We hebben een goede nachtrust gehad in de Days Inn in Sedona. Het hotel was niet bijzonder, maar voor hier prima. We verwachten veel van de route vandaag, dus stonden we redelijk vroeg op en hebben een donutontbijt gehaald in het restaurant en opgegeten in de kamer, terwijl we de route van vandaag nauwkeurig aan het bepalen waren (zie foto).ForestNadat we onze gehele vracht weer in de auto hadden geladen, gingen we dan ook snel op weg met als eerste stop Flagstaff via een scenic route. Overigens moet je de woorden scenic route niet onderschatten. Het is hier overal prachtig, waarbij de scenic routes heel bijzonder zijn. Dus al kronkelend naar beneden omgeven door rotsen en bossen kwamen we aan bij Flagstaff, waar we meteen de snelweg opgingen om richting het oosten te rijden.
Het was eigenlijk snelweg op en meteen er weer af, omdat de zoveelste pitstop moest worden gemaakt voor koffie en andere benodigdheden, waarbij we meteen een oude bekende tegenkwamen, namelijk het Little America Hotel. Het hotel waar we 3 jaar geleden, gedurende onze Route 66 trip, hebben geslapen. Voor jullie niet interessant, voor ons een feest van herkenning. Dit ritje zou zo-ie-zo een trip down to memory lane worden, maar daar later meer over.
Na de benodigde proviand te hebben ingeslagen, reden we weer de snelweg op Interstate 40, de moderne vervanger van Route 66 lopende van Chicago naar LA. Dit gedeelte hebben wij in 2007 niet gereden, omdat we toen een detour hebben gemaakt naar Durango en Monument Valley en vanaf vandaag kunnen we dan ook zeggen, dat we de gehele route 66 hebben gereden.
Heel, heel, echt heel lang geleden, is er in Arizona een meteoor neergestort en heeft daar een behoorlijke krater achter gelaten en het plan is om deze te bezoeken. Maar vlak voordat we bij de afslag kwamen las Robert het stukje voor over dit fenomeen uit de Lonely Planet en kwamen we beide tot de conclusie dat we dit onderdeel voor vandaag maar moesten schrappen. Een paar dagen geleden schreef ik al dat de Grand Canyon een groot gat is, wat zal dit dan wel niet zijn; een iets minder groot gat dus.
Niet de afslag gepakt en verder gereden richting Holbrook en daar hebben we de afslag wel gepakt om in dit plaatsje te eten. Holbrook is een dorpje wat aan de originele Route 66 ligt en daar wordt je op alle mogelijke wijze mee geconfronteerd. Het dorpje heeft ook een van de historische hotels, de Wigwam hotel, waar je, jaja inderdaad in een wigwam kunt slapen. Na een goede Amerikaanse lunch, burgers, zijn we verder gegaan op weg naar Petrified Forest National Park.
Na een lange, kaarsrechte, weg kwamen we daar na een Mijl of 20 aan en konden we meteen doorrijden, vanwege de pas die we hadden gekocht bij Montezuma.
Petrified Forest, oftewel versteend woud, is absoluut het hoogtepunt van vandaag. Het landschap is ruig en onaards en bezaaid met versteende boomstammen van 100.000-en jaren oud. Hoe ze zo versteend zijn geraakt is een ingewikkeld proces, wat ik niet 1-2-3 kan opschrijven, maar het komt niet vaak voor dat dit gebeurd. Na een aantal korte wandelingen, 27 Mijl door het park te hebben gereden en vele foto’s hebben gemaakt werden we netjes weer op de snelweg gezet en vervolgden we onze reis naar Gallup, New Mexico.
Na een kleine 40 Mijl overschreden we de staatsgrens tussen Arizona en New Mexico en waren we ineens een uur van onze dag kwijt. Hmmm, het zal nog 10 kostbare vakantiedagen duren, voordat we die weer terugkrijgen.
Uiteindelijk kwamen we aan in Gallup, met geen einddoel, want dit is een unicum voor onze vakanties in de States, omdat we geen hotel hebben geboekt voor deze dag. Daar waren twee redenen voor: 1. We konden er bij de voorbereidingen niet goed uitkomen welk hotel en waar te nemen en 2. We hebben de optie voor vandaag opengehouden om een geheel andere route te nemen richting Antelope Canyon en Page. We hebben dus gekozen voor Gallup en nu op zoek naar een hotel. We hadden natuurlijk wel wat adressen opgeschreven en de eerste die we gingen bekijken was wederom een historisch Route 66 hotel “El Rancho”. Nu hebben we over dit hotel verschillende verhalen gelezen, goed en slecht, en we waren wat onzeker hierover. Maar bij binnenkomst kon je merken dat het wel goed zat en ze hadden ook nog plek voor ons. Het hotel is historisch vanwege zijn aankleding (de elanden en herten hebben het hier niet getroffen), maar ook zijn beroemde gasten zoals Ronald Reagan, John Waye en Jane Wyman (de ex van de eerder genoemde president). Voor vele jaren werd het hotel gebruikt als hoofdkwartier voor het opnemen van films.
En het hotel hebben we niet meer verlaten deze dag. We hebben er gegeten, wat gedronken en geslapen. En nu een dag later kan ik zeggen het was allemaal niet goed, maar zeker ook niet slecht.
