Zoals jullie hebben kunnen lezen, liepen we uiteindelijk pas om 1 uur na een goed gekoelde kamer. Iets wat ons goed deed, want we sliepen beide vrijwel meteen. Maar het heeft onze plannen voor vandaag toch ietwat verstoord en we staan toch een uur later op dan we hadden bedacht. Om even alles in perspectief te brengen; Robert slaapt meestal rond een uur of 11 ’s avonds en ik rond middernacht… Ja, de Bilbergjes worden ook ouder en als het na 1 uur in de nacht wordt, dan worden wekkers verschoven.
Maar de nachtrust was koel en daarom goed en zo staan we rondom half tien ’s ochtends bij de nabij gelegen broodjeszaak en rijden we 10 minuten later naar het dorpje Gavernie, terwijl we beide de eerste halve, heerlijke, stokbroodjes opeten. Wat mij betreft het beste ontbijt tot nu toe. En die rit naar Gavernie is op meerdere punten bijzonder.
Allereerst rijden we door Lourdes, waar we al rijdend een schietgebedje doen, al hopend dat het niet te warm wordt voor onze plannen. En ik kan melden dat onze schietgebedjes zijn verhoord. Maar Lourdes is ook volgende maand een van de startplaatsen van niet Notre Tour de France, maar natuurlijk de echte Tour de France. En dat is te merken, want terwijl wij weer duizelig worden van alle rotondes zien we veel grote bussen en volg auto’s van de belangrijkste teams die volgende maan gaan strijden om de groene, bolletjes, witte trui en natuurlijk de gele trui om die drie weken na de start over de finishlijn op de Avenue des Champs-Elysées te rijden. Iets wat wij niet fietsend gaan doen, maar wij zullen zeker met onze zwarte Benz over die zelfde lijn gaan rijden over een kleine week.
Tot zover de wielerverhalen, terug naar onze rit naar Gavernie en het blijkt een geweldig mooie, sterker de mooiste rit tot nu toe te zijn, een rit met alleen maar mooie vergezichten op de Pyreneeën. En hier gaan we een van de meest gewilde likes doen van Frankrijk, maar zeker de Pyreneeën. De hik naar Cirque de Gavernie. Een wandeling van ongeveer 9 kilometer heen en terug met een hoogte verschil van 350 meter omhoog en natuurlijk ook weer omlaag. En de omstandigheden zijn perfect! Slechts 23 graden Celsius, nauwelijks wind en gelukkig niet al te veel mensen.
En zo beginnen we deze prachtige hike, met slechts een nadeel. Want vanaf het beginpunt kan je al het mooie en bijzondere van het einddoel, 4.5 kilometer verderop zien. In Amerika zijn we vaak gewend dat we na de laatste bocht, na twee uur zwoegen, het hoogtepunt zien en dat maakt het net iets specialer. Maar, laat het de pret niet drukken en dat doet het ook niet en binnen 75 minuten bereiken we ons eindpunt; Cirque de Galvenie. En van dichterbij is dat echt wel heel veel mooier, nee gewoonweg prachtig.
Maar wat is Cirque de Gavernie; allereerst is het een combinatie van watervallen die van een massief afdonderen en één daarvan is de hoogste waterval van Frankrijk. En terwijl we naar die vallen kijken en nog wat resterende brokken gletsjers bekijken, eten we onze volgende stokbrood op. Om vervolgens terug te keren naar de Benz en dezelfde rit terug naar het hotel te rijden.
Waar het in Gavernie nog een aangename 25 graden was, bleek dat in Tarbes toch wat anders. Het is er 10 graden warmer, minder aangenaam dus en we besluiten niet veel meer te doen de rest van de dag, behalve de innerlijke mens te verzorgen en de reis verder te plannen. Beide waren toch beide snel voor elkaar en het betekend op de korte en lange termijn warmte. De lange termijn heeft te maken met ons volgende doel; Avignon. De korte termijn heeft te maken met ons eetplan. We hebben een goed gewaardeerde Indiaas restaurant gevonden; Indian Grill in Tarbes. Het is, na een dag zonder al te kwalijke toiletgangen, inderdaad fantastisch, maar de ruimte was al niet al te koel en met al dat spicey eten koken we na ruim een uur en zijn wo vermoeid dat we deze prachtige dag, moe, verhit en voldaan afsluiten op een tijdstip dat nog niet vaak is voorgekomen, behalve dan met een jetlag van 12 uur.
Geen topdag, maar bijna wel. En aan het einde van de avond besluiten we dat de volledige dag in Caen waar we in de voetsporen van D-Day traden eigenlijk wel dat predikaat verdient.
