Vandaag hadden we ook geen haast. We hebben een vier uur durende rit voor de boeg naar Ely, een authentiek plaatsje in de desert van de Nevada. We zijn natuurlijk al eerder in Nevada geweest. Maar dan naar Las Vegas die we alleen vanuit het Westen of Zuiden vanuit Californie of Utah hebben aangereden. Deze keer dus vanuit het Noorden vanuit Idaho. De route zou niet zo heel moeilijk zijn. Een lange weg vanaf het hotel 250 mijl Nevade in (Highway 93).
We hadden nog een appeltje te schillen met de manager van het hotel over onze verkleurde t-shirts. We schoten hem tegen tienen na het ontbijt aan. Hij had de kleren al bekeken en vond, net als ons, dat hij aansprakelijk is voor de schade. Hij stelde voor dat we drie nieuwe t-shirts kochten en de rekening naar het hotel zou sturen. Hij zou dan via de post ons een check toesturen. Nou prima geregeld!
Na bij een benzine station iets verder de tank te hebben volgegooid zijn we de 93 naar het zuiden gaan volgen. Bij het plaatje Jackpot (hoe toepasselijk) gingen we de staatgrens over en reden we Nevada in en konden we de klok meteen een uur terugzetten. De route was prachtig. Verre uitgestrekte laagvlaktes omringt met besneeuwde bergtoppen. We vonden het beide een van de mooiste routes van de vakantie. De wegen zijn mijlen lang kaarsrecht en je voelt je heel vaak alleen op de wereld. Prachtig. Het weer was buiig. Door de uitgestrekte vlaktes kon je goed zien waar het regende. Het leverde prachtige plaatjes op. Tegen een uur of twee reden we vlak voor Ely het mini plaatsje McGill in . Een oude rommelbende waar je alleen maar snel doorheen wilt rijden. Hopelijk geen voorbode voor Ely 15 mijl verderop.
Een kwartiertje later reden we onze eindbestemming Ely binnen op zoek naar ons hotel, Hotel Nevada. We hadden op wel 10 borden de aankondiging gezien van het mooiste hotel van Ely. Het is een historisch hotel uit 1929 met casino waar in lang vervlogen tijden de beroemdheden als tussenstop van en naar Las Vegas konden gokken en overnachten in het enige stenen (en brandveilige) hotel van de omgeving. We hopen toch stiekem dat historisch niet staat voor oud, vervallen en smerig. Het hotel was natuurlij snel gevonden. Toen we naar binnen liepen kwamen in een soort van gok museum terecht. Oude historische relikwieën gecombineerd met het echte werk wat je ook in Vegas tegenkomt. We vonden het beide erg gaaf. We hadden voor 50 dollar een kamer. Niets bijzonder maar schoon en prima voor een nacht.
Het was echter nog maar een uur of drie. We vinden beide casino’s wel leuk omdat je er kunt roken, drinken en gokken tegelijk. Maar met nog twee dagen Vegas voor de boeg vonden we het te vroeg om in het hotel te blijven en besloten we om de auto weer op te starten voor een rit naar het Great Basin National Park. Een uur rijden.
De rit ernaar toe was prachtig. Dezelfde langgerekte wegen (op de eenzaamste weg van Amerka) zonder inderdaad ook maar verkeer in de spiegel te zien. Het park zelf was voor ons niet zo interessant. Het omslaat een heel groot gebeid waar je kunt kamperen, hiken etc. Wisten wij veel. Dus na 10 minuutjes wat rondgekeken te hebben in een visitorcenter zijn we de auto weer ingestapt voor de terugrit naar het hotel.
Tja.. en de rest van de avond.. Je zit in een klein oud historisch hotelletje in een godverlaten plaatsje. Het hagelt buiten. Binnen is het warm, alles is 24 uur open, je mag binnen roken. Dus je snapt het wel. We hebben ons wel vermaakt tot ongeveer 12 uur s’ avonds. We vonden wel dat de gokkasten niet echt aardig waren voor ons. We hopen dat ze ons in Vegas aardiger vinden…
