Moab was gisteren rustig, meer dan rustig; je hebt het kunnen lezen. Dus lagen we vroeg op bed en zijn we er vroeg uit. Door eerdere verschuivingen in onze reis hebben we plaats gemaakt voor één hele dag in Moab, de hoofdstad van de rode erosie. En zo ontbijten we redelijk vroeg, hijsen we ons in de gepaste pakken, bewapenen we ons voor al die dingen die wij stoere avonturiers kunnen tegenkomen en vliegen we naar onze bestemming, die begint bijna bij het einde van de route van gisteren de US-128.
En daar beginnen wij aan ons avontuur van de dag! Een hike aan de rand van National Park Arches, het koninkrijk der Erosieten, het land waar geen groen meer aanwezig is en rood de dominante kleur is. Want de lieve heer heeft hier in Utah de gelovigen groen geven in Zion National Park (briljante naam) en zo zijn we ooit rood en groen gemengd gelopen naar de plek waar de engelen landen. Maar als we naar het begin van onze hike lopen en zien dat we gewaarschuwd worden van het plaatselijke groen in dit rode land denk ik te weten, geen probleem! Want dit is immers niet Zion, dit is Moab en met een aangename temperatuur van 35 graden op deze zaterdagochtend rond een uur of tien, kan het groen hier niet meer aanwezig zijn.
Maar hoe fout kan je zijn, want de leider der zionisten heeft bedacht dat hier een stromende rivier moet lopen en zo wordt het rood toch weer vermengd met het groen. Het groen dat Poison Ivy is en als Batman en zijn knechtje Robin bereiden we ons voor op een 4.5 kilometer lang gevecht. En dat doen wij zoals deze superhelden dat zouden doen. Overigens mocht iemand zich afvragen wie, wie is… Als schrijver van dit verhaal…. I’M BATMAN…. en Robert, als zijn naam al verraadt, is mijn knecht Robin.
En zo ontwijken, met ingehouden buik en handen in de lucht, alles wat groen is,. En daar we waar we vijf jaar geleden nog dachten als blije jongens “Oh onze nieuwe Nike’s worden nat” , lopen we nu als stoere blije superhelden strak door de rivier heen, want als B&R geen homostel is in het universum van superhelden, dan eet ik ter plekke mijn vleermuizenpak op. I’M BATMAN…..
En zo vechten we ons als superhelden door het natuur geweld heen naar het einde van de trail die aan de achterzijde van Arches natuurlijk niet anders kan eindigen bij een ander geërodeerd stuk rood steen. En gedurende dit gevecht worden we tot tweemaal aan toe ingehaald door zo’n irritant gezond stel, dat met half en heel ontbloot bovenlijf, met geen randje vet teveel, ons wijst op onze eigen opkomende gebreken. Natuurlijk spreek ik hier niet over mijzelf, want… I’M BATMAN.
Maar gedurende dat gevecht halen wij ook tot tweemaal toe een dame en heer in, die minimaal de 70 zijn gepasseerd, waar we alleen maar respect voor kunnen hebben. Respect voor het kunnen en het willen, want ondertussen is de temperatuur tot 100 graden Fahrenheit (=37 graden Celsius)opgelopen. En terwijl wij ze inhalen, onderkennen wij hun verleden als de Batman en Cat woman van de jaren vijftig van de vorige eeuw.
Maar terug naar ons gevecht, want 4.5 kilometer heen betekent 4.5 kilometer terug. En al buikinhoudend vechten we tegen haar… zij die Poison Ivy heet… Zij die ons superhelden kan vergiftigen met allergie. En vlak voor dat we de wereld bijna hadden kunnen redden, vlak voor dat we kunnen terugkeren bij ons eigen witte monster…….. Toen….
En dan volgt nu het sowediscover.nl reclameblok…
pauze 5 minuten met onzinnige reclame dingen…. bla..die..bla…
Terug naar de spannende avonturen van het sowediscover.nl team: Batman & Robin…. I’M BATMAN!
Maar net als elke aflevering van discoverychannel.nl eindigt ook dit avontuur op sowediscover.nl in totale deceptie… Geen Poison Ivy… Helemaal niets… En zo gaan wij verder als Robert en Ramon om eerst zeer niet verantwoordelijk te schranzen bij de Mac, want vechten als superhelden maakt zeer hongerig. Overigens is het calorie technisch zeer onverantwoordelijk, maar als foodie kan je er blijkbaar wel esthetisch verfijnde foto’s van maken.
Na dit uitstapje gaan we opnieuw het indrukwekkende Arches zonder gevecht te ontdekken, om toch niet die Sushi voor een derde maal te nuttigen omdat de ratings dramatisch achteruit zijn gegaan en dat verwisselen voor goede gerechten bij LaSal House, nogmaals zien dat Woodys niet meer de meest beroemde bar van deze aardkloot is, maar waar ik de winst van de wereldkampioenschappen biljarten weet vast te houden en uiteindelijk, dankzij de enige Uber in Moab, deze heroïsche maar vooral geweldige dag voor middernacht afsluiten al dromend over Batman en Robin al vechtend tegen Poison Ivy maar ons vooral laten afleiden door de indrukwekkende beelden van het koninkrijk der erosie.
P.S. I’M BATMAN!
Hoi ziet er weer schitterend uit , blij dat jullie niet door Poyson Ivy verschalkt zijn.