Hoe hip Palo Alto ook is, hoe on-hip ons “European style” ons hotel is. Het was er muf en moeilijk koel te krijgen en nadat we het raam dan maar wagen wijd open hebben gezet werd de kamer koeler en vielen we uiteindelijk in slaap om een paar ruw wakker te worden gemaakt door de vuilniswagen en een uur later de aanvang van de wegwerkzaamheden met drilboren en zo. Breng daar het “European style” bij, slaapkamers met een privé maar wel gezamenlijke douche en toilet, en je begrijpt dat het even wat minder fit en fris opstarten was. Maar goed ook daar valt mee te leven gedurende deze enerverende en fantastische vakantie.
Achteraf valt het allemaal wel mee en was alleen de opstart fase wat lastig maar vertrekken we fris naar Groveland een plaats die we kennen van alweer acht jaar geleden en fungeert als hub voor Yosemite National Park. We verheugen ons op de route want die wordt weer geweldig, maar als we toch al weer een uurtje of twee onderweg zijn zitten we nog steeds op de snelweg die blijkbaar is aangelegd sinds onze laatste bezoek. Uiteindelijk maakt de massieve 2×3 baansweg plaats voor de tweebaans weg en begint de grote klim op weg naar Groveland; een kleine 20 Mijl voor de ingang van Yosemite. En hoe hoger we komen hoe mooier het wordt, maar ook hoe spectaculairder de weg wordt en aan mij de eer om de laatste 8 Mijl te rijden waar beelden van de Moki Dugway vlakbij Monument Valley weer terug komen.
Want al slingerend en al rijdend op hellingen van 8% rijden we langs diepe afgrond waar wat mij betreft best een railing had mogen worden aangelegd. Maar na 8 Mijl hard werken voor mij als persoon met toch een ienieminie angstje voor hoogtes , en voor de auto zitten we toch 8000 feet (2500 meter) hoger dan daar waar we vanochtend waren gestart om al snel Groveland in te rijden waar de temperatuur ook beduidend hoger ligt dan Palo Alto en een aangename 30 graden heeft bereikt.
En dan is het drie uur en onze kamer heeft alvast hospitaliteit geboden aan onze koffers en wij staan voor het besluit; to go or not to go. Want we hebben best nog wat tijd over om naar het fantastische Yosemite National Park te rijden en daar alvast te genieten van wat uitzichten. Het is maar een uurtje rijden, maar dat uurtje is voor ons op dat moment te veel. We hebben al zo veel gedaan de laatste dagen. Dagen? Weken! Dus we besluiten het maar eens rustig aan te doen, wat te gaan rusten, te bloggen, etc. Het enige wat we nog wel doen is dat we ons verbazen over het feit dat hier een filiaal zit van de Rabobank terwijl deze in Heeten net is gesloten. Ook besluiten we naar de Mexicaan te gaan, die naast ons hotel zit om daar te gaan eten. We zijn nogal huiverig om dit soort eetgelegenheden te bezoeken in een dorp met slechts 601 zielen, maar de Mexicaan is fantastisch goed! Wat al vast stond was dat we natuurlijk een bezoek gaan brengen aan the Iron Door bar. Dit etablissement is geopend in 1852 en is daarmee het oudste cafe van de staat California en ons laatste bezoek hebben we ons daar geweldig vermaakt. En ook dit keer weer vermaken we er ons uitstekend, maar houden we op tijd op om niet als vorige keer the Iron door flu op te lopen, want morgen staat ons een mooie dag te wachten.
Nog wel het vermelden waard is dat het 2-1 voor Robert staat in een best out of 9 potjes poolen. Mijn wraak zal zoet zijn!
