Voor vandaag staat er een voor ons bekende route op het programma. Eindbestemming net zoals in 2008 Torrey Utah via Bryce Cayon NP. In 2008 vertrokken we vanuit Springdale, net voor Zion NP. Nu vanuit Kanab, net na Zion aan de US89. Dus noord, de 89 afrijden daarna via de 12 Bryce in en daarna via de 22, 24 en 62 naar Torrey. Een prachtige rit van iets meer dan 3 uur.
Voordat we gingen rijden moest ik nog even langs de Drugstore om onze Melatonine voorraad aan te vullen. Melatonine 10mg (natuurlijke slaaptabletten) werkt uitstekend om thuis snel weer van de Jetlag verlost te zijn. Na opnieuw ontbeten te hebben bij Houston trail end en afscheid genomen te hebben van ons prima budget hotelletje met de schone kamers en snelle WiFi , zijn we rond tienen richting Bryce vertrokken. Daar kwamen we rond half een aan.
Bryce Cayon is onderdeel van de The Grand Staircase, een serie stapsgewijs oplopende steenlagen. Er lopen een aantal prachtige hikes door dit relatief klein en populair parkje. We hebben de Navaja Loop gecombineerd met Queens Garden trail. Totaal 6km, niet zo ver maar we afdalen in de rafijn bij Sunrise Point en uiteindelijk weer de klim naar de rim bij Sunset Point. Het fotogenieke parkje nodigde ons weer uit om veel foto’s en filmpjes te maken. Aan het eind van de Hike hebben we nog met aantal vrienden via FaceTime het park laten zien. We hadden wederom snelle 4g met onze 60 dollar AT&T pre-paid kaartjes.
Na een uurtje of twee in het park zijn we via de desolate maar prachtige 22 noordwaarts gereden en via de 24 en 62 kwamen we rond vijfen aan op onze eindbestemming Torrey. Torrey ligt zo’n 20 km ten westen van Capital Reef en is een klein pioniers stadje wat nu leeft van etende en slapende toeristen. We verbleven een nacht in de Broken Spurr, een auto voor je deur hotel net iets buiten Torrey. Dat was niet handig want we wouden toch wel wat eten en drinken in Torrey zelf. De receptie van het hotel vertelde dat het hotel ons wel naar de saloon Saddlery Cowboy Bar And Steakhouse wilde brengen. De salon zou ons dan weer terugbrengen naar het hotel. Nou prima service vonden we.
Tegen achten lieten we ons door de eigenaar naar de saloon brengen. Een groot vierkant hok (formaat middelgrote sporthal) met in het midden een bar en tegen de verre achterwand stond een 4 mans formatie country muziek te maken. Aan de lange muur stonden een stok of 6 pooltafels met daarboven de enorme opgezette hoofden van even zoveel Bizons. Allemaal zeer overzichtelijk maar wel sfeerloos. We hebben een traditionele beef maaltijd weggewerkt met een aantal pullen But Light. Rond elf hadden we het wel gezien en werden we door een medewerker met een Hummer weer netjes afgeleverd bij het hotel. Nog een afzakkertje en wederom, voor ons althans, vroeg naar bed ;).
