De Film: Funky New Orleans
Zoals je al in ons verhaal van vandaag hebt kunnen lezen hebben we Bourbon Street overgeslagen om Frenchmen Street te ontdekken. Hadden we het maar veel eerder gedaan, want deze straat, met z’n muziek en kroegen, is zo veel echter en natuurlijker dan eerst genoemde straat. In de wijk kwamen we ook een straatband van kleine opgeschoten jongens en meiden tegen, die de wijk letterlijk op z’n kop zette. Geniet mee!
Onze tweede dag in het warme New Orleans. Na een goede nachtrust waren we iets later wakker dan de vorig nacht omdat het uitgaansleven van New Orleans ons niet voor 2 uur naar bed liet gaan. We hebben ontbeten in het hotel bij de zwembad. We hadden de keuze tussen muffins, muffins of een soort van croissant met jam. Ramon had via een tweep gehoord dat het World War II museum de moeit van het bezoeken waard was. Dus besloten we om de ochtend op deze manier in te vullen. Het was of een half uur lopen of 5 minuutjes met de toeristische Streetcar We kozen voor het laatste. We zijn Royal street afgelopen naar Canal Street waar de halt van de tram was. De tram bracht ons naar het Warehouse District waar een aantal museums zijn gevestigd, waaronder het Nationale WWII museum.
Nu kon je je afvragen waarom New Orleans of all places het Nationale WWII museum gehuisvest kreeg. Dat vroegen wij ons ook af. Iedereen die de film D-Day heeft gezien weet dat de Amerikaanse troepen met speciale landingsvoertuigen op de Nomadische stranden zijn afgezet. Zonder deze boten kon D-Day nooit hebben plaats gevonden. Deze boten zijn bedacht en gebouwd door Higgins Industries New Orleans. Ok.. dat weten we dan ook weer.
Het heerlijk koele museum was de moeite waard. Nu kennen we natuurlijk de rol van onze bevrijders tijdens de tweede wereld oorlog, maar alles werd nog weer eens duidelijk in chronologische volgorde verteld ondersteund met beeld en geluid.
Na een uurtje moesten we ons melden bij het Solomon Victory Theater aan de overkant van de straat voor de filmvoorstelling Beyond All Boudaries. Een 4D film gemaakt door Tom Hanks en ingesproken door half bekend Hollywood.
Na een voorfilmpje werden we de grote zaal ingeleid met een 40 meter breed scherm die door 9 digitale projectors wordt belicht en geluid komt uit meer dan 27 speakers. We waren zeer benieuwd hoe Hollywood in staat zou zijn om van de tweede wereldoorlog een spectaculaire show te maken. Nou dat is ze wel gelukt. Uit de lucht kwam een neus van AB-17 vliegtuig zakken. Een complete wachttoren kwam uit de grond opzetten toen het even ging over de Nazi concentratie kampen. Het begon zelf te sneeuwen in het theater toen het Ardennen offensief in beeld werd gebracht. en oh ja.. de stoelen begonnen te trillen toen de tanks door de woestijnen tijdens het Noord Afrika Offensief denderden. Tja…. helemaal op zijn Amerikaans uitgewerkt. We kwamen tot de conclusie dat het wel ok is… op deze manier wordt in ieder geval de boodschap voor veel (jonge) mensen duidelijk overgebracht dat er 65 miljoen slachtoffers zijn gevallen, en dat dit nooit meer mag gebeuren.
Na de film zijn we met de Streetcar weer terug gehobbeld naar het eindpunt en via de luidruchtige Bourbon street zijn we terug gewandeld naar het hotel. We zijn eerst nog langs de supermarkt gelopen voor een broodje en een wat salade om deze in het hotel aan het zwembad op te eten.
Het plan was om ’s avonds te dineren bij een trendy Italiaan Irene’s Cuisine in Saint Phiip Street. Maar daar aangekomen rond achten stond er een wachtrij van anderhalf uur. Nou zo gek zijn we nou ook weer niet. Dus tweede keus was het upscale dining etablissement Muriel’s aan Chartress Street. Zo ongeveer naast ons hotel. Daar was alleen nog maar een plekje vrij aan de bar wat we prima vonden. Naast ons zaten twee dames die meededen aan een Judo workshop in de stad. Ik heb als voorgerecht krokedil gegeten. Wat erg lekker was. Zo zijn deze prehistorische monsters toch nog ergens goed voor. Ramon had de lokale specialiteit Craw fish. Dankzij de gunstige Dollar koers hebben we voor 70 euro uitgebreid kunnen dineren met heerlijke wijn in een lokale hotspot. Na de culinaire ramp van de vorige avond waren we daar wel aan toe.
Na het eten zijn we een klein stukje gaan lopen richting een meer authentiek stukje New Orelans om naar lokele bands te gaan luisteren. Zo kwamen we erachter dan Frenchmen street eigenlijk veel leuker is dan Bourboun street. We stonden samen met andere touristen en lokalen midden op het kruispunt te dansen op muziek van straatbands. Heerlijk om mee te maken en een aanrader voor iedereen. Een prachtige afsluiting van onze laatste dag in New Orleans. Een geweldige sfeerstad die we ondanks de hitte intens hebben kunnen beleven.
Morgen gaat de reis beginnen en pikken we de auto op op het vliegveld en gaat de Road to Nowhere beginnen. Onze volgende bestemming is Natchez Mississippi.
