Terwijl Robert de controle over onze supergave Jeep heeft overgenomen en we verder razen over Interstate 16 op weg naar Savannah heb ik nu mooi de tijd om te schrijven over onze dag gisteren in de stad Atlanta.
Met enige moeite heb ik het verhaal van vandaag “I have a dream” genoemd. Deze legendarische woorden van een visionair, die helaas te vroeg aan z’n einde is gekomen door een gek in Memphis, beschrijft toch goed de dag van vandaag.
Het was natuurlijk laat gisteren, dus hebben we het vandaag maar eens wat rustiger aangedaan en zo zaten we pas rond een uur of 1 in de auto om naar de historische site te gaan waar het bezoekerscentrum zit van Dr. Martin Luther King jr, want daar heb ik het natuurlijk over.
Op advies van de receptie hebben we de auto gepakt want het zou niet veilig zijn om met de metro te gaan, maar daar zetten we ons achteraf wel wat vraagtekens bij want we zijn gedurende onze rit van slechts 1 mile geen ellende tegengekomen.
Maar goed eenmaal aangekomen bij de site werden we, wederom, zeer aardig ontvangen en konden we het museum bezoeken wat een mooi overzicht gaf van het leven van de dominee en z’n nobele streven om zonder geweld een einde te maken aan de rassenscheiding gedurende de jaren 50 en roerige jaren 60, die toen nog steeds bestond in de Verenigde Staten. Vooral de film aan het einde van het museum vond ik behoorlijk indrukwekkend en ik moest toch, watje dat ik ben, een traantje onderdrukken.
Na een bezoek aan zijn geboortehuis, iets verderop, en zijn graf met een gedoofde eeuwige vlam (huh) zijn we weer vertrokken op weg naar het Carter Centrum.
Van 1976 tot 1980 was de president van Amerika Jimmy Carter, een pindaboer uit de staat Georgia en als eerbetoon wordt er in de hoofdstad van die staat een museum gebouwd. Maar helaas was het museum gesloten voor een verbouwing en dat was toch even balen, want zoiets hadden we nog nooit bezocht en we wilden de replica van de Oval Office wel eens zien.
Na dit mislukte uitje zijn we teruggereden naar het hotel en hebben we de auto weer laten parkeren om verder te voet de stad te verkennen. In de hitte zijn we naar het olympische park gelopen, waar we een late lunch, weer een hot dog, hebben gegeten. We hadden de keuze om nog het Coca Cola museum, het hoofdkwartier van CNN of het aquarium te bezoeken. We hebben nog geprobeerd om kaartjes te krijgen voor het aquarium, maar daar moesten we te lang voor wachten en aangezien we best moe waren, hebben we maar besloten om even, gekoeld, weg te gaan dromen.
Op de terugweg nog een cola gedronken bij het Hard Rock cafe en, dankzij de gratis WiFi, en onze iPhone hebben we een hopelijk een goede Chinees gevonden waar we vanavond zouden kunnen gaan eten.
Weer helemaal monter en fris zijn we dan dat daadwerkelijk ook gaan doen, maar niet voordat we eerst een biertje hebben gedronken op het balkon op de eerste verdieping van ons hotel.
En daar zagen we een schouwspel wat we nog nooit hadden gezien. Voor onze ogen trok een bonte stoet van de mooiste auto’s voorbij, met waanzinnige wieldoppen en geluidsinstallaties waar menig discotheek jaloers op zou kunnen zijn. In de auto’s veelal gekleurde jongens/mannen die op alles reageren wat er op de weg en op de stoep gebeurd. Leuk om even naar te kijken. Blijkbaar een manier van uitgaan van de lokale bevolking.
De chinees was prima, maar we waren het niet helemaal eens met de lovende recensies op tripadvisor. Na de gebruikelijke taxiritten en bezoekjes aan twee leuke barren hebben we zo rond een uur of 1 onze dromen voortgezet.
Hallo jongens
we genieten weer van jullie verhalen en foto’s en zijn jaloers op het mooie weer.
groetjes pap en mam