Wat een verademing! Beide hebben we heerlijk geslapen in geweldige bedden en worden ook beide nog eens fit wakker. Het zonnetje schijnt dus hoog tijd om de omgeving te ontdekken. Een omgeving die wordt gedomineerd door de Blue Ridge Mountains die onderdeel zijn van het Appalachen gebergte.
Dus nadat we, achteraf een krakkemikkig, ontbijt/lunch hadden gescoord bij de lokale benzinepomp trokken we na de snelweg al snel de bergen in via de Blue Ridge Parkway. Een 750 kilometer lange weg die begint in de staat Virginia en hier niet ver vandaan eindigt in de staat North Carolina daar waar de Great Smokey Mountains National Park begint. Het heeft 52 jaar geduurd om deze weg pas in 1987 geheel af te ronden, maar het staat bekend om de geweldige vergezichten op de Blue Ridge Mountains.
En dat kunnen we bevestigen. Want terwijl we zuidwaarts al kronkelend door de bergen steeds hoger en hoger rijden zijn we onder de indruk van al het natuurgeweld maar vooral de geweldige uitzichten die het oplevert. Na meer dan een uur rijden komen we aan bij het begin van onze hiken naar Black Balsum Knob en Tennant Mountain. Ik noemde zojuist al dat we al rijdend hoger en hoger klommen en onze doelen voor vandaag liggen zelfs nog 80 meter hoger. Speciaal hier aan is dat we boven de boomgrens lopen waardoor het uitzicht magnifiek is. De hike is redelijk eenvoudig mede omdat er weinig bomen in de weg staan en het niet al te stijl klimmen is. Maar terwijl we naar ons doel lopen veranderd er toch wel wat, want al snel beginnen we stijl af te dalen en we mogen dan boven de boomgrens zijn, de struikgrens hebben we blijkbaar nog lang niet bereikt want de trail loopt door een dik bebost gebied met allerlei distels die ons het vergezicht helemaal ontnemen. Maar als we ook deze horde hebben genomen en we het hoogste punt in deze regio van de Blue Ridge Mountains is het uitzicht overweldigend en beginnen we op Tennant Mountain aan onze lunch.
Nadat we de lunch veilig in onze mond hebben weten te krijgen zonder daarbij extra voedsel in de vorm van vliegend ongedierte in te nemen vervolgen we onze hike. Zoals ik al eerder schreef was er een gedeelte die stijl afdaalde en ook nog eens door een dik bebost struikgebied (huh) en daarom nemen we het besluit om de route niet terug te nemen maar een andere trail te volgen die iets langer is, maar een stuk minder stijl en ons uiteindelijk via een, bijna droge, rivierbedding terug brengt naar bij de weg. Niet waar onze auto staat, dus moeten we nog een kleine kilometer lopen om ons racemonster te pakken en terug te keren naar ons heerlijke hotel.
Na deze inspanning van 7.5 kilometer, waar de statistieken zoals de route, de klim, de snelheid en de verbrande calorieën hier te vinden zijn, waren we wel toe aan wat rust en (innerlijke) vermaak. De rust ervoeren we aan het zwembad, het innerlijke vermaak bij een restaurant waar we zalig Amerikaans in atypisch Amerikaanse formaat hebben gegeten en zijn we verder de stad afgestruind om te ontdekken dat de speciale biertjes wel heel dominant aanwezig zijn. Uiteindelijk was het laat voordat we ons lichaam de broodnodige rust hebben gegeven die het eigenlijk al had verdiend.
Oh ja, voordat ik het vergeet…. Gedurende de avond kwamen we erachter dat de weersvooruitzichten niet goed zijn. Er komt regen aan, veel regen. Dat is niet handig als je naar het strand van Pensacola gaat. En al eerder, in Birmingham, krijgen we last van deze storm. En zo hebben we deze avond veel tijd besteed aan een alternatieve route, waarbij zelfs Charleston en Savannah voorbij zijn gekomen. Daar zou het zeker mooi weer zijn, maar omdat nu nog allemaal te regelen is te veel werk en uiteindelijk zou het alleen onze dagen in Pensacola treffen. Daarom hebben we besloten het hotel in Pensacola te verruilen voor een hotel in hartje Mobile; een havenstad met een vergelijkbaar, maar kleiner, downtown an New Orleans. En mocht het weer toch nog beter worden dan ligt het strand slechts een half uur verder.
Hoi jongens, wat een geweldige verhalen en foto’s weer deze reis
,we kunnen zien dat jullie er van genieten en wij dus ook,
Laten we hopen dat de regen meevalt
Groetjes Gerard enTrudy