Terwijl we met bijna 300 kilometer per uur door het Japanse landschap schieten (leuk woordgrapje maar daar meer morgen over) ben ik het verhaal aan het schrijven van vandaag; onze eerste en enige volledige dag in Osaka alhoewel deze dag eigenlijk eerder begon dan gisteren, want het maakt blijkbaar niet uit of we nou met de klok meegaan of tegen ingaan mijn biologische klok is zo geprogrammeerd dat ik vroeg wakker moet worden op vakantie, iets wat thuis vaak niet zo is, maar het wordt dan ook beloond met een van de mooiste momenten van de vakantie; het moment dat we de hele vakantie voor ons hebben en dat ik met een kop koffie lekker ga schrijven.
Maar de woorden willen er dit keer niet zo makkelijk uitkomen en ik kom niet veel verder dan een eerste alinea als Robert naast me staat in de lobby klaar om te ontbijten in onze prima hotel, bed & breakfast zoals ze het zelf noemen, de Dormy Inn. Vandaag, zoals nu blijkt, zal in het teken staan van acclimatiseren. Een taak die voor mij meteen al op de proef wordt gesteld gedurende het ontbijt want naast de gebruikelijke croissants, kaas en ei wordt toch ook geheel traditionele Japanse ontbijt geserveerd. Uiteraard! Dat hoort erbij, maar voor vandaag is verse sushi, verse vis, en zichtbare tentakels van de octopus toch echt een stap te ver. En dat zegt meer over mij, dan over de zichtbare versheid van al datgene wat gepresenteerd wordt bij dit buffet. Robert daarentegen laat het zich allemaal welgevallen en gaat zelfs aan sushi. Het lijkt wel een omgekeerde wereld.
Vandaag staat er eigenlijk niks op het programma. Daarom is Osaka eigenlijk een prima plek om te starten in Japan. Het hoogtepunt van de stad, Osaka Castle, hebben we al gezien en staat er verder niets op het programma dan te wennen aan de stad, de mensen, het land en al haar gewoontes. Dat doen we met een prachtig zonnetje en een flinke wandeling naar het andere hoogtepunt van de stad Kuchu Teinen, letterlijk het hoogste gebouw van de stad. Maar bij aankomst daar zijn de zonnestralen verdreven door de wolken en laten we het gebouw en het uitzicht voor wat het is om na een bak koffie de metro te pakken naar Shinsaibashi om daar onze favoriete fruit- en sportwinkel te bezoeken en verder te lopen naar DenDen town het electronica mekka van Osaka. Iets wat ons natuurlijk interesseert maar op een paar gebouwen na gevuld met heel veel bijzondere elektronische games valt het eigenlijk tegen maar konden we de wijk natuurlijk niet vertrekken zonder wat foto’s te hebben gemaakt met game idolen en tegen elkaar op maat hebben te getrommeld, waarbij de Japanse uitleg ons geen steek wijzer wist te maken maar het plezier er niet minder om was.
Van al dat getrommel en gewandel begonnen onze magen langzamerhand leger en leger te raken, dus werd het tijd om daar aan gehoor te geven. Alhoewel aan het rommelen had mijn maag nog steeds geen zin om aan de verse vis en street food gehoor te geven en daarom werd het op goed geluk een door Robert restaurant gekozen, waar we fantastisch noodles hebben gegeten. Nadat we hert restaurant verlaten worden we meteen verrast door een optreden van een meidengroep, die verkleed als schoolmeisjes met masker het publiek weet te vermaken. Op zich een vermakelijke onderbreking ware het niet dat ik me toch ernstig zorgen maak over het publiek dat voornamelijk bestaat uit oudere mannen die de danspasjes van de dames bijna beter beheersen dan de dames zelf. Maar al eerder vandaag hadden we vastgesteld dat de mannen hier een bepaalde voorliefde voor dit soort type dames. Kennis die we in een niet nader te noemen type winkel hadden opgedaan, want ook dat hoort bij het opdoen van kennis van een land.
Onze biologische klok, versterkt door de goed gevulde maag, begint zich onderhand te melden en we besluiten terug te lopen naar het hotel waar Robert gebruik maakt van de Onsen oftewel sauna en ik de blog verder afmaak waar gelukkig de woorden wel uit mijn vingers vliegen en ik zelfs tijd heb om mijn ogen te sluiten. Tegen de tijd dat we alweer honger krijgen besluiten we naar een andere wijk te vertrekken die minder chaotisch is maar net zo gezellig blijkt wat zich uit in een heerlijk Japans diner in een Europese aandoende omgeving en een gezellige kroeg die zo gezellig bleek dat we het etablissement enigszins gehaast moesten verlaten om de allerlaatste metro te halen richting ons hotel.
En zo eindigt onze eerste volledige dag hier in Osaka, Japan. Een dag in het teken van wennen aan best wel een gek land, waar alles anders is dan wij gewend zijn. In een land waar rechts links is en dat ze dat best wel even op de weg hadden mogen zetten zoals de Britten dat doen, maar misschien staat dat er ook wel, wij weten het niet in ieder geval niet. Waar de mensen zo behulp zijn, dat het soms net te veel is, want wij zijn er juist zo trots op dat we zonder hulp de volgende metro weten te vinden. En een land waar de mensen net zo gek als ze vriendelijk zijn. Echt wel de wereld een beetje op z’n kop.
Nou mannen,het klinkt en ziet er fantastisch uit! Super leuk om weer mee te lezen.
Kus Esther