Zoals je gisteren al hebt kunnen lezen was het vroeg vandaag, maar geen probleem want dat betekent dat we onze gave bak al vroeg kunnen uittesten en zo gezegd zo gedaan, want al om 8 uur ’s ochtends vertrokken we uit Los Angeles op weg naar Lone Pine.
Toch nog een rit van vier uur maar meer dan de moeite waard, die wat moeizaam van start ging omdat Tom Tom ons tot twee maal aan toe van de wijs wist te brengen op hetzelfde punt, maar nadat dit obstakel en de Sierra Nevada waren overwonnen verliep de reis vlekkeloos met als constante factor de prachtige bergtoppen van de Sierra Nevada aan de linkerzijde van de weg. Aan onze rechterzijde is er vooral veel van niks, vlak, leeg en ziet het er wat spookachtig uit mede veroorzaakt omdat dit gigantische gebied in het bezit is van de marine om daar haar wapens te testen.
Maar zodra de rechterzijde ook wordt overgenomen door een aftakking van de Sierra Nevada weten we dat we in de buurt van Lone Pine komen en zo rond het middag uur reden we het dorp binnen om eerst te stoppen bij het bezoekerscentrum om een vergunning op te halen voor de plannen van morgen.
Lone Pine is een lang gerekt dorpje met een aantal kruispunten, maar van die kruispunten zijn er slechts twee voorzien van stoplichten. Het ene kruispunt regelt het verkeer naar het laagste punt van de Verenigde Staten en het andere, je raadt het al, naar het hoogste punt van de Verenigde Staten. En dat is dan ook meteen het bestaansrecht van dit dorp; een hub voor de echte stoere actieve toerist die ’s morgens al voor zonsopgang actief gaat doen. Bij al die activiteit hoort natuurlijk stevige maaltijden en dat hebben wij mogen ervaren in de vorm van een, enorme, maar heerlijke lunch.
Voor de rest van de middag staat er niks verplichts op stapel, niks anders dan spelen met ons nieuwe speeltje. We hebben het nog niet eerder genoemd, maar de moderne man neemt tegenwoordig GoPro Hero 3+ Black Edition mee op vakantie. Een mini super camera die kan filmen, foto’s maken, timelapsen en nog heel veel meer. Zo kan je het apparaat met een cover onder water gebruiken, kan je het op je mountain bike monteren en ga zo maar door. Voor al die verschillende toepassingen kan je appendages kopen en zo is dit, marketing technisch gezien, een nog slimmer concept dan Apple (lees het is een financiële bodemloze put). En wij, als moderne man, zijn in de val getrapt.
Nadat we eerst de grote hoofdrolspeler van morgen even zijn gaan verkennen zijn we vervolgens naar the Alabama Hills gereden. Want naast hoog en laag is hier ook nog een State Park waar zonder al te veel extremen heerlijk off road door vreemd gevormde rotsformaties kan worden gereden. En zo hebben wij de GoPro op het raam geplakt en zijn we al rijdend gaan filmen en dat levert zeker prachtige plaatjes op en allemaal volgens de hedendaagse geaccepteerde high-def of betere filmformaten, zoals je hieronder kan zien. Een aardig probeersel, wat nog geen eens perfect is en dat kost veel tijd om te maken. Tijd die we op deze actieve vakantie misschien wel niet hebben. Laat duidelijk zijn, deze blog is ons dierbaar en we gaan hem ook deze vakantie onderhouden, maar wellicht met wat minder woorden, wat meer plaatjes en als we wat van de GoPro laten zien dan zullen dat platte beelden zijn. Want ik kan na gisteren zeggen dat na een intensieve hike berg op en berg af we beide geen puf meer hebben om te schrijvenen.
Goed zo ver is het nog niet, eerst het verhaal van vandaag afmaken, want nadat we gespeeld hebben met the Alabama Hills en de GoPro zijn we, niet dankzij TomTom, naar ons hotel gereden om wat te rusten en op te frissen om naar het stadje te lopen. Daar hebben we ons laten verlijden om de lokale Aziaat te proberen en tegen beter weten in hebben we dat ook gedaan. We moeten beter weten. Dit is cowboy land, die weten hoe ze burgers, steaks en baby racks kunnen klaarmaken, niet Peking eend of runderstukjes in zwarte bonensaus. Met andere woorden het was slecht! Maar dat mocht de pret in de lokale saloon niet drukken waar we onder het genot van een paar bieren een soort van combi van Curling en sjoelen hebben gespeeld. Het was niet druk deze avond want de echte mannen hier gaan vroeg naar bed, omdat de dag voor zonsopgang al weer begint met een flinke klim naar de top van Mount Whitney. Zo stoer zijn we niet, maar morgen hebben we een druk programma voor de boeg . Dat in combinatie met een jet-lag zorgde ervoor dat we voor 12 uur in bed lagen.