Na een donut ontbijtje in het hotel in Fort Lauderdale zaten we alweer snel op de Florida Turnpike, een snelle tolweg die loopt van Orlando helemaal tot aan het begin van US highway 1. Want dat is de enige mogelijkheid om in Key West te komen.
We verheugen ons enorm op deze rit en hebben hoge verwachtingen met betrekking tot het natuurschoon dat we gaan zien. Terwijl TomTom aangeeft dat de volgende aanwijzing over 100 Mile is rijden we de eerder genoemde highway op.
De Florida Keys is een aaneenschakeling van grote en kleine eilandjes. Voor het begin van de twintigste eeuw waren ze niet verbonden met het vasteland en waren de eilandbewoners aangewezen op visserij en piraterij. Rondom 1908 heeft een ingenieur de eilandjes met elkaar verbonden en het vasteland door 42 bruggen te bouwen en hier overheen een spoorlijn te leggen. Deze spoorlijn werd verwoest door een orkaan ergens in de jaren dertig en toen heeft men besloten er maar een weg over heen te leggen. Door de verbinding met het vasteland kon men de piraterij beter beteugelen en begon het toerisme.
En dat is de eerste 40 Mile te merken. Niets natuurschoon, een lange rij met hotels, resorts en restaurantjes. Weer een goed voorbeeld van hoe destructief wij mensen kunnen zijn. Maar na die 40 Mile brak het zonnetje door, verdwenen de bewijzen van massatoerisme (waar wij natuurlijk ook aan mee doen) en reden we door kleine dorpjes en over een heleboel bruggen met uitzicht over de blauw groene oceaan en kleine onbewoonde eilanden met palmbomen. Erg mooi.
Vlak voor de 7 Miles bridge hebben we op een picknickbankje een eerder opgepikte Subway broodje gegeten en na een minuut of 20 zijn we weer verder gereden. De rit gaat niet snel, maar dat hoeft ook niet. Zo rond een uur of 3 komen we dan aan in Key West; het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten (hint?).
Onze eerste kamer in het hotel is wat aan de kleine kant, waar we geen eens fatsoenlijk onze 2 grote reiskoffers kunnen uitklappen. Maar na wat onderhandeling en bijbetaling is onze 2e kamer ruimschoots groot genoeg.
Terwijl we ons voorbereiden op een duik in het zwembad, beginnen hier wat berichten binnen te druppelen dat er iets aan de hand is met Michael Jackson. Hij zou zijn opgenomen in het ziekenhuis met een hartstilstand. De rest is History…..
We zijn zeer tevreden over ons hotel. Het heeft een leuke bar, een prima keuken en een lekker zwembad. Daarom zijn we maar niet meer het stadje ingegaan vandaag en hebben onder het genot van een biertje, een heerlijke pasta schotel, een paar leuke gasten uit Engeland, CNN en veel Michael Jackson muziek deze dag veel te laat afgesloten in het hotel.
Oh ja, ik weet niet of ik een goed schrijver ben, maar soms moet je je verhaal iets meer toespitsen op wat er, op een dag zoals vadaag, gebeurt. De titel van deze blog verwijst natuurlijk naar een hit van Jackson dat gaat over de verwoesting van de natuur door de mensen. Zoals ik al schreef, wij doen daar natuurlijk ook aan mee en het is misschien wat moralistisch, maar ik vond het toch een mooi eerbetoontje aan de persoon die ontzettend mooie muziek heeft gemaakt in z’n hoogtijdagen. Ik weet nog wanneer ik de eerste keer een muziekclip heb gezien, ergens in Hongarije, en die clip was Thriller. Nu weet ik ook waar ik was op de dag dat Michael Jackson overleed.
