Zoals ik al gisteren had ik mijn heerlijk momentje door heel vroeg aan de koffie in een Starbucks het eerste echte verhaal te schrijven, terwijl Robert zich nog lekker omdraait. Iets wat hij blijkbaar nodig heeft zou “vandaag” maar weer blijken. Nu wil ik niet in herhaling vallen dus schrappen we dit gedeelte en ook het gedeelte waar we goed hebben ontbeten, een drie dubbele check hebben gedaan of we alle devices en toebehoren hebben meegenomen, afscheid hebben genomen van het hippe en te dure Verb hotel en voor het eerst echt onze Jeep Grand Cherokee hebben opgestart om deze vervolgens na slechts 15 minuten aan de kant van de weg moesten zetten in het plaatsje Cambridge, wat uiteraard niet zo heel ver weg is van de grote stad Boston.
Aan de kant van de weg? Is dat een gevalletje van pech? Nee, want we zijn hier heel doelbewust naar toe gereden om daar een ietwat beroemde universiteit te bezoeken, waarbij ietwat natuurlijk de understatement van het jaar is, want de stad Cambridge huisvest de beroemdste universiteit van deze wereld: Harvard University.
De universiteit die de volgende presidenten heeft opgeleid: John Adams, John Quincy Adams, Rutherford B. Hayes, Theodore Roosevelt, Franklin D. Roosevelt, John F. Kennedy en ja zelfs George W. Bush. Maar ook andere beroemde politici zoals: John Hancock, Samuel Adams, Edward M. Kennedy, Robert F. Kennedy, Henry Kissinger en de rechtmatige president Al Gore. Maar ook studeerden hier: de componist Leonard Bernstein, de acteur Jack Lemmon. Maar misschien is het wel opvallender dat Microsofts Bill Gates en Facebooks Mark Zuckerberg niet afgestudeerd zijn. Goed tot zover deze editie van Billiepedia (alhoewel ik nu al weet dat later in dit verhaal toch weer begin voor te lezen uit eigen kennis).
Helaas zijn we iets te vroeg voor een officieel rondleiding en moeten we ons zelf vermaken wat uiteraard lukt en we zijn onder de indruk van de inspirerende en bekende gebouwen waar we natuurlijk de nodige foto’s van maken en ook wij raken het standbeeld aan van de stichter van Harvard zodat ook wij eeuwige wijsheid mogen hebben. Waar we minder van onder indruk zijn is het aantal zwervers wat hier rondloopt en gewoon op straat een huis nemen uit de crackpijp. Maar ja de lijn tussen briljant zijn en gek zijn is altijd al flinterdun geweest. Over die eeuwige wijsheid zojuist gesproken… Wij waren al naar Yale (pssst, die naam mag je hier niet hardop uitspreken) geweest, maar daar hebben ze zo’n soortgelijke aanraakmoment. Dus eeuwige wijsheid hebben we al wat zich heeft geuit om deze vakantie niet naar Florida en Key West te gaan, want op het moment van schrijven zitten ze daar met onsmart te wachten op een dame genaamd Irma en die had onze vakantie zo’n beetje met twee en halve week met grof geweld weten in te korten.
Na de nodige foto’s hebben we na een uur onze Jeep weer opgezocht en haar onderworpen aan de eerste echte vuurdoop. Een rit van ruim twee uur door Boston via het schiereiland Cape Cod om daar voor de tweede keer te landen in het uiterste puntje van het schiereiland in het stadje Provincetown. En daar staan onze vrienden Jeffrey en Gary klaar om ons “vandaag”, wink, wink, te verwelkomen in hun gastvrije huis. We houden van Provincetown! Het is een van de meest authentieke dorpen dat we kennen hier in de Verenigde Staten en ook hier zijn de inwoners trots op hun dorp en op hun geschiedenis. Een geschiedenis die vooral in het teken staat van de pelgrims. Alhoewel de geschiedenisboeken allemaal schrijven dat de Mayflower met de eerste Engelse en Nederlandse pelgrims aan land kwamen by het plaatsje Plymouth hier in het latere Verenigde Staten. Om een eerder genoemd president al weer te quoten: “FAKE NEWS!”
Want nee, al vijf weken eerder kwamen diezelfde pelgrims met diezelfde boot de Mayflower aan hier in de haven van Provincetown. Waarom die valsheid in geschriften nog steeds bestaat, weet ik echt niet, maar ik begrijp dat ze enigszins verbolgen zijn. Geweldig he, Billiepedia.
Goed de verbolgenheid was snel over, want dit zijn Amerikanen en ze zijn al lang blij dat ze dit verhaal vaak kunnen vertellen aan de over het algemeen rijke toerist en dat geld graag willen uitgeven hier aan de geneugten die het leven ons weet te geven. En wie zijn wij om daar niet aan toe te geven en zo doen we dat ook. Het is immers heerlijk weer en we hebben vakantie. Daarom valt er van deze dag niet heel veel meer te vertellen anders dan dat we heerlijk hebben geluncht, in een vissersdorp kan dat niet anders dat dat uit vis bestaat, dat we onze eigen Tea (dance) party hebben bijgewoond, een groot traditie hier in de zomer. Later hebben we samen met Jeffrey en Gary thuis gedineerd en zijn wij er nog even uitgelopen om deze avond ver voor twaalven af te sluiten met een drankje ergens in dit vissersdorp. Niet zo vreemd want onderhand was ik alweer meer dan 17 uur op heb ik de signalen van m’n lichaam bijna te vaak genegeerd.
Het ziet er allemaal weer leuk uit! Fijne vakantie, veel plezier xxx Mira