Volgens plan zijn we rond een uur of 3 geland op het vliegveld van Dallas – Fort Worth. En nog geen half uur later mochten we van de douane ook nog eens het land in, alhoewel aan Robert nog wel werd gevraagd wat hij toch in hemelsnaam in de Verenigde Staten kwam doen. Vervolgens naar de bagagelijnen.
Zoals ik gisteren al schreef hebben we veel moeite moeten doen om onze verbinding in London te halen en dat we toch echt hoopten dat dat ook gelukt zou zijn met onze koffers.
Maar ja hoor, na een paar minuten kwamen onze groene en zwarte monster de baan oprollen en 5 minuten later werden we eindelijk, na ruim 14 uur, door de vervoersmachine en grenscontrole uitgespuugd.
Al snel hadden we een taxi te pakken en rondom een uur of 4 kwamen we eindelijk op onze eerste bestemming: Het Fairmont Hotel in Dallas. Na onze ervaringen van vorig jaar hebben we meteen maar het beste hotel gekozen van Dallas. Wij controle freaks willen zo weinig mogelijk aan het toeval overlaten.
Het hotel is super. Het heeft zelfs een Starbucks. Het eerste wat we hebben gedaan is natuurlijk een welverdiend vakantiebiertje gedronken (er is altijd wel een excuus om dat biertje te drinken, natuurlijk) en vervolgens hebben we ons opgefrist en zijn we wandelend de stad gaan verkennen, met uiteindelijk om iets te eten.
Het is zondag vandaag en we zijn in de conservatieve staat Texas (iets wat we eerder hebben meegemaakt) en er is weer helemaal niemand op straat (zie de foto). Daadwerkelijk alles lijkt verlaten, maar na een half uurtje gelopen te hebben komen we toch in een wijk waar het iets drukker is.
Ons werd aangeraden om bij Sambucca te gaan eten, maar dat was iets te chique voor het moment. We zaten eigelijk nog behoorlijk vol van het vliegtuig eten, dus we hebben een biertje gedronken en hebben onze wandeling voortgezet.
Oh ja, ik heb nog niets over het weer verteld. Het is hier warm, maar vooral vochtig. Een lekkere combinatie dus, waar we nog niet echt aan zijn gewend. Met de vermoeidheid toegeslagen is het binnen met een airco aan veel lekkerder en het houdt ons nog enigszins wakker.
Uiteindelijk kwamen we in een hippe wijk terecht met veel restaurantjes en net zoals in Deventer gedurende een kermis, heel veel plakplaatjes. Dit keer zonder de bierbuikjes, maar in plaats heel veel opgepompte spiermassa’s en de dames zeer licht gekleed. Maakt allemaal niets uit, we zijn op zoek naar eten en dat kan je overal krijgen.
We hebben gekozen voor een Mexicaan en dat viel niet mee. Beide vonden we het niet echt lekker, maar dat kan ook door de vermoeidheid komen. Nadat we vertrokken zijn uit het restaurant sloeg bij mij de vermoeidheid helemaal toe, zo erg dat ik m’n ogen nauwelijks open kon houden. Met de “historische” tram zijn we teruggegaan naar ons hotel en rondom een uur of 10 ging bij mij het licht helemaal uit.
Morgen zal ik wel weer heel vroeg wakker worden, we zullen het zien. Vroeg of niet, morgen gaan we in ieder geval de beroemdste boekhandel van de wereld bekijken en verder hebben we voor die dag geen concrete plannen. Gewoon een beetje acclimatiseren, wennen aan de warmte en tijdsverschil.
