Het was gisteren gezellig en laat en daarom wilde het opstarten niet zo heel goed lukken maar de wekker was onverbiddelijk om 11 uur. Al schoorvoetend geven we er gehoor aan en werken we de gebruikelijke ochtendrituelen in een uur af om zo rond het middaguur in de auto weg te rijden uit Mobile, Alabama.
Over de rit van twee en halve uur langs de golf van Mexico en de moerassen van Mississippi en Louisiana valt niet zo heel veel te vertellen, behalve dan dat dit de laatste rit zal zijn van deze vakantie door ons zelf gereden. Want na 57 mooie uren hebben we in één mooie en één fantastische auto 4444 kilometer door onbekend gebied gereden om bij ons eindpunt van deze vakantie aan te komen; New Orleans, Louisiana.
Job well done!
Want we doen wel zo stoer, zijn ook zo stoer, maar natuurlijk zijn wij ook blij als we weer veilig en heel zijn overgekomen. Dat hebben we aan ons zelf te danken, maar ook de Ford Explorer, die fantastisch reed en niet in de steek heeft gelaten. Absoluut een van de fijnste auto’s die we hier hebben gehuurd, maar ik geloof dat we dat elk jaar wel schrijven.
Na een korte rit met de taxi staan we dan rond half vier voor ons hotel in New Orleans. Place d’Armes het hotel wat we hier in 2009 en 2011 ook hebben gehad. Helaas lukt het ons niet om dezelfde kamer te krijgen die we ook in eerder genoemde jaren hadden. We houden er namelijk wel van om vakantie’s aan elkaar te knopen. Toch wat teleurgesteld nestelen we ons in de kamer om hard lopend naar het zwembad te gaan om verkoeling te zoeken, want het is benauwend warm. Nadat die verkoeling er kwam gaan we de rest van de middag, avond en nacht the Big Easy ontdekken en genieten van de heerlijke pasta bij Restaurant Mona Lisa en de soms geweldige muziek in de kroegen van en op straat op Frenchman Street. Eigenlijk laten we Bourbon Street helemaal links liggen en dat komt voornamelijk omdat we best moe zijn. Moe en ook wel teleurgesteld in het hotel en de smoezelige kamer. Het is niet meer wat het geweest is. En daardoor komen we moeizaam in het ritme en de gekte van deze stad. En geloof me, als je je niet kan overgeven aan dat ritme en aan die gekte dan is The Big Easy, aka New Orleans, verre van easy. Daarom wordt het dan voor New Orleanse begrippen niet al te laat.
P.S. Gelukkig weet ik nu dat we wel in dat ritme zitten en genieten we volop van die laatste dagen hier.
