En dan is het net over tien ’s avonds, drinken we een laatste biertje en kijken elkaar aan met grote versufte ogen met beide dezelfde vraag… Wat vinden we hier nu van? Net als gisteren, maar nu is de roze bril, Ali occhiali rosa, we verwijderd en kijken we op een realistischere manier naar deze stad.
Maar het begint allemaal goed, een mooie tijd opgestaan in een geweldig, KOEL, appartement, waar we rond half elf ’s ochtends vertrekken om prima, maar te zwaar, ontbijten. En gedurende dat ontbijt zeg ik tegen Robert: Laten we het rustig aan doen, Napels bekijk je niet, je beleeft het. En met die opmerking heb ik gelijk en tegelijkertijd ongelijk. Want er zijn heel veel mooie gebouwen en pleinen om te zien; De Gallaria, de kathedraal, de haven en die ene, specifieke, berg op de achtergrond. Maar de nadruk van deze stad ligt toch op het beleven en ervaren van deze stad.
En nu de roze bril af is en we ’s ochtends en ’s middags er wat nuchterder naar kijken, zijn er heel veel positieve punten, maar nog meer negatieve punten ten aanzien van Napels. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam, en behoedzaam, zelfs als ze komen aan scheuren op de zoveelste scooter, ze geven je bijna altijd voorrang. Maar dit is wel de stad van de brutalen, gewoon nadenkend oversteken, anders kom je hier nergens.
Maar als last hebt van smetvrees, pleinvrees of bang voor COVID, dan is dit niet de stad. Het is gewoon smerig. Te smerig, want af en toe zet ik mijn normale bril af, dus niet die roze, om niet alles te kunnen zien en dat lukt niet altijd. En naarmate de dag vordert wordt het warm en waar de Napolitanen besluiten om te genieten van een siësta, doen wij dat ook en zo pauzeren we deze dag voor drie uurtjes, om rond een uur of vijf het avondprogramma op te pikken. Een avond met het maken van plannen, biertjes, een goede en minder goede pizza en nog wat drankjes zo vlak voor het slapen gaan in ons mooie appartement.
Zoals je hebt kunnen lezen een dag die je kan bekijken door de roze en realistische bril. Rest mij nog wat mooie plaatjes te delen. Morgen, ga ik het hebben over die ene specifieke berg, die een duidelijke stempel drukt op deze stad en heeft gedrukt op de omgeving zo’n 1942 jaar geleden.
