Gisteren was het gezellig in Moab en daarom zijn we iets later opgestaan, dan dat we normaliter doen, maar nog steeds wat aan de vroege kant voor Robert. Daarom ben ik maar begonnen met rijden, waarbij ik de gebruikelijke ochtendrituelen meteen heb overgeslagen.
Vandaag rijden we naar Salt Lake City, de hoofdstad van Utah en omdat we er maar een dag zullen zijn, kiezen we er voor om rechtstreeks te rijden via de Interstate en de highways. Maar het uitzicht op deze wegen waren weer geweldig. We verlaten vandaag het rood stoffige canyonland en daarom hebben we bij de eerste de beste benzine station, naast de gebruikelijke koppen koffie en water, ook maar eens wat glassex doekjes gehaald om de auto te ontdoen van het rode stof van Monument Valley want het gehele dashboard heeft een rode gloed over zich heen.
En inderdaad naar een uurtje rijden veranderd de omgeving weer dramatisch van rood en groen en zien we in de verte vele besneeuwde bergtoppen. Die uiteindelijk steeds dichterbij komen naarmate we Salt Lake City naderen.
Rond een uur of half twee, na vier uurtjes heerlijk en relaxed rijden, komen we aan in deze stad en checken we meteen in bij ons hotel, het Peery Hotel; wat ook weer een historisch hotel is en er prachtig uitziet en onze kamer is super.
Maar goed, we hebben natuurlijk geen tijd te verliezen, want we willen de stad in een paar uurtjes verkennen. Van een aantal mensen hebben we te horen gekregen, dat ze er nog niet dood willen liggen, maar wij willen onze eigen mening vormen.
Salt Lake City is naast de hoofdstad van Utah ook het epicentrum van de Mormoonse kerk en wij zijn daarom meteen naar Temple Square gelopen, nadat we een broodje bij de Subway hadden gescoord om onze magen van lunch te voorzien. Het plein bestaat uit verschillende gebouwen en bij de ingang van het complex werden we opgewacht door twee lieftallige sisters, die ons hartelijk verwelkomden.
Even een stukje geschiedenis:: De Mormoonse kerk, oftewel de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, wordt opgericht in 1820 door Joseph Smit, die beweerd visioenen te hebben gehad van god. Samen met een 230 aanhangers , de Pioneers, trekken ze in 1830 naar het westen. In Illinois wordt de goede man doodgeschoten (het waren barre tijden), waarna Brigham Young de leiding overneemt en uiteindelijk zijn kamp opzet ergens in Utah, de stad die nu Salt Lake City heet. De pioneers vormen het begin van de Mormoonse kerk en ze bouwen in een tijdspanne van 40 jaar de tempel, het heiligste der heiligste, en een aantal bijgebouwen, zodat de president (de Mormoonse Paus) en zijn 12 apostelen het rijk kunnen besturen.
Terug naar de sisters: Zij vragen ons vriendelijk waar we vandaan komen en toen we zeiden uit Nederland, waren ze meteen bereid om een mede-sister te bellen, die ons wilden rondleiden in het Nederlands. Natuurlijk willen we dat, maar de mede-sister was niet beschikbaar, dus dan maar in het Engels. Voor ons geen probleem.
De sisters vertelden ons over de geschiedenis van de kerk, het geloof en de pioneers. Ze lieten ons verschillende gebouwen zien, waaronder de originele kerk (niet de temple), de tabernaque en het bezoekerscenrum. Allemaal heel vriendelijk, maar, in mijn ogen, wel met een ondertoon om ons in het Mormoonse web te sluiten. Aan het einde van de tour kregen we de mogelijkheid om de Mormoons aanvulling op de bijbel in het Nederlands te bekijken en te lezen plus de vraag of we de Nederlandse kerk contact met ons op kan nemen. Na een afwijzing van onze kant, heb ik gevraagd waar de brothers zijn. En die tref je hier niet aan. Waarom konden de sisters niet vertellen, maar ik heb zo’n vermoeden dat het te maken heeft met de polygamie traditie, die door de Mormoonse kerk wordt gehanteerd, om de congregatie explosief te laten groeien.
En het kerkelijke fokprogramma werkt! Want zodra we buiten zijn zien we hoeveel bruidsparen buiten staan om getrouwd te worden in de tempel. Ik denk dat het er een stuk of 8 zijn geweest.
Na dit bezoek zijn we de stad verder gaan verkennen. Salt Lake City is een eenvoudige stad en alles vindt zich plaats binnen een gebied van 4×4, niet al te grootte, blokken die verbonden zijn met enorm brede straten. Die zijn zo breed omdat er vroeger een wet heeft bestaan die voorschreef dat een paard met wagen op een straat een draai konden maken.
Na een korte wandeling komen we aan bij het stadion van de Utah Jazz. De lokale basketbal vereniging en vanavond spelen ze tegen de legendarische LA Lakers. Wow, dat zou een leuke avondbesteding kunnen zijn en daarom lopen we meteen naar de box office, maar de goedkoopste kaartjes kosten 175 Dollar per stuk. Nu kunnen we natuurlijk meteen de Credit Card trekken, maar dat zou te gemakkelijk zijn en dat hebben we dus dan ook niet gedaan.
Na een paar uurtjes wandelen hebben we het wel gezien en duiken we een sportsbar in om naar een stuk van de wedstrijd te bekijken, een biertje te drinken en prima te eten. Van al deze indrukken en de reis zijn we best moe en besluiten om even te rusten in het hotel en, terwijl wij slapen, verliezen de Utah Jazz van de Lakers met maar 1 punt verschil.
Na de pauze zijn we uiteraard nog even wezen stappen en dat was verrassend gezellig dankzij de lokalen en internationalen. Uiteindelijk lagen we niet al te laat in bed en kunnen we terugkijken op een prima dag. We vinden Salt Lake zeker wel een leuke stad.
P.S. Als jullie je afvragen waarom ik heb gekozen voor de titel zoals die is; nou er vonden vandaag zoveel huwelijken plaats in de tempel, maar later ook de feesten in en om de stad (in ons hotel alleen al 3 !?!) vond ik de verwijzing naar het zout en peperstelletje wel aardig, zeker omdat we in Salt Lake City zijn, maar hier aan de andere kant van de grote plas heb ik te horen gekregen dat het nogal vergezocht is.
