La Dernière Étape, de laatste etappe, een tijdrit van twee uur en veertig minuten, waar we om half drie in de middag op zaterdag 25 juni 2022, niet over de finishlijn rijden op de Champs-Élysées, maar nu de denkbeeldige finishlijn ergens op de Ceintuurbaan in Deventer.
Une Europe Unie; Één verenigd Europa, dat is het thema van dit verhaal, dat betekent dat in twee dagen in 1 verenig. Maar verenigd staat voor veel meer; dat leg ik straks uit, maar het is wel een thema, niet alleen van deze vakantie, maar ook van de vakanties van de twee jaren hiervoor.
We nemen een voorschot op wat er met de echte Tour de France gebeurt in twintig vierentwintig. Onze rondreis door Frankrijk eindigt niet in Parijs, net als de echte over twee jaar. De echte, vanwege conflicterende drukte met de volgende Olympische Spelen, de onze vanwege conflicterende financiële belangen.
Vandaag blijkt een dag van hoogte- en dieptepunten te zijn. Het plan was om een uitstap naar Italië te maken, via de gesjeesde kabelbaan vanuit Aiguille du Midi, een berg die we vorig jaar hebben geslecht en wat een fantastische ervaring bleek te zijn. Iets wat niet goedkoop zal zijn, maar waar we spijt van hebben dat we het vorig jaar niet hebben gedaan.
Gisterenavond hebben we een aantal lastige besluiten genomen, maar wederom geven ze rust. En met een goede blower heeft de één beter geslapen dan de andere. Iets waar we al bang voor waren gisteren. En één van de besluiten was dat het vandaag een rustdag zou worden, met weinig intensieve activiteiten.
We weten niet of het in de echte Tour de France ook zo werkt, maar gedurende onze rondreis door Frankrijk, Notre Tour de France, in ieder geval wel. We besluiten een aantal dingen te veranderen gedurende deze zeventiende etappe
Deze zestiende etappe gaan we één van de meer beroemde bergen slechten van de echte Tour de France. En dat is natuurlijk “Le Mont Ventoux”, dat slechts een ruim uur verwijder is van Avignon. Een buitenkans die we natuurlijk niet willen laten schieten
We gaan vandaag een korte periode van onzekerheid tegemoet, we weten niet precies wat we willen doen de laatste week van onze rondreis door Frankrijk. Die onzekerheden worden veroorzaakt door voornamelijk door het weer, want het is, net als in de rest van Europa, vreselijk warm en de hittegolf, canicule op z’n Frans
Zoals jullie hebben kunnen lezen, liepen we uiteindelijk pas om 1 uur na een goed gekoelde kamer. Iets wat ons goed deed, want we sliepen beide vrijwel meteen. Maar het heeft onze plannen voor vandaag toch ietwat verstoord en we staan toch een uur later op dan we hadden bedacht.
Het eten gisteren was de kers op de taart dat Pamplona heet en Pamplona was dat voor onze uitstap naar Spanje. Maar het wordt om tijd om onze Tour de France terug te brengen naar La douce France. En dat kan via de kust naar onze volgende plek, de snelste route, maar wij kiezen ervoor om anderhalve uur langer te rijden via de Pyreneeën.
Gisterenavond laat hebben we besloten dat we warmte onze vakantie niet laten beïnvloeden. Het zal vast warm gaan worden de komende dagen, maar dat is beter dan kou en regen. Dus gisterenavond besloten we wel naar Pamplona te gaan in de provincie Navarra.
Ik werd vanochtend verrast met Pintxos op bed. Robert was vroeg wakker, ik was gisterenavond nog aan het bloggen van niet 1, maar 2 dagen. De tweede dag over de Bizkaiko Golkoa; de golf van Biskaje. En mocht je dat verhaal niet gelezen hebben klik dan op de knop; vorige verhaal.
Het weer gaat een rol spelen in het gedeelte waar we nu verblijven. Het gaat niet warm worden, nee het gaat heet worden. Iets wat we niet helemaal kunnen vermijden, maar we kiezen er wel voor om onze route zo aan te passen, dat het enigszins iets koeler is en dat betekent de hoogte en de laagte in; oftewel bergen en zee.
Was in de jaren ’80 Bilbao nog een vieze stad met een slechte reputatie, veranderde dit in het midden van de jaren 90, waar de Baskische regering een succesvolle poging deed om een derde Guggenheim een plek te geven. De regering heeft de gehele behuizing betaald en het is een van de meest markante gebouwen in de wereld.
Gisteren sprakik al even over wat een gave stad Bilbao is, zonder in details te treden. Vandaag is dan toch die dag gekomen. We weten zelf wel dat we ontzettend enthousiast kunnen zijn over nieuwe steden, vorig jaar nog Bologna en Napels, maar Bilbao is, in onze beleving, toch net wat anders.
Vandaag maakt onze Tour de France een detour en verlaten we Bordeaux en het land om aan te koersen op Spanje en specifiek Baskenland. Een niet al te lange rit van drie en halve uur, maar die met meer problemen verliep dan de rit van ruim 6 uur naar Bordeaux, je weet wel het verhaal van Les Trois Bons.
Ons appartementje iets ten noorden van het centrum van Bordeaux is geweldig. Het bed is heerlijk, de temperatuur is fijn en de regendruppels tikken tegen de ramen aan. Dat laatste is niet al te best nieuws natuurlijk, maar wij gebruiken het als excuus om nog wat langer in bed te blijven liggen, maar niet zodat we het continentale ontbijtje missen voor de klok van 10.
Dit is het verhaal van de drie goede… Les Trois Bons… Het is een kort verhaal wat draait om Trois bons, drie goede punten en de eerste is…. Bon Voyage, Goede reis,
Na alle indrukken en emoties van gisteren hebben we vandaag een rustige dag voor ons. Met een kleine 200 kilometer voor de boeg, inclusief een kleine detour, zal dit waarschijnlijk de kortste rit zijn van deze Tour de France.
The day before the day; D-day. Het is 5 juni 1944, aan de andere kant van het Engelse kanaal, staat…
Vandaag overkwam ons een onbekend fenomeen van de laatste jaren en zeker de laatste tijd, want ik sta als eerste onder de douche om deze ochtend te starten. Powerful Stuf, right. En ook Robert heeft de snelheid er in; met andere woorden zijn douchetijd lag onder de 15 minuten
Robert heeft het me al dagen/weken voorgehouden: “We hebben Vitamine V nodig”; waarbij de V voor Vakantie staat. Want we zijn beideN moe, door allerlei zaken; werk, Covid en andere beslommeringen. Dus, hebben we naar deze dag toegeleefd, uitgekeken, maar ook in het achterhoofd gehouden of dit wel goed gaat.
Onze Europese Odyssey van vorig jaar heeft veel duidelijk gemaakt. Als eerste onze onderwaardering van Europa ten opzichte van Noord Amerika en belangrijker hoe onterecht dat blijkt te zijn, want mijn hemel; de mensen, de steden, het eten, maar vooral de natuur doen niet onder voor het natuurgeweld van de Verenigde Staten.
Het einde van onze Odyssey, onze avontuurlijke reis, hebben we prachtig in Parijs afgesloten en net als bij elke game moet je voor een uitstekende afsluiting door de credits, vaak een lange lijst van diegene die bij gedragen hebben aan een geweldig spel, en in ons geval een vakantie.
The final level, La grande finale, de laatste dag van deze vakantie; en zoals het hoort dien je een lange avontuurlijke tocht, onze Odyssey, groots af te sluiten en waar beter dan in Parijs.
Het was vannacht een nacht van vele indrukken, impressies, op het toilet voor Robert en zo starten we deze tweede volledige dag in Parijs voorzichtig op en is het pad vlak voor het middaguur dat we in beweging, wandelend, komen en wederom ons paralel, maar niet langs de Seine ons, bewegen richting het centrum van de politiek en kunst van Parijs
La Grande Finale, betekent voor ons niet alleen maar druk zijn en bekijken, het betekent ook dat we ’s ochtends lekker kunnen uitslapen; we hebben het verdiend, want zoals iedereen heeft kunnen lezen, zijn we meer dan actief geweest deze vakantie.
Je hebt het kunnen lezen, we waren moe en voldaan van onze belevenissen in Chamonix, wat ons betreft een van de beste stops deze Odyssey. met 1 topdag en bijna topdag, alleen maar doordat de tweede verbleekt werd door het beste natuurschoon wat je in Europa kan aantreffen.
Vaak zijn wij we gehaaide en slimme reizigers, ook door schade en schande wijs geworden, we hebben lijstjes om uit te checken zonder iets te verliezen. We zijn handig met booking.com en weten vaak door te annuleren en weer te boeken het beste hotel voor een betere prijs te krijgen. Dit is niet zo’n verhaal.
En dan is het net over tien ’s avonds, drinken we een laatste biertje en kijken elkaar aan met grote versufte ogen met dit keer wel een roze bril op en zeggen, dit is wat we wel willen.
Zoals ik gisteren al schreef de twee rustpunten in Perugia en Lucca hebben ons meer dan goed gedaan en daardoor waren we bewust van het heden, maar natuurlijk moesten we iets plannen, iets wat we hadden gedaan en deze ochtend voelt het nog steeds goed.
Soms kan het zo zijn dat je te druk met booking.com en de toekomstige rit bezig bent, terwijl je eigenlijk moet genieten van de dag zoals het is. En dat is meteen wel onze grootste “probleem” met deze reis en die van vorig jaar.
Al een stuk beter, maar nog niet 100% sta ik op en eet Robert een ontbijt, drink ik een kop koffie, pakken we de koffers en vervolgens de auto in met maar liefst twee grote koffers en vijf additionele tassen en verlaten we voor nu het zuidelijkste punt van deze vakantie om noordwaarts te trekken.
Mijn voorliefde voor geschiedenis zal geen verassing zijn (bewuste spelfout voor dit verhaal). Zo hebben de geschiedenisboeken en maatschappijleer boeken mij mateloos geïntegreerd. Ik las ze altijd vooruit en wist het eigenlijk wel op het moment dat het echt behandeld werd door de leraar.
En dan is het net over tien ’s avonds, drinken we een laatste biertje en kijken elkaar aan met grote versufte ogen met beide dezelfde vraag… Wat vinden we hier nu van? Net als gisteren, maar nu is de roze bril, Ali occhiali rosa, we verwijderd en kijken we op een realistischere manier naar deze stad.
En dan is het net over half tien ’s avonds, drinken we een laatste biertje en kijken elkaar aan met grote versufte ogen met beide dezelfde vraag… Wat vinden we hier nu van? Het korte antwoord is: Geweldig, het langere antwoord probeer ik hieronder op een visualiserende manier uit te leggen.
Onze Odyssee, onze lange avontuurlijke route, zetten we na een geweldig bezoek aan de Culinaire hoofdstad van Italië, verder zuidwaarts en we blijven een beetje in de spirit van mijn Italiaanse besnorde loodgieter en doen twee dorpen aan
Wat hebben we een geweldig appartement; midden in de stad, heerlijke bedden, airco, het kan niet fout gaan in Sar May, het appartement waar we zitten. En zo worden we na een heerlijke avond bij Roberto rustig wakker rond een uur of acht om, na de gebruikelijke ochtendrituelen
Zoals we gisteren hoog op die berg tot een plan zijn gekomen, komt dat vandaag tot een vaststaand feit. Wij efficiënte Nederlanders houden van to-the-point. Is het besluit genomen, dan doen we dat.
De pijntjes van gisteren blijken na de 12 kilometer lange wandeltochten van klimmen en dalen geen nadelig effect te hebben achtergelaten. En dat geeft de burger moed, niet zo zeer dat we vandaag zoveel op het programma hebben staan, maar het is toch bemoedigend voor alles wat we in de planning hebben.
Weet je nog dat handig gelegen nabije wijnbarretje, dat bleek niet alleen aan de vooravond van onze nachtrust een last te zijn, maar ook aan het einde terwijl alle vele lege flessen wijn werden gestort in de vuilniswagen. In de tussenliggende periode hebben we prima geslapen, maar het had beter gekund.
Het Aloft hotel is heerlijk en we hebben geweldig geslapen en na ons ontbijt, de koffers gepakt en geladen in The Benz en een meevaller van bijna 50 Euro omdat de automaat van de parkeergarage het niet doet vertrekken we uit een druilerig München op weg naar Oostenrijk
Tja, ik blijf toch in de gaming/Mario belevenis en zeker op deze dag, het is 23 augustus 2021 en ik heb er weer een jaar ervaring bij, blijkt dat in de echte wereld ook; nee niet altijd, maar ik ben ten opzichte van een jaar geleden zoveel beter, dat is absolute winst op alle punten.
Er zijn van die dagen, dat je amusante dingen van de vorige dag bent vergeten te bloggen en dat komt dan goed uit op een dag met de hier boven te lezen titel; Grau und Stau…
Tja, na bijna 400, ja ja, 400 berichten is het af en toe niet eenvoudig om een titel voor een…
Wie onze website recent heeft bezocht, had kunnen lezen hoe stellig ik, Ramon, kan zijn. Want we hadden een plan en een route en het is nog steeds bizar hoe snel de gebeurtenissen in de wereld ons in kunnen halen en hebben ingehaald.
En daar zit je dan, aan de eettafel het laatste verhaal van dit, in eerste instantie, grote onbekende avontuur te…
Bijna altijd besteden we gedurende onze vakanties wel een verhaal, of speciaal moment aan de auto waarin we rijden gedurende…
Alles is relatief en dat begrijpen we ook wel, maar vandaag is niet de beste dag van deze reis. Dit…
Wij zijn de jongste ook niet meer! Beide 50 plus, we hebben sinds kort beide nu een politieke partij, die…