De biertjes en cocktails waren lekker gisterenavond, maar de tijd deze ochtend is toch onverbiddelijk. Dus gaat de wekker om half acht, douchen we, nemen we een licht ontbijt bij de koffieboer uit Seattle en rijden we rond negen uur uit El Paso. We beginnen zo vroeg omdat we de langste rit van deze reis gaan ervaren, waar we ook nog eens een uur gaan verliezen en we een Nationaal Park willen bezoeken. Daarom, via een wirwar van Fly-overs en Fly-unders, vergelijkbaar met achtbanen, rijden we na 30 minuten uit El Paso en haar drukte wederom het volledige niets in.
In het eerste verhaal sprak ik over alle superlatieven dat de staat Texas is. Ik ga er in dit verhaal een paar noemen. Ik ga in herhaling vallen van eerdere verhalen, maar hoe is het mogelijk dat je 200 kilometer bijna niemand tegen komt, hoe leeg alles is, hoe recht een weg kan zijn, hoe fantastisch de omgeving er ziet… door niets. En met niets ga je je bedenken, waarom is deze weg er, wie heeft dat besloten, waarom is er een hele scherpe bocht hier, had die niet niet flauwer kunnen worden gemaakt. Allemaal vragen die we ons zelf afvragen in het grote niets. Louterende vragen in een omgeving waar verder niets is. Zo mooi, zo onverwacht.
En van het niets, de leegte, rijden we ineens weer op de Texas Mountain Trail en rijden we door Guadalupe Mountains National Park. Met prachtige bergen en haarspeld bochten omhoog en natuurlijk weer naar beneden. Om vervolgens naar ons volgende hoogtepunt van deze reis te rijden. Naast de staten tellen we ook de National Parken die we hebben bezocht en dit park is een vrij begaanbaar gebied, dus we vinden het beide goed dat we dit park hebben bezocht, alhoewel het minimaal is.
Sorry! In mijn eerste verhaal heb ik een beetje gejokt. Sort of. Ik vertelde dat dit een reis door Texas zou zijn. Maar… om van El Paso naar onze volgende plaats te komen, is het heel handig om de door de “Land of Enchantment” staat rijden, de bijnaam van de staat New Mexico. En laat op die weg nou net Carlsbad liggen, daar waar vlakbij alweer een Nationaal Park ligt, namelijk Carlsbad Caverns National Park.
Ik heb het eerder genoemd in vorige avonturen; soms zijn we de slimste toeristen, soms zijn het tegenovergestelde daarvan. We hebben in dit geval verzuimd kaarten te reserveren en nu kunnen we ze niet meer online kopen. We nemen de gok om ter plekke kaarten te kopen en dat bleek gelukkig succesvol. Zoals deze hele vakantie al doen we het rustig aan en nemen we de lift naar beneden naar “The Big Room” tour. Een daling van 230 meter in de grote ruimte. Eenmaal aangekomen is de rust, de stilte bijna sereen. En de verlichting van de stalactieten en stalagmieten laat zien hoe mooi deze grot, deze grote kamer is.
We nemen het in, we maken de foto’s en doen de 2 kilometer lange wandeling met militaire pas. Want voor de normale anderhalve uur, doen wij er de helft over. Dat komt mede door de heerlijke temperatuur van 13 graden Celsius, maar ook het feit dat we nog de helft van de reis van deze dag moeten volbrengen. Overigens, met het bezoek aan dit Nationale Park zitten we bijna op 50% van alle parken; we hebben 31 van de 63 parken bezocht. Oh, oh, kan dit een nieuw doel zijn?
Eenmaal terug op de weg rijden we nog drie uur door oneindige prairies, graanakkers, kleine dorpen. Soms prachtig, soms visueel en milieutechnisch vervuild door ontelbare jaknikkers. Neemt niet we dat deze lange rit maar weer eens bevestigd dat Amerika het ultieme land is voor een roadtrip in al haar voornamelijke positieve punten, maar ook haar negatieve aspecten.
Pas om vijf uur in de middag komen we aan in Lubbock en landen we in meer dan aardig hotel, The Cotton Court Hotel. Vriendelijke mensen, zwembad, vuurplaatsen, bar, zeer goede kamer, je noemt het maar op. We hadden bedacht dat we onze verteringssysteem rust zouden geven hier, maar het voedsel van The Italian Garden hier is goed maar te vet. Gedurende de afgelopen bonendagen is de druk en de flatulentie opgelopen. En we hadden zo gehoopt het met een Italiaan op te lossen. We weten nog niet of die missie is gelukt.
We hebben meer dan zes uur gereden, we hebben twee Nationale Parken bezocht; een ieder zal begrijpen dat deze avond niet laat zal worden. En… SPOILER ALERT… dat klopt. Wat we van Lubbock vinden? Ook daar is de jury nog niet over uit. Morgen meer.
Wat een prachtige druipsteen grotten en lekker koel natuurlijk ,geweldig