Want de hele ochtend waren de engeltjes drukdoende te urineren hier in de City of Angels, Los Angeles, maar uiteindelijk waren ze rond een uur of half twaalf klaar, precies op het moment dat wij ons ontbijt op hadden.
Vandaag gaan we een gedeelte van de stad verkennen, dat kan niet anders dan met de auto, dus hadden we al voor laten rijden en zo konden we meteen instappen en TomTom voorbereiden op z’n eerste doel en dat was natuurlijk Hollywood.
Na een niet al te lange rit en een veel te dure parkeerplaats te hebben betaald, zijn we via de walk of fame naar het echte Hollywood gelopen. Nu krijg je bij de Oscar uitreiking dat Hollywood Boulevard een en al glitter en glamour is, maar de waarheid is anders. Het is slechts een blok met een paar mooie theater voor de filmsterren en de rest is voor de slechte restaurantjes, de zwervers en de toeristen, die elke keer weer in de zelfde staat van desillusie terugkeren, net als wij. Maar je moet het natuurlijk wel gezien hebben en na een kort bezoekje zijn wie via dezelfde sterren teruggelopen naar onze auto om vervolgens naar de volgende landmark te rijden; het Hollywood sign wat we allemaal wel kennen en wat een paar weken geleden gered is door een aantal acteurs van de ondergang. Eigenlijk onbegrijpelijk dat de Amerikanen zo slordig omgaan met een beeld wat iedereen ter wereld wel een keer gezien is op foto of op film.
Op het internet hadden we opgezocht wat het beste punt is om deze 9 letters te bekijken en TomTom leidde er ons zo naar toe, maar het was een lastige trip al kronkelend omhoog via niet al te brede wegen de bergen in. Vorige keer dat we hier waren, hebben we de, hoge woord waarde in Scrabbel, volledig genegeerd en hebben we het vanaf de snelweg vluchtig gezien, maar na een rit van 25 minuten konden we ze van behoorlijk dichtbij bewonderen en hadden we ook nog eens een mooi uitzicht over de stad.
Onze volgende stop was het Beverly Hills Center om daar voor de laatste keer de Apple Store aan te doen en wederom teleurgesteld te worden omdat de accessoires voor een apparaat slechter verkrijgbaar zijn dan het apparaat zelf en een stop om onze magen wat te vullen met wat snacks van PF Changs (ik weet het we zijn gewoontedieren). Via een grote omweg zijn we via Rodeo Drive, de PC Hooft van Los Angeles, weer teruggereden naar ons hotel om ons in gereedheid te brengen voor de avond.
Alhoewel zeker wel gezellig verliep de avond voor Robert niet helemaal naar wens, want de warmte van het eten en de koelte van het drinken deed de kies geen goed en daarom waren we al weer redelijk vroeg in het hotel, niet voordat we een aantal telefoontjes hebben gepleegd, waaronder de tandarts die Robert aanstaande dinsdag in Nederland waarschijnlijk flink onder handen zal nemen.
