Ready, Set, Go…. Want bij deze doe ik weer een uur challenge om de dag van eergisteren te beschrijven.
In het vorige verslag had ik al verteld dat Kyoto groot is en om alles te bezichtigen hebben we de stad in drieën verdeeld om deze en de komende dagen te vullen. Zoals de titel al verraad is vandaag het noorden aan de beurt dat we na een stevig Japans/Euro stijl ontbijt met de metro gaan aanvliegen en dat ook lukt met als enige obstakel de obstakelvrije darmen van Robert enig oponthoud oplevert. Eenmaal in het noorden van de stad aangekomen gaan we al wandelend naar ons eerste doel wat een geweldige indruk geeft van de woonomstandigheden van de gewone Japanner; keurig kleine huizen met een kleine parkeerplaats voor het huis met daarop een andere kleine Japanner in de vorm van een stalen ros. Maar wat nogal meer opvalt is het gebrek aan vuil op straat. Ongekend hoe schoon de straten zijn en hoe bijzonder is het dat er geen prullenbak te bekennen valt.
Uiteindelijk komen we aan bij ons eerste heiligdom; Kinkakuji (金閣寺). De Zen tempel van een van de vele Shoguns waarvan het dak bedekt is met bladgoud. Een indrukwekkend gezicht en nadat we ook de grond om de gouden tempel hebben bezichtigd met nog een “paar” andere toeristen, waarbij wij de enige echte toeristen lijken met ons blanke voorkomen, lopen we verder om de beroemdste Japanse tuin en keien tuin van heel Japan te bezoeken; Ryoanji Temple (龍安寺) en alhoewel de Japanse tuin overweldigend mooi is valt de keientuin tegen. Maar al die tempels en tuinen brengen ons wel wat rust en er daalt een soort van Zen gevoel over ons heen, precies waar deze omgeving voor bedoeld was en is.
Maar als goede toerist is ons doel voor vandaag nog lang niet klaar en ik begin me onderhand druk te maken of de 1 uur challenge voldoende blijkt te zijn. Onze volgende bestemming is Ninnaji (仁和寺) een van de vele tempels hier op de Unesco wereld erf goed lijst staat en onze eerste keer is dat we Pagodes zien. Helaas staat de belangrijkste tempel hier in de steiger maar de cherry blossoms hier maken veel goed. Veel van de tempelcomplexen staan dan wel op de Unesco lijst, maar het begint ons op te vallen dat we wel heel veel replica’s zien want bijna alle originelen zijn in de afgelopen eeuwen meerdere malen afgebrand. Was oorlog niet de oorzaak, dan was het wel een monnik die over de rooie is gegaan en de tempel in de fik heeft gezet.
We vervolgen onze rit met de trein op weg naar Arashiyama (嵐山). Een beleving op zich want de treinreis staat bekend om z’n reis door een lange laan met in bloei staande cherry blossoms. Heel bijzonder! Op het station aangekomen genieten we van Ramen. Nee dat is niet een operating systeem, want daar kan je niet van genieten. Nee, dit is een traditionele noodelsoep die onze magen goed vulde om ons reis per voet verder om het bamboe bos te ontdekken. Ook hier was het bijna een religieuze processie want en masse lopen we langs de groene stokken. We geloven dat heel mooi kan zijn als je er bijna in je eentje door heen loopt maar voor nu was dat effect weg en begonnen onze voeten en kuiten te protesteren zodat we besloten huiswaarts te gaan.
Zo gezegd zo gedaan en via de trein, metro en benenwagen storten we rond een uur of zes moe maar voldaan op bed om veel te laat wakker te worden zodat ons avondeten meer lijkt op een lunch en we toch besluiten om naar dezelfde kroeg van gisterenavond te gaan. Daar ontmoeten we een Zwitsers stel dat zeer vermakelijk blijkt te zijn en voordat wel het weten worden de kroeg uitgebezemd en liggen we te laat op bed. En…. nee op vijf minuten na heb ik de challenge niet gered.
