Terwijl ik en mijn kuiten redelijk onder de indruk zijn van vandaag zit ik hier in de tuin van onze B&B toch alweer het verhaal te schrijven van alweer twee dagen geleden in de nabijheid van Bar Harbor in de staat Maine nabij de idyllisch plek Acadia National Park. Overigens is dat ook de letterlijke vertaling van Acadia; idyllische plek.
En idyllisch is het, want na de gebruikelijke ochtend rituelen wat we allemaal wel hebben/herkennen pakken we de auto om dit park te verkennen. Een park wat op drie eilanden ligt waarvan Mount Dessert Island de grootste is en op Long Island in de staat New York het tweede grootste eiland aan de westkust. Na de gebruikelijke betalingen, want idyllisch is vrijwel nooit gratis, rijden we naar het begin van onze eerste hike; de coastal loop die overging naar de Gorham mountain trail en werd geëindigd door het lopen van een stuk van de bowl trail.
Een hike van ruim 6 kilometer langs de prachtige kustlijn, onze eerste berg op en vervolgens langs een prachtig meer die als soepkom (bowl) tussen de bergen ligt. Omdat we gisteren weer vroeg onze oogjes toe hadden gedaan begonnen we al om negen uur aan deze hike en waren we ruim twee uur later klaar. Een voorproefje voor onze kuiten, om ze even te laten wennen en nadat we onze magen te goed hebben laten doen aan een subway broodje die we eerder deze ochtend al hadden gehaald bij een te sacherijnige verkoopster in de groen gele zaak om te beginnen aan het echte werk.
En het echte werk is het beklimmen van Cadillac Mountain een hike van 3.3 kilometer heen en uiteraard ook weer terug, maar de in de 3.3 kilometer moesten we een hoogte overbruggen 361 meter en dat is natuurlijk voor onze gezonde Hollandse jongens die uit de low countries komen best wel even slikken en zo vlak voor het einde hoor je zo’n nicotine achtig stemmetje schreeuwen van waar die tijd is gebleven dat we met de peuk in de mond, het raampje naar beneden al zachtjes rijdend Zion National Park wisten te bekijken. Maar dat stemmetje wordt uiteindelijk overschreeuwd door het genot van de prachtige uitzichten over de eilanden die gezamenlijk de idyllische plek vormen dat Acadia National Park heet.
Maar goed na al dat pracht en praal moet je toch weer 3.3 kilometer terug en begint aan het eind van de afdaling de vermoeidheid toe te slaan en zit het gevaar in een simpele losse staan die het verschil kan betekenen tussen een verzwikte enkel of niet en we hopen beide, maar Robert helemaal, dat hij de mogelijke verzwikking er uit kan lopen. Als je de eerste alinea van dit verhaal leest weet je of dat gelukt is.
En zo zijn we na deze inspannende maar geweldig mooie dag rond een uur of 4 weer terug in het plaatsje Bar Harbor en zitten we op de veranda een welverdiend biertje te drinken om vervolgens het avondprogramma te plannen maar niet voordat we alle zoutopeenhopingen van ons lichaam hebben afgespoeld. Overigens dat plannen was niet zo’n hele klus, want al snel hadden we besloten dat we gingen eten bij Blaze, de plek waar we gisteren een heerlijk toetje hebben gegeten en het eten vanavond was net zo lekker als die toet. En de rest van het programma…. Een biertje nog bij de lokale bar, een biertje nog op de veranda en toen was de pijp helemaal leeg. Als je weet dat meeste restaurants hier ongeveer half tien sluiten, dan kan je een redelijke inschatting maken van hoe laat het is geworden.
Maar laten vooral de foto’s het bewijs zijn hoe idyllisch Acadia National Park is.
