Zoals ik gisteren al schreef de twee rustpunten in Perugia en Lucca hebben ons meer dan goed gedaan en daardoor waren we bewust van het heden, maar natuurlijk moesten we iets plannen, iets wat we hadden gedaan en deze ochtend voelt het nog steeds goed. Na een geweldige comfortabele nacht in ons hotel “The Tuscanian”, een ontbijtje en Apple kaarten raadplegend besluiten we ons besluit te realiseren.
We zeggen vandaag Arrivederci Italia, want we willen zeker terugkeren, en Salute La Douce France, een rit van 320 kilometer, die volgens Apple kaarten 4 uur zou duren. Maar naarmate we Lucca verder achter ons laten wordt het geen 4 uur, maar 6 uur en Apple kaarten laat geen alternatief zien. Dankzij Robert blijkt een blik op Google Maps de uitkomst en duurt de rit geen 4 uur, maar zelfs een half uur minder. Het is de eerste keer dat Apple ons in de steek laat en als Apple fan vind ik dit zeer lastig toe te geven 😜
En het is misschien wel een van de meest interessante ritten ooit. In het begin veel tunnels en hoge bruggen met aan de linkerkant de Middellandse zee, waarna we rijden door vlak Friesland achtig gebied, beter bekend als de Po vlakte, omdat de laatste 50 kilometer in te ruilen voor heel veel lange tunnels, omdat we de Alpen in rijden. Maar deze lange tunnels zijn niets in vergelijking tot de tunnel der tunnels in dit gebied; de Mont Blanc tunnel. Een enkele tunnel, dus met tegenliggend verkeer, je naar de overkant brengt van het topje van Europa, voor het luttele bedrag van 4,08 Euro per kilometer. Een ervaring rijker en 47 Euro armer (11.6 kilometer lang dus) bereiken we het volgende land gedurende onze Europese Odyssey; Frankrijk.
In het bekende plaatsje Chamonix Mont Blanc hebben we een appartement geboekt. Volgens booking.com een van de beste in het stadje en het heeft een mysterieuze beschrijving; uitzicht op een bezienswaardigheid. Vraagtekens alom, maar we checken in, betrekken het uitstekende appartement en nadat de lichte regen weg was getrokken, proosten we samen met een biertje op het balkon en zien we langzaam de wolken ook wegtrekken en zien we het hoogste punt van Europa; de 4808 meter hoge besneeuwde en gletsjer rijke Mont Blanc. Mensen, wederom een hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, deze vakantie.
Deze reisdag hebben we weinig foto’s gemaakt, behalve die van de Mont Blanc, hebben we echt gezegd Hasta la Pasta met die Pasta. Het Italiaanse eten is geweldig, maar we zijn toe aan wat anders. En zo eten we Franse uiensoep en de lokale specialiteit: Tartiflette een aardappelschotel uit de oven met kaas en spek. Echt een welkome afwisseling.
En nu, nu ga ik de tweede was uit de droger halen, drink nog een biertje en ga naar bed, want in het gebied van de Mont Blanc kan er maar 1 ding op het programma staan; hiken. Nee niet naar de top van Europa, maar het balkon om die top te kunnen aanschouwen. En als we er geen zin in hebben, goosfraba, dan kunnen twee kabelbanen er ons ook naar toe brengen.
