We hebben de wekker voor vandaag maar een uurtje later gezet. Het was ontzettend gezellig gisteren en we hebben een zeer korte rit voor de boeg maar om tien uur was de wekker toch onverbiddelijk en in minder dan een uur later zaten we alweer in de auto op weg naar Huntsville, Alabama
Ik kreeg gisteren letterlijk de vraag wat wij hebben te zoeken in Huntsville, Alabama. Op zich een goede vraag, maar toch is hier, in dit weinig zeggende stadje, historie geschreven. En geheel volgens de Amerikaanse gedachte en traditie; daar waar historie is geschreven moet een museum of pretpark bij worden gebouwd. Over historie gesproken…. Terwijl ik dit schrijf valt er historisch veel regen op de dak van onze auto terwijl we door het mooie landschap van de staat Tennessee rijden. Althans dat zeggen de folders, wij kunnen het niet zien vanwege de muur van water die ons gezichtsveld enorm beperkt.
Terug naar Huntsville. Want vlak na tweede wereldoorlog werden hier een aantal wetenschappers neergezet die voor de Amerikaanse regering motoren moest gaan ontwikkelen; raketmotoren wel te verstaan. Motoren die dood en verderf kunnen brengen naar de nieuwe vijand; de rooie rakkers aan de andere kant van de aardkloot. Maar ook motoren die mensen de ruimte in kunnen brengen. En dat laatste is nu precies waarom wij Huntsville, Alabama bezoeken want hier is het raketcentrum van de NASA gevestigd.
Nadat we onze koffers in de kamer hadden gedumpt reden we vlak na enen richting het museum, wat al van ver te zien is vanwege de enorme, 110 meter hoge, Saturnus 5 raket die naast het museum staat. Eenmaal binnen beginnen we vol goede zin aan de tentoonstelling, maar het kan niet boeien en het irriteert me eigenlijk meteen al. De tentoonstelling is onsamenhangend en kan wel een opknapbeurtje gebruiken. Maar voor mij is de grootste irritatiefactor het weinige respect dat het toont voor de geschiedenis.
Nu is het voor mij de tweede maal dat ik me op het testterrein van eerder genoemde wetenschappers mag begeven. De eerste keer was dit in de omgeving van Berlijn waar ik wat vaten mocht opblazen, maar waar Dokter Werner von Braun zijn faciliteiten had om zijn motoren te ontwikkelen die uiteindelijk dood en verderf brachten naar Groot Brittannië en voornamelijk London in de vorm van de V1 en V2.
En als je dan in een museum loopt waar dat historische feit totaal wordt genegeerd, sterker nog de man neer wordt gezet als een held, haak ik al redelijk snel af. Waarbij ik niks af wil doen aan zijn enorme bijdrage aan de ruimtevaart wat nog eens bevestigd wordt als je een imposante hal inloopt met daarin, al liggend, de nog imposantere Saturnus 5 raket ziet; de raket die 45 jaar geleden de eerste mensen naar de maan heeft gebracht. En deze hal is meteen het beste van de hele tentoonstelling. Als je beseft hoe de techniek er in die tijd voor stand, dan is dit een huzarenstuk en bevestigt absoluut het vernuft van Rocket Man Mr. von Braun en zijn team. Eigenlijk alles in deze hal kan ons boeien en zo verblijven we er zeker een uur om te leren hoe de raketten zijn ontwikkeld, hoe een echte maansteen er uitziet maar ook echt de Apollo 16 command module kunnen bewonderen.
Ook buiten bewonderen we nog wat raketten, maar ook het nodige wapentuig. We sluiten ons bezoek af door te kijken naar de allereerste Space Shuttle; de Pathfinder. Niet een echte functionerende Space Shuttle, maar wel één die echt gebruikt is om te fungeren voor allerlei testdoeleinden. Uniek is ook dat dit de enige shuttle die te bewonderen is in de volledige configuratie. Dus met de rode tank en de twee zijraketten.
En zo is het toch alweer tegen een uur of vier dat we terugrijden naar ons hotel dat onderdeel is van een grote mall met daarin een Apple Store, een P.F. Changs en een leuke en gezellige bar. Met andere woorden de ideale speeltuin voor Robert en Ramon. Ik hoef dan ook niet te vertellen hoe we de rest van de middag en de avond hebben doorgebracht, dat laat ik volledig aan uw zelf over.
Hey lieverds,wat fijn dat jullie weer zo heerlijk aan het genieten zijn!
Heel veel plezier nog! Xxx