Vandaag hebben we een mooie reisdag voor de boeg, althans dat verwachten we en we hebben er veel zin, dus rond een uur of half elf reden we weg, maar niet voordat we een aardig Subway ontbijtje hebben weg gepeuzeld.
Vandaag verlaten we Virginia om een nieuwe staat te ontdekken; North Carolina en wel op een hele bijzondere manier voor ons doen, want we slapen voor het eerst op een eiland dat niet verbonden is met wegen, zoals bijvoorbeeld Manhattan of Key West.
Norfolk ligt al snel achter ons en voordat we het weten zijn we in de nieuwe staat en rijden we langs de kust zuidwaarts om na een kleine 50 kilometer de Outer Banks op te rijden. De Banks is een 160 kilometer lange zandophoping in de zee langs de kust van North Carolina, zeg maar een aaneengesloten Waddeneilanden.
En het is prachtig! En dat vinden wij niet alleen, want zo’n 120 jaar geleden hadden twee broers uit de staat Ohio het zelfde idee en vlakbij het plaatsje Kitty Hawk besloten zij een stuk grond af te huren om hun experiment verder te ontwikkelen, te perfectioneren en uiteindelijk op 17 december 1903 geschiedenis te schrijven.
En als je je geschiedenis een beetje kent, dan weet je dat “Kitty Hawk” een aanwijzing is. Want op deze plek vond de eerste gemotoriseerde en gecontroleerde vlucht plaats, mogelijk gemaakt Orville en Wilbur Wright. Die allereerste vlucht duurde slechts 12 seconden lang en de Kitty Hawk vloog maar 40 meter ver, maar tegen de middag was de vierde poging al veel beter; 59 seconden en ruim 100 meter ver. En de Amerikanen, trots als ze zijn, hebben hier een monument van gemaakt en in onze ogen terecht want de broers hebben de wereld veel kleiner gemaakt natuurlijk.
Het bijbehorende, heerlijk koele, museum laat de geschiedenis op een mooie manier zien. Eerst de zweeftesten vanaf de nabij gelegen duin, om de vleugel vorm te perfectioneren, daarna hoe te manoeuvreren en als laatste de ontwikkeling van de motor en de propellers. En uiteraard hebben ze een model van de Kitty Hawk. Natuurlijk zijn de huidige Boeings en Airbussen veel moderner, maar aan de basis is niet heel veel veranderd weet oud-piloot Robert me te vertellen.
Ook toont het museum nog allerlei portretten van mensen die als eerste iets hebben gedaan op het gebied van de luchtvaart, zoals Charles Lindbergh, die de eerste trans-Atlantische vlucht maakte, Bush Sr die als eerste piloot president werd en de bemanning van Apollo 11, die als eerste op de maan zijn geland en toen ook nog een stukje van de Kitty Hawk hebben meegenomen als eerbewijs. Als laatste lopen we nog naar het daadwerkelijk mooie monument voor de heren, die hoog op de nabijgelegen duin ligt, waar de gebroeders hun zweefexperimenten uitvoerden.
Na dit leuke, maar warme, uitstapje zijn we weer de auto ingestapt om, onder geconditioneerde omstandigheden, verder de Outer Banks zuidwaarts af te rijden. Alhoewel geen vlotte rit is het wel prachtig om door de duinen en dorpjes te rijden. En zo rond een uur of drie bereiken we het zuidelijkste puntje van de Banks en moeten we een kwartiertje wachten om de pont op te mogen rijden.
Met een heerlijke bries van de oceaan genieten we van de half uur durende overtocht om vervolgens Ocracoke Island op te rijden. In een lange optocht van ongeveer 20 auto’s rijden we de 12 Mijl lange weg door de duinen naar onze eindbestemming van vandaag; Ocracoke.
Ons hotel is snel gevonden en we besluiten om, voor een redelijke meerprijs, onze kamer te upgraden, zodat we een paar minuten later op ons balkon kunnen uitkijken op de prachtige baai van dit dorp.
Ocracoke is een prima plek en is misschien wel het bekendst om een vroegere inwoner; de Piraat Blackbeard, die zich hier, uiteindelijk tevergeefs, schuil hield voor de Engelsen. Omdat het eiland toch redelijk afgelegen ligt heeft het ook een eigen taalontwikkeling doorgemaakt en zo nu en dan zijn de dorpelingen gewoon niet te verstaan.
Later op de avond zijn we op aanraden van de hoteleigenaar naar een restaurant gelopen om daar heerlijk te eten, te genieten van live muziek, een grappig ringslingerspel hebben gespeeld, leuke gasten uit New Orleans hebben ontmoet en gesproken met de vaak kleurrijke dorpelingen. Conclusie: een geweldig leuke dag met een prachtige rit en een uitstekende eindbestemming, alhoewel we niet veel van het dorpje hebben gezien.
Tsja, die oud-piloten gaan helemaal uit hun (dak) vleugels he ! Zeker bij een monument als deze. By the way, als iedereen een stukje mee mag nemen, dan is dat vliegtuig nu toch wel een keer helemaal op of niet ? Typisch Amerikaans dit allemaal, maar op zich heeft dit ook altijd wel weer iets. Gaan julle het dorpje morgen nog verder verkennen of wordt het nu doortuffen richting het Zuiden ?