Duelling Horses

Vanochtend waren we redelijk op tijd op pad. De vorige avond in Charleston is niet zo laat geworden. Ons Hotel, de Four Points by Sheraton, was voortreffelijk. We hadden kamernummer 716. Dat weet ik nog omdat we een stom spelletje hebben bedacht om alle kamernummers te onthouden. Het rijtje tot zover: 1207, 1817, 426, 217, 411, 716 en terwijl ik deze blog schrijf hebben we kamernummer 1225 in Louisville net achter ons gelaten. Goede hersentraining zullen we maar zeggen. Kortom, na de gebruikelijke ochtendrituelen van wakker worden, koffie, tv, aankleden en koffers pakken hebben we de navigatie ingesteld op het Galt Hotel in Louisville Kentucky. Een staat waar we nog niet eerder zijn geweest. De 3.5 uur durende rit op de I64 Westbound.

We hadden nog niet ontbeten, dus we moesten nog wel op zoek naar wat voedsel. Mijn voorstel om een Mac Donalds ontbijtje te doen bleek achteraf niet zo’n goed voorstel te zijn. Dom, dom, ik had het kunnen weten dat zo’n vette hashbrown koekjes met een bagel ei en spek op de nuchtere maag hard binnen komt. Ook de koffie van de Mac zat geen smaak aan. Of hadden we onze smaakpupillen verdronken in het vet?

Rond een uur of half drie zagen we in de verte de wolkenkrabbers van Louisville (de s spreek je niet uit). En na wat genavigeer rondom het grote hotel aan de Ohio River hebben we ons ingeschreven in het Galt Hotel. Een zo op het eerste gezicht een prima hotel, met een grote hotelbar en lobby op de skywalk die de twee torens van het hotel met elkaar verbind.

Kentucky is natuurlijk voornamelijk bekend om twee dingen, de Bourbon en de Kentucky Derbie. We houden wel van een drankje, maar bourbon of whiskey is aan ons niet besteed. Nou zijn we ook geen echte paarde liefhebbers, maar een bezoek aan de wereldberoemde Churchill Down, waar de Kentucky Derby begin mei werd gehouden wilden we natuurlijk niet missen. We wisten, via onze Iphone’s dat er tussen 1700 en 2000 geraced zou worden. Dus iets na vieren hebben onze auto weer gepakt en zijn we naar Churchill Down gereden, een rit van ongeveer 15 minuten.

De auto voor 10 dollar te duur geparkeerd (verderop was gratis parkeren, maar wisten wij veel). En in mijn enthousiasme heb ik van de parkeerdame voor 2 dollar een A4 tje gekocht met de daarop de races met de nummers van de paarden die de meeste kans op winnen hadden. Hoe dom kun je soms zijn. Vandaag stonden er een 6 tal races op het programma. De eerste race begon om 1700 uur. Tot iets voor die tijd kun je wedden op het paart waarvan je denkt dat het gaat winnen. Op de grote borden kun je volgen welke paarden meedoen en wat je op basis van de inzet terug krijgt als je paard wint. Een half uur voor de wedstrijd begint worden de paarden en jockey’s getoond aan het publiek. Daarna kan er niet meer ingezet worden, want de race begint. We hebben twee rondes meegemaakt. Ik moet zeggen, het paarde-racen kon ons niet boein. De Indy 500 oefenrondes waren vele malen spectaculairder, maar we waren beide toch wel onder de indruk van de omgeving waar we waren.

Dus iets over zes de auto weer terug genomen naar het hotel waar we, na een drankje in de hotelbar, Louisville in zijn gelopen naar ons Mexicaanse restaurant Los Aztecas op W. Main street. Daar hebben we heerlijk gegeten en live de Argentijnse derby Boca jr vs River Platte hebben gekeken, die uiteindelijk werd gestaakt vanwege een pepperspray incident. We zijn daarna naar 4str Live gelopen, een verrassend gezellig stukje overdekt uitgaansgebied, iets wat we niet vaak tegenkomen, waar we op het lawaai afgingen van de bar Howl at the Moon waar een duelling Piano party gaande was, met een ruimte vol uitbundige groepen die nummers aanvroegen. Het was prima vermaak, en we hebben ons daar toch een uurtje of twee vermaakt. Tegen tweeën zijn we naar het hotel gelopen. Weer een topdag achter de rug met als hoogtepunten de duellerende paarden en Piano’s.