar het topje van de rode externe tank (zie de foto), maar toch waren we behoorlijk onder de indruk. Na de nodige fotomomenten van de Shuttle, het mobiele platform, die de Shuttle van het VEB naar 1 van de platformen brengt in maar liefst 8 uur, wat langs de weg stond en het VEB zelf zijn we verder gegaan met de bustour.
Volgende stop was het Saturnus gebouw,waar alweer een Saturnus raket ligt opgesteld. Dat hadden we natuurlijk al gezien in Houston, maar het aardige was dat ze hier een soort van show hadden rondom de lancering van Saturnus 8. Saturnus 8 is de eerste raket op weg naar de maan en daarom heeft gecirkeld, maar nooit is geland op de maan. Erg leuk om mee te maken.
Onze derde stop waren de industriele faciliteit op de Cape waar alle onderdelen van het ISS een laatste inspectie krijgen. Vanuit een ruimte zagen we bijvoorbeeld “Node 3” genaamd tranquility, een Italiaans permanent onderdeel van het ISS wat ergens in augustus naar het station wordt gebracht.
En dat was de laatste stop van onze bus tour. Eenmaal terug hebben we nog 1 ding gedaan, terwijl we waarschijnlijk ons nog wel een paar uur hadden kunnen vermaken, en dat was de Space Shuttle Simulator. Na een uitgebreide briefing, die wij als ruimte toeristen uiteraard nodig hadden, gingen we de laadruimte van de Shuttle in waar een transportmodule in zat. Uiteraard is de lancering verticaal en daarom werden wij ook in die stand gezet. Na het beroemde aftellen werden met veel geweld de ruimte ingeschoten eenmaal daar aangekomen gingen de deuren van de Shuttle open en zagen we de aarde. Het was een leuke ervaring en het ging zeker wel met enig getril en geschud, maar we vermoeden dat het echte werk wel iets meer van ons lichaam zou vereisen.
En toen moesten we nog 300 Mile rijden. Het was ondertussen al 4 uur, dus als een razende hebben we de snelweg opgezocht. Ondanks een korte tussen stop en 2 Cumulus Nimbussen (= regenwolken – ja, ja, we hebben tegenwoordig een halve Erwin Krol in ons midden) kwamen we rond een uur of half acht aan in Fort Lauderdale.
‘s Avonds hebben we het verder rustig aan gedaan. Na de gebruikelijke rituelen, zoals wat eten en even wat drinken, en een hele korte duik in het zwembad, hebben we rond een uur of 1 deze topdag afgesloten.
